Kamasutra

Khajuraho is een klein dorp ten zuidoosten van Agra en ten westen van Varanasi. Het dorp is een bezoek zeker waard vanwege de vele schitterende hindoetempels die hier te bekijken zijn.

Allereerst bezoeken we de jaïn-tempels. Het is een klein complex met een aantal kleine jaïntempeltjes en leuk om te zien.

Daarna gaan we naar de westelijke groep tempels in Old Khajuraho. We lopen door het oude dorp en krijgen een hardnekkige gids achter ons aan die we maar heel moeilijk af kunnen schudden. We willen geen gids.... maar je kan het zelf nooit vinden.... we willen geen gids... maar het kost niets... ja zal best. We willen geen gids.... ik ben leraar, wil je de school zien? nee, we willen geen gids, ga weg.

Vervolgens blijft de man ons in het dorp volgen en negeren we hem. Op een gegeven moment is het kwartje gevallen want de man is verdwenen. Pfff, gelukkig. We worden belaagd door bedelende kinderen die om roepies vragen. Daar doen we niet aan. Wij hebben schriften en pennen mee genomen om uit te delen. Als ik die uit de tas haal wordt ik zowat aangevallen door de kinderen die proberen alles uit mijn handen te trekken. Nou, daar ben ik dus gauw klaar mee en ik stop alles wat ik uit de kinderhanden heb kunnen redden weer terug in mijn tas. Die deel ik later uit aan kinderen die nergens om vragen.

Wij geven nooit iets aan bedelaars of bedelende kinderen. Daar houd je het bedelen alleen maar mee in stand. Kinderen worden in India vaak misbruikt om te bedelen, zij zien er zieliger uit dan volwassenen en krijgen dus gemakkelijker geld los. Het is zelfs zo dat kleine kinderen geroofd worden waarna er bij hen een hand of voet afgehakt wordt. Dan wekken ze nog meer medelijden op (krijgen dus meer geld) en worden ze uit bedelen gestuurd.

Wij dachten dat we door schriften en pennen te geven ipv geld niet de bedelcultuur in stand zouden houden. Helaas zijn wij weer een illusie armer. De schriften en pennen worden ingeleverd bij paps en mams en verkocht voor geld. Dus daar schiet je ook niets mee op. Doen we ook nooit meer.

We vinden de westelijke groep tempels achter het dorp. Deze tempels liggen tussen de groene grasvelden waar veel vee loopt. Het zijn kleine tempeltjes maar erg leuk om te zien, niet in het minst door hun ligging. We zwerven van de Varaha-tempel via de Lakshmana-tempel naar de Kandariya Mahadeva-tempel. En dan vinden we het wel genoeg. Het is een prachtige zonnige dag en het wandelen tussen deze tempels is heerlijk ontspannend.

Dan lopen we door het dorp terug naar de auto en Rana rijdt ons naar New Khajuraho. Dit stukje hadden we gemakkelijk kunnen lopen maar ja, dat weet je ook niet van tevoren. We sturen Rana naar huis omdat we de rest van de dag in het dorp willen blijven.

Eerst gaan we lekker een hapje eten op een zonnig dakterras. Bij dit restaurant hebben ze heel leuk een eethoekje in een boomhut gemaakt. Maar aangezien dit in de schaduw van de takken ligt kiezen we toch voor een plekje in de zon. We eten een hapje, drinken een slokje en leggen een kaartje.

Dan gaan we de prachtige hindoe-tempels, die bekend staan als de kamasutra-tempels, bekijken. Deze tempels zijn allemaal gerestaureerd en staan op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De erotiek van het beeldhouwwerk op de tempels laat niets aan de verbeelding over. Heftige standjes, lijkt ons onuitvoerbaar. Maar zeker de moeite van het bekijken waard.

We slenteren over de plaatselijke markt, gezellig en leuk. We kopen hier het een en ander (waarbij we heerlijk kunnen afdingen) en gaan blij en tevreden op zoek naar een restaurantje voor het avondeten. Na het eten is het donker en moeten we de ruim 3 km. naar het hotel langs een onverlichte weg lopen. Beetje tricky. Onderweg zien we volop mensen hurken die hier hun behoeften zitten te doen.

In India hebben we tot nu toe al heel veel armoede gezien. Veel mensen leven in tenten op elkaar gepakt. Uiteraard hebben zij geen enkele sanitaire voorzieningen, dus geen water en al helemaal geen toilet. Zij moeten hun behoefte ook ergens doen en dat doen ze dus langs de weg of op poepveldjes. Vooral in de schemering 's morgens en 's avonds zie je veel mensen gehurkt zitten om zich te ontlasten. Uitkijken waar je loopt dus.

Morgen vertrekken we uit Khajuraho en nemen we afscheid van Rana. Wij stappen dan op de trein en Rana wacht een lange rit van 22 uur terug naar Delhi. Hij heeft ons een ATM gewezen in Khajuraho zodat we zijn fooi konden pinnen (haha). Hij wil nooit vroeg vertrekken maar morgenochtend dacht hij wel dat we om 6 uur weg konden. Onze trein vertrekt om 12 uur en volgens de rough guide is het 2 uur rijden. Rana zegt 3 uur. Dat kan, wij weten niet hoe goed of slecht de weg is. Dus we vertrekken om 8 uur. Vroeg genoeg.