Grote stad

We verblijven in Sunny Hotel in 25th street. Als we binnen stappen lijkt het een soort van bouwval maar dat valt zat mee. Eigenlijk is het een prima en leuk hotel.

We lenen fietsen van het hotel om de stad te gaan bekijken. Vind ik wel een beetje spannend in het hectische Aziatische verkeer waarvan we de regels niet echt kennen, best een hachelijke onderneming. En er zit geen toeter op de fiets hihi. 

Gewapend met een kaart van de stad bereiken we het koninklijk paleis. Veel bruidsparen zijn hier foto's aan het maken. Mooie stellen in mooie traditionele kleding. Verder is er stevige bewaking. Het wemelt van de soldaten met grote schietwapens. 

We betalen entree, moeten onze paspoorten inleveren en krijgen een bezoekerspas. Het paleis valt vies tegen. Het staat op een enorm complex en bevat vele gebouwen die er allemaal wat vervallen en verwaarloosd uitzien. De entree was best duur, daar moeten ze de zaak toch van kunnen onderhouden zou je denken.

Daarna bezoeken we Mandalay Hill waar een grote pagoda bovenop staat en vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. We laten ons met een tuktuk naar boven brengen. De pagoda is mooi, het uitzicht valt tegen want het is heiig, ik denk van de smog. 

We gaan naar beneden lopen en komen door nog vele tempeltjes met zittende en staande boeddha's.  Het kost  ons zowat een uur om weer beneden te komen. Ik moet zeggen dat Mandalay Hill de moeite van het bekijken zeker waard is. 

Verder hebben nog wat kleinere tempeltjes bezocht die ook best leuk waren. Mandalay is verder een niet erg indrukwekkende stad. Eén dag is lang genoeg om deze te bekijken.

Deze vakantie hangt wel van tempels, pagodas en kloosters aan elkaar. Maar dat weet je als je in Boeddha-land bent. Wat opvalt is dat de tempels hier een beetje aan een kermisattractie doen denken, knipperende, gekleurde lichten om de boeddha's en vaak wordt er wat schreeuwerig omgeroepen. Dat is niet bij alle tempels zo (in Bagan zie je dit heel weinig) maar wij vonden het toch erg opvallend. Dachten regelmatig dat we bij de botsautootjes stonden.

Ik voel me inmiddels weer prima, vrij van mijn griepverschijnselen en zelfs mijn stem begint weer terug te komen.

Vandaag verlaten we Myanmar. Een prachtig land, mooie natuur, mooie trekkings te maken, makkelijk te bereizen (je hoeft eigenlijk nooit naar een station, nagenoeg elk hostel/hotel regelt de kaartjes voor je en meestal wordt je opgehaald en weer afgezet bij je volgende logeeradres). Over het algemeen is het eten goed, behalve de Myanmar curry's, die zijn niet te hachelen. Het land is niet heel anders dan andere Aziatische landen, wat dat betreft niet echt een wauw-factor. Bagan is daar een uitzondering op, dat heeft zeer zeker wel een heel hoog wauw-effect. Dat is zo ontzettend mooi. Wat reizen in Myanmar heel bijzonder maakt en toch heel anders dan in andere Aziatische landen is de relaxte sfeer en de enorme vriendelijke bevolking. Ze proberen je echt in de watten te leggen, als je ziek bent komen ze met allerlei huismiddeltjes, warme grog, lime/ginger-thee enz. Als je op een terras of in een restaurant gaat zitten krijg je altijd een thermoskan groene thee en bij je eten geven ze altijd of een soepje of een bordje fruit. Als je soms verkeerd verstaat wat iets kost en teveel dreigt te betalen of als je fooi wil geven zeggen ze: no, no, no en geven ze het teveel weer terug. Pas als je zegt dat de fooi voor hen is nemen ze het blij en dankbaar aan. Wij hebben ons in dit land niet één keer onveilig gevoeld. Het grootste gevaar hier is het verkeer en zelfs dat is minder hectisch dan we in veel andere landen van Azië gezien hebben.

We hebben genoten van het reizen in dit toch wel bijzondere land en vinden het bijna jammer om het weer te verlaten. Tegelijkertijd kijken we uit naar de tijd die we nog in Thailand door gaan brengen. Ook weer zin in. Om 18.00 uur vliegen we met Bangkok Airways in anderhalf uur naar Chiang Mai. 

Als we uit het raampje van het kleine propellervliegtuigje kijken terwijl we naar de startbaan taxiën zien we dat er 3 grondstewards op de baan staan om ons uit te zwaaien en te buigen. Haha... dat is echt grappig.