Dag 29: Afscheid van de kinderen.

11 mei 2022 - Kathmandu, Nepal

Vanmorgen ontbijt ik in een zalige rust, de hindoeïstische puja hiernaast is afgelopen. Er is wel een boedhistische puja gaande aan de overkant, vermoedelijk om een nieuw gebouwd huis te zegenen. Dat is echter op een normaal geluidsniveau dus dat boeit niet.

Ik ga naar het tehuis, maskers verven. Daar kijken de kids al dagen naar uit. Ook heb ik pasta gekocht dat ze kunnen verven en er dan een ketting van maken. But didi, this is food? Ja dat klopt. Een aantal kinderen verven hun pasta niet maar gooien er kokend water op en eten het dan op. Bhim doet al die moeite niet, die eet het rauw, haha.

Met Nikesh ga ik ons geheimpje waarmaken, we gaan momo's eten. Het is gezellig, vooral omdat het geheim is. Op de terugweg sla ik chocolade in om uit te delen als ik weg ga.


Ik heb wederom een lang gesprek met Nandasingh. Didi, als je terugkomt wil je dan met me mee naar mijn village? Het is daar zo mooi en ik wil het je graag laten zien. Dat lijkt me wel heel gaaf Nanda, ga ik over nadenken.

Ik eet mee in het tehuis, wacht op Saroj en Ayushma die om 6 uur zouden komen. Als ze er eindelijk zijn zegt Saroj: ik ga gelijk weer weg, ik heb hoofdpijn. Dus ik zeg: was dan lekker in je bed blijven liggen. Nee mom, ik wilde je nog wél even gedag zeggen.

Ik deel de chocolade uit en alle kinders willen een knuffel. Dus dat duurt nog wel even voordat ik weg ben. Zowel Chhechi als Sudip zeggen: I don't say goodbye didi, I say bye, untill next time. Zo is het maar net.

Asmita staat enorm te huilen, dat meiske is echt ontroostbaar. Ze spreekt heel weinig engels maar Fulmaya vertaald: ze vindt het heel erg dat je weg gaat didi en ze wil een knuffel. Maar hoe vaak ik haar ook knuffel en haar vertel dat ik terug kom, ze blijft ontroostbaar. Moppie. Best wel zielig.

Ik krijg een kata omgehangen van Nandasingh, Dipak, Ramesj, Saroj en Ayushma. Dus met een dik pak sjaals om mijn nek zwaai ik nog 1 keer gedag terwijl ik naar huis loop.

Ayushma loopt mee en vraagt of we nog even samen om de stupa zullen lopen. Ja hoor, dat vind ik wel gezellig. Dan kan je me gelijk over de bruiloft vertellen. Bij de stupa duikt ze een winkeltje in en even later krijg ik een cadeautje van haar. Een leuk nepalees tasje. Da's lief, dank je wel.

Onderweg gaan we nog laphing eten, lekker. In het guesthouse drinkt ze nog een colaatje, vertelt nog wat over de bruiloft en dan moet ik ook van haar afscheid nemen. Dag meis, het ga je goed, we houden contact.

4 Reacties

  1. Marion Ringeling:
    11 mei 2022
    Jeetje, zit het er alweer op, wat gaat dat snel!!! Hele goeie reis terug en ik hoor alle verhalen thuis wel.
  2. Karianne:
    11 mei 2022
    Weer een hoop mooie herinneringen en indrukken deze reis. Fantastisch! Goede reis terug!
  3. Elsbeth:
    11 mei 2022
    Heb genoten van je bijzondere verhalen en ik snap dat de kinderen je niet kunnen missen en niet kunnen wachten tot je weer terug komt.
  4. Wilma:
    12 mei 2022
    Betty wat moet het je een goed gevoel geven dat ze zo graag willen dat je weer terug komt. Wat heb je leuke creatieve dingen met ze gedaan. Ook de tijd genomen om diepe gesprekken te voeren.
    Je kan terug kijken op geweldig mooi werk wat je in Nepal hebt verricht. Topper.