Een afscheid

Wederom een vrije dag die niet écht vrij is. Wederom maakt dat me helemaal  niets uit. Ik ga in de ochtend met Lies en Gerda naar Thamel om inkopen te doen voor hun kerstmarkt in Nederland. In de taxi ernaar toe komen we uiteraard weer vast te zitten in de traffic-jam. Als de auto's vóór ons weer gaan rijden en de onze blijft staan zegt Lies: He, joehoe, slaap je? Pas als ze de chauffeur aantikt schrikt hij wakker en gaat hij rijden. Alcohol, drugs of gewoon moe? Hij zegt natuurlijk het laatste maar wie zal het zeggen.

Eerst gaan we naar Amarita, het vaste inkoopadres van Lies. We slaan van alles in, sokken, shawls, kerstballen enz. Leuk sfeertje hangt hier wel in Thamel, maar het is ook erg druk. We gaan lunchen bij "La Dolce Vita". Heerlijke lunch, erg duur, €20,00 voor 3 personen haha. Op de terugweg uiteraard weer traffic-jam. Het begint al te wennen.

In de middag ga ik naar het tehuis. Daar laat ik de kinderen tekeningen maken en/of brieven schrijven als bedankje aan alle kinderen die winterjassen en/of knutselspullen meebrachten. De kids zijn enthousiast en werken graag mee. Het resultaat is heel leuk. 

Als ik om 7 uur in het tehuis kom vraagt Santosh direct aan me of ik vandaag aub in de keuken wil helpen. Vanmiddag is er een afscheidsdiner voor de leraren uit Den Helder. Ook de leerkrachten van Jeevan Tara Academy zullen mee eten. Dus moet er voor 35 personen extra gekookt worden. En het wordt een uitgebreid feestmaal.

Er wordt rijst gekookt, linzensoep gemaakt, kip gekruid en gebraden, er worden aardappels geschild en wortels, bloemkool, komkommer en retich geschild en in fijne reepjes gesneden. En dat voor 125 personen. Ik heb er zelfs een blaar aan overgehouden. Na een bordje dal bhat ga ik naar huis, even relaxen.

In het guesthouse kom ik Emma tegen. Het is haar laatste dag in Nepal. Wil je mee een laatste rondje om de stupa lopen en een kopje koffie? Ja gezellig. 

Om half 4 ben ik weer in het tehuis. De hal staat vol met bankjes en tafels met een bloemetje voor het diner. De kids zijn lekker aan het tutten met nagellak, lippenstift, oogschaduw en mascara. Wil je ook nagellak didi? Is goed hoor, leef je maar uit. Aan mijn ene hand krijg ik zeegroene nagellak met grijze stipjes, aan de andere een lichtrozig kleurtje.

Klokslag 5 uur komen de leerkrachten binnen. Na een prachtige dans van Puja, Jeena en Ruby gaan we eten. Het is echt heerlijk, wat een goede koks werken er in het tehuis en wat een feestmaal hebben ze bereidt. Complimenten aan de hele staf die vandaag keihard gewerkt hebben.

Dan komt de modeshow. De kinderen die een nieuwe winterjas hebben showen deze. Superleuk om te zien, vooral voor de mensen die de jassen meebrachten. Nu er toch muziek is draait het uit op een dansparty. Bijna iedereen staat te swingen op de dansvloer. Ik probeer Sudip op de vloer te krijgen en net als ik hem te pakken heb en mee wil "sleuren" stopt de muziek. Jammer hoor. Hij sputtert wel, dat hoort bij een 14 jarige knul, maar hij vind dansen leuk en wil eigenlijk best mee doen.

De nederlandse leraren nemen afscheid, de tranen vloeien rijkelijk bij hen. Morgenochtend vliegen ze terug naar Nederland. John komt angstig aan mij vragen: Are you going home tomorrow didi? De opluchting te zien op dat koppie als ik zeg dat ik er morgen gewoon weer ben.... hartverwarmend. In het guesthouse drinken we nog een biertje alvorens naar bed te gaan. Kom je ons morgenochtend uitzwaaien? "Hoe laat?" Half 6. "Dat weet ik nog niet"

Om half 6 sta ik de dames toch uit te zwaaien. Ik was toch al wakker. En nu kan ik vroeg naar de stupa om de "kora" (=rondje om de stupa) te lopen. Ik wil dit graag doen voor een lieve vriendin die wat extra steun heel hard kan gebruiken. Wat een ervaring is dit. In het donker ben ik tussen honderden biddende gelovigen 3x rond gelopen en heb ik het langzaam licht zien worden. Gelovig of niet, het doet iets met me. Er hangt een magische sfeer en ik merk dat de tranen over mijn wangen stromen. Waarom? Geen flauw idee maar ik laat het maar over me heen komen. Er moet schijnbaar nog wat uit. Ik hoop dat dit ook voor mijn vriendin en haar gezin iets zal doen. Wat een bijzondere ervaring. Ga ik zeker nog eens doen