Cape Tribulation

We nemen de shuttlebus naar het centrum van Cairns en vinden voor vannacht onderdak in YHA (Youth Hostel Australia).

De volgende dag besteden we aan het verkennen van Cairns. We lopen in de stromende langs de Esplanada, het uitgaanscentrum, langs de zee. Cairns ligt aan zee maar heeft geen strand, wel een haven vanwaar vele maatschappijen vertrekken naar The Great Barrier Reef.

Langs de zee is een redelijk groot zwembad met zandstrand gemaakt en dat is vrij toegankelijk. In de zomer (en dat is het nu) kan je in de subtropen niet in de zee zwemmen vanwege de levensgevaarlijke boxjellyfish. Deze kwal is zo groot als een duimnagel en doorzichtig en enorm giftig. Als je gestoken wordt is de kans groot dat je hieraan overlijdt. Uitkijken dus.

We vinden een ander hostel aan de Esplanada, Bellview Hostel, dat betere kamers heeft voor een veel gunstiger prijs. Morgen gaan we verkassen.

Als we verhuisd zijn nemen we de bus naar de botanische tuinen van Cairns. Gelukkig wordt het droog. Een deel van de tuinen is rainforest en daar zijn prachtige wandelingen in te maken. Het is een heel stuk klimmen maar het is de moeite waard.

Op een gegeven moment houdt het pad op en lopen we langs een steile bergwand en plots overvalt mijn hoogtevrees me. Ik word duizelig en sta te bibberen op mijn benen. Ik ga terug en Will wandelt nog een uurtje door.

De volgende dag gaan we vroeg de bus in om naar Cape Tribulation en Daintree NP te gaan. Het regent weer eens. Onderweg maken we een boottocht over de Daintree River waar we een baby-krokodilletje zien. Niet erg indrukwekkend na de enorme kroks die we in Darwin zagen. 

We lopen de Marddja Botanical Walk, die voert ons 1,2 km over een boardwalk langs alle soorten begroeiing in Daintree. Het eerste stuk lopen we door regenwoud met gigantisch hoge vijgen, eucalyptus en palmbomen. De dikke en dunne wortels van de strangler tree die zich om de stammen heen gewikkeld hebben, lianen die overal naar beneden hangen en een mengsel van bladeren, mos en wegrottende oude bomen op de grond. 

Daarna lopen we door mangrovebossen met verschillende soorten mangrove, die met een ingewikkelde wirwar van wortels in de drassige, natte grond staan en met sommige delen van hun wortels zuurstof uit de lucht filteren. Dit is echt heel erg mooi.

De regen is minder leuk, maar eigenlijk is het regenwoud zo wel op zijn mooist met woeste rivieren en heel erg groen. Zo heeft elk nadeel weer een voordeel.

Daarna bezoeken we de Daintree Ice Cream Company, waar we een tropisch ijsje kopen. We krijgen een bakje met daarin vier bijzondere smaken van lokale vruchten: ananas, zwarte bes, yellow sapote en wattleseed. De bomen waaraan de vruchten groeien staan in de eigen boomgaard en het ijs is lekker.

Plots stopt de bus, kijk daar, een kasuaris met een jong langs de weg. Een kasuaris is een vrij agressieve struisvogelsoort met een felblauwe nek en kop. Heel bijzonder om te zien. Helaas lukt het niet om een foto te maken omdat de een kasuaris met een jong nog agressiever is dan normaal en we mogen de bus niet uit.

Bij Cape Tribulation worden er mensen afgezet bij diverse hostels. Deze plek wordt aangeprezen als bijzonder mooi want dit is de plek waar rainforest meets beach. Ons was beloofd dat we hier 45 minuten rond zouden kunnen kijken. Helaas gaat de rit direct verder naar Cow Bay, waar wij zullen overnachten in een tent midden in het regenwoud. Bij aankomst kunnen de gasten zichzelf inchecken maar voor ons ligt er niets klaar. Het is 2 uur en de receptie gaat pas om half 5 open. Wij nemen bezit van de banken en lezen een beetje en dutten een beetje tot we klaarwakker worden doordat er een groep chinezen neerstrijkt. Mijn god, wat een kippenhok zeg, wat een gekakel. Maar het is chinees nieuwjaar dus daar heb je dan mee te maken.

Zo snel als de chinezen kwamen gingen ze ook weer en de rust keert terug. Inmiddels is de receptie open en wij blijken geannuleerd te hebben. Oh ja?? Wij zijn hier toch en we hebben ook betaald. No worries mate, we hebben julie accomodatie alweer aan een ander gegeven maar dan krijgen jullie toch een soort dorm voor jullie zelf.

We slapen dus in een enorme tent midden in het rainforrest  (geen buren te zien of te horen, een super ervaring) en we regenen verrot. Het houdt maar niet op. We gaan toch maar proberen om een wandeling te maken maar ik haak af. Teveel afgebroken bomen, ingestorte bruggetjes en soms moet je tot je knieen door het water. Heel leuk maar we hebben geen droge kleren of schoenen bij ons. Will gaat in zwembroek en sandalen door. Dapper.

De hele nacht plenst de regen op het tentdak. We worden rond het middaguur weer opgehaald en gaan naar Mossman Gorge. Ik baal een beetje, wij hebben Cape Tribulation en Cow Bay helemaal niet gezien. Ik voel me enigzins genept en als ik dat tegen de gids zegt krijg ik als antwoord: "No worries mate, door de regen was er toch geen uitzicht en viel er niets te zien". Toch een teleurstelling.

Bij Mossman Gorge krijgen we uitleg over de jachtmethoden van de aboriginals en de didgeridoo. Daarna maken we een wandeling langs de rivier, een woeste stroomversnelling die we goed kunnen zien vanaf de rex bridge. Oh, wat is dat ook weer ontzettend mooi. Dat maakt weer iets goed. We genieten van de wandeling ondanks de regen. Dan spotten we ook nog een boyd bush dragon in een boom en onze dag kan nu niet meer stuk.

We rijden terug door uitgestrekte suikerrietvelden en stoppen bij rex lookout voor een geweldig uitzicht over Trinity Bay. Natuurlijk zien we ook hier weer niet veel meer dan een wazig beeld door een dikke mist. Verder gaat de reis weer naar vissersdorp Port Douglas. Voor de kust van dit dorp werd Steve Irwin gestoken door een pijlstaartrog waarna hij overleed. Vanwege de regen besluiten we niet uit te stappen maar door te rijden naar Cairns.

Terug in Bellview duiken we even lekker onder de douche en daarna in bed. Weltrusten.