Auschwitz I

We rijden naar Auschwitz in Polen om het concentratiekamp te bezoeken. We beginnen met een film waar ik maar met moeite naar kan kijken. Vreselijk al die uitgemergelde mensen, de massagraven vol graatmagere lijken. Auschwitz bezoeken moet je echt met een gids doen anders begrijp je er niets van. Onze gids is een zeer bevlogen vrouw die fantastisch kan vertellen en die ons geen moment verveelt met haar verhalen.

Auschwitz I is omringt door 2 hekken van prikkeldraad waar in de tijd van de oorlog 6000 volt stroom op stond zodat niemand zou ontsnappen. Boven de ingang staat het bekende "Arbeid macht frei". Auschwitz I was voor de oorlog een poolse legerbasis. In de oorlog werden de stenen barakken gebruikt als opslag voor voornamelijk politieke gevangenen, maar ook voor joden, zigeuners en homo's. Vooral hun lot was gruwelijk.

Hier waren ook de familiebarakken. Er werden enkele families uitgezocht die in deze barakken een relatief goed leven hadden, goed eten, de kinderen gingen naar school, enz. Zij mochten brieven schrijven naar familie en vrienden om te vertellen hoe goed ze het hadden, dat het leven hier beter was dan in ghetto's en om hen zo over te halen ook naar Auschwitz te komen. Na een half jaar hadden deze mensen wel aan iedereen geschreven die ze kenden. Dan werden deze families vergast en werden er weer nieuwe families uitverkoren.

Tussen block 10 en block 11 ligt het executieterrein waar veel gevangenen het leven verloren door een kogel in het hoofd. In block 10 werden medische experimenten uitgevoerd op veel jonge vrouwen en tweelingen. Velen van hen overleefden dit niet. De enige kinderen die Auschwitz overleefden (22.000 van in totaal 450.000) waren de tweelingen waarvoor geen tijd was om experimenten op uit te voeren.

Er loopt ons een grote groep mensen tegemoet die samen zingend onder de israëlische vlag door de straten lopen. Zij herdenken de omgekomen mensen. Dit maakt grote indruk.

Block 11 was de gevangenis. In de kelder waren isoleercellen, kleine donkere ruimtes. Ook waren we 4 piepkleine cellen waar men door een luikje in moets kruipen en waar 4 mensen tegelijk ingestopt werden. Er was geen ruimte meer om zich te bewegenen zo werd men gedwongen om soms dagenlang te blijven staan. In één van de cellen werd voor de eerste keer geëxperimenteerd met het vergassen van mensen d.m.v. zyklon B. Dit waren blikken met korrels die de duitsers van bovenaf in de gaskamers gooiden en door de lichaamswarmte van veel op elkaar gepropte mensen warmden deze korrels op en werden dan een dodelijk gas. Na de eerste geslaagde experimenten werd in een vroegere opslagplaats van wapens een kleine gaskamer met daarnaast een klein crematorium gemaakt. De familie werd verteld dat hun dierbare was overleden aan een hartaanval of aan tuberculose en zij konden de as van "hun" overledene kopen.

Deze gaskamer en crematorium zijn nog in goede staat en te bezichtigen. Een aantal van de barakken zijn nu ingericht als museum. Hier liggen indrukwekkende hoeveelheden spullen die bewaard zijn gebleven zoals koffers, brillen, kunstbenen, enorme bakken vol menselijk haar enz. Vooral de kamer met de bakken met haar grepen me enorm aan.