Onze eerste stappen op Australische bodem

6 januari 2014 - Darwin, Australië

Maandagmorgen 6 januari 2014, half 5. Will ligt nog op 1 oor te ronken maar ik ben klaarwakker. Vandaag gaan we voor 5 weken op pad naar Australië. De backpacks zijn gepakt, we wilden met maximaal 8 kilo reizen, dat zijn er 9 geworden. Ik zou echt niet weten wat ik nog minder mee zou kunnen nemen, dus het moet maar. Het is stil in huis, de honden zijn met Werner en Jette mee naar Groningen, zij hadden daar nog iets te regelen voordat zij morgen hun intrek nemen in ons huis tijdens onze afwezigheid. Van Sven hebben we gisteren afscheid genomen, die is terug naar zijn eigen stekkie en Niels en Lars vertrekken straks na het ontbijt. Vooral van Lars moeten we voor lange tijd afscheid nemen, hij vertrekt voor een maand of 7 naar Cambodja voordat wij terug zijn. We hebben nog van alles te regelen voordat we vertrekken en Ries komt vanmorgen alvast een keer mee melken met Will voordat hij de zaken waar gaat nemen. Het is altijd hectisch voordat we weg zijn, nog even dit, nog even dat. Vanmiddag komt Cindy om ons weg te brengen naar Schiphol en als we eenmaal in de auto zitten valt alles van ons af en begint de vakantie. Vanavond om 9 uur gaan we de lucht in. Het zal in alle opzichten weer een heel nieuwe belevenis worden. Deze keer gaan we samen, geen kinders mee, en niet naar een derde-wereld-land. Opwindend. We kijken er al lang naar uit en eindelijk is het dan zover, we zijn er klaar voor en hebben er zin in. Kom maar op Australië.

Na om 17.00 uur onze bagage op Schiphol ingeleverd te hebben en uitgezwaaid te zijn door Cindy en Lars is de vakantie echt begonnen. We eten nog een hapje en dan gaan we al boarden. Wat zijn die stoeltjes smal of zijn onze bipsen zo explosief gegroeid?? Omdat we op een verlaat Iers vliegtuig moeten wachten gaan we om 21.30 uur een half uur te laat de lucht in. Will slaapt een aantal uren aan een stuk door, ik kijk 3 films half, mijn ogen zakken regelmatig even dicht maar helaas nooit voor lang. In Singapore hebben we een tussenstop. We hebben een leuk gesprek met een stel dat 4 jaar geleden hun woonplaats Zutphen de rug toekeerde om op Vlieland te gaan wonen en een winkel te beginnen. Zij gaan naar Bali op vakantie. Na een kwartiertje gaan we alweer boarden, ze willen zeker de verloren tijd weer inhalen. Er is een nieuwe crew aan boord en we raken aan de praat met de steward die uit Montfoort komt. Hij verzekerd ons dat onze achterwerken niet gegroeid zijn maar dat de stoelen in dit vliegtuig erg krap zijn. Pfff, meevaller. We landen op tijd in Denpasar. Hier moeten we inchecken voor de vlucht naar Darwin. Maar waar moeten we zijn? Even vragen maar. Hier naar rechts..... Nee, hier naar links..... Nee, 3 trappen op naar boven.... Nee, terug naar beneden..... En dan zijn we weer terug bij het eerste mannetje..... Ik had toch gezegd hier naar rechts, blijf hier maar gewoon wachten. Hallo, we zijn toch niet gek, straks missen we onze vlucht. We spreken een nederlandse man die in Gladstone woont en ons gelijk bij hem thuis uitnodigd mochten we daar in de buurt komen. Hij weet ook niet waar hij heen moet. En we spreken een stel uit Dokkum, dat oorspronkelijk uit Woerden komt en die naar Sydney willen maar er ook niet uit komen. Nog maar eens vragen. Een ander mannetje neemt ons mee naar boven met de lift en verdwijnt vervolgens met onze paspoorten. Nou ja, hij zal wel weer terug komen. En dat is ook zo, hij heeft gelijk even voor ons ingechecked maar is alleen de nummers van onze bagage kwijt. Nu maar hopen dat de bagage straks in Darwin is, anders hebben we een probleem. Prijsvechter Jetstar heeft luxere, ruimere stoelen dan KLM, dat is wel lekker na 12 uur in een super-krap stoeltje gezeten te hebben. We landen een half uur later dan gepland in Darwin en storten ons in het douanegebeuren. We hebben besloten gewoon te melden dat we van de boerderij komen, hoewel ons dat afgeraden is door diverse mensen. We bereiden ons voor op moeilijkheden, maar die krijgen we niet. Vriendelijke en behulpzame mensen en we mogen zo doorlopen. Op 7 januari om 20.20 uur Nederlandse tijd en op 8 januari om 4.50 uur Darwintijd staan we op Australisch grondgebied. We besluiten op het vliegveld op de grond tussen andere reizigers te blijven slapen tot het ochtend is. Ik kan niet slapen en schrijf dit verhaal terwijl Will weer naast me ligt te ronken.