Copán, Honduras

7 uur ontbijt, 8 uur wandelen naar de ruïnes van Copán. Deze maya-site uit de klassieke periode bezoeken we met engelstalige gids Marvin, die al zo vaak nederlandse mensen heeft rondgeleidt dat hij regelmatig nederlandse woorden door zijn uitleg heen gooit.

De ruïnes zijn prachtig en indrukwekkend, Marvin is een bevlogen gids, het is heel interessant. Maar wij houden hier dan ook van. 

We horen over de oude tijden, de mayabeschaving, dat de maya's naast een 1 (=rondje) en een 5 (=streepje) als eersten een nul (=soort rugbybal) gebruikten in hun rekenkundig stelsel, dat er na elke 3 overleden koningen een compleet nieuw tempelcomplex bovenop het oude gebouwd werd en dat er hier in Copán maar liefst 5 complexen bovenop elkaar liggen.

De koningen hadden imposante namen als rookslak, rookaap en de belangrijkste koning heette 18 konijnen. We krijgen heel beeldend verteld over de gebruiken in die tijd en Will voelt zich ook eventjes koning 18 konijnen als hij op zijn troon staat.

Al deze informatie is men te weten gekomen door de hiërogliefentrap die gebouwd is langs een 30 meter hoge pyramide. De geschiedenis van de Copán-dynastie is te lezen in de meer dan 2000 hiërogliefen die in de 72 treden van de trap zijn gekerfd. Heel interessant allemaal.

De totempalen met afbeeldingen van de diverse koningen zijn dusdanig op een veld geplaatst dat ze als zonnewijzer dienst doen.

Het balspel dat met een rubber bal gespeeld werd op een speciaal veld was een spectakel. Er staan papegaaienkoppen die geraakt moesten worden met de bal. Men mocht echter geen handen, voeten of hoofd gebruiken bij het spel. De verliezers werden slaven en de winnaar werd een kopje kleiner gemaakt. Een spel waarbij niemand wint dus.

Na deze indrukwekkende rondleiding lopen we terug naar het dorp waar we op het centrale plein een lekker bakkie doen. Zijn we wel even aan toe.

Om 3 uur zijn we bij restaurant Viavia vanwaar we een "geen-goed-nieuws-rondleiding" krijgen van de Belgische eigenaar Geert die hier al 19 jaar woont.

Geert begint zijn verhaal over de samenleving en economie in Honduras, het tweede armste land van Latijns-Amerika. Het is een bijzonder indrukwekkend verhaal, maar zeker ook een zeer triest verhaal. De rondleiding duurde ruim 3 uur en in het kort komt het hier op neer: 

Er zijn 4 bronnen van inkomsten in dit land. 

4 = toerisme

3 = export van bananen (Honduras werd jarenlang de babanenrepubliek genoemd) en ananas.

2 = geld dat door familieleden naar huis gestuurd wordt.

1 = de grootste bron van inkomsten: de drugshandel. In Honduras wordt geen drugs verbouwd, maar het is een doorvoerland. 

Een land is een derdewereldland als er geen middenklasse is. Er zijn in Honduras 2 extreem rijke families, de upperclass, een middenklasse is er niet, de rest van de bevolking is extreem arm. 

Mensen krijgen te weinig (onder het minimumloon) betaald en kunnen zonder reden ook zo weer op straat gezet worden. Er zijn wel wetten en regels in het land maar niemand die deze handhaaft. 

Als toerist hoef je niet op de politie te vertrouwen. Politiemannen (maar ook bijv. leerkrachten) krijgen vaak maanden niet betaald. Dus waarom zou je hard lopen als er iets gaande is met een toerist. Waarom dan toch bij de politie gaan werken? Omdat je dan toch wat kan verdienen door toeristen te intimideren met valse beschuldigingen en je dan om te laten kopen.

Er rijden hier enorm veel dure auto's rond, allen met geblindeerde ramen. Zo kan je niet zien wie er in een auto zit, maar belangrijker nog, mét wie je in de auto zit. Deze auto,'s zijn van de rijke families of van de drugsbaronnen.

De rijke families hebben het dus voor het zeggen. Daarnaast ligt de macht bij de drugskartels die gewoon iedereen door de kop schieten als het ze niet zint. Als ze het geluk hebben dat niet eerst hun vrouw en dochters verkracht en gemarteld worden voor hun ogen voordat ze afgeknald worden. 

Het gaat te ver om het hele verhaal hier te vertellen maar dat het triest en troosteloos is, is wel zeker. Het geeft heel veel stof tot nadenken.

Je snapt dat dit Honduras ook tot het meest gevaarlijke land van Centraal-Amerika maakt. Er is veel zware criminaliteit. Gewapende overvallen, verkrachtingen, afpersing en ontvoeringen komen veel voor. Reizen met het openbaar vervoer is niet veilig. Microbussen en auto's krijgen regelmatig te maken met gewapende overvallen.

San Pedro Sula is de tweede grote stad van Honduras en is de gevaarlijkste stad ter wereld. Het staat zelfs bekend als moordhoofdstad van de wereld.

Reizen met rechtstreekse luxe busverbindingen, hoteltaxi's of reisorganisaties is vaak wel veiliger.