Koto's guesthouse

21 november 2018 - Mendoza, Argentinië

Dan zijn we in Mendoza, een stad in het westen van Argentinië met zo'n 111.000 inwoners. Toeristen komen hier graag omdat je vanuit deze stad prachtig de Andes kunt verkennen. Bovendien is Mendoza het wijngebied van Argentinië.

Vanaf het busstation nemen we een taxi naar het guesthouse wat we via internet geboekt hebben. Op geen enkele plattegrond konden we het adres vinden. De taxichauffeur moet het ook opzoeken in zijn stratenboek. Oh, oh, dat belooft weinig goeds. Volgens de omschrijving ligt het guesthouse dicht bij het centrum van de stad. 

De taxi rijdt dwars door het centrum en rijdt.... en rijdt.... en rijdt.... pfff, ik geloof niet dat ik zo ver van het centrum wil zitten hoor. Eindelijk komen we op plaats van bestemming. De taxi zet ons af en rijdt direct weer weg. Mijn god, waar zijn we nu terecht gekomen?

We staan voor een krot en geen teken van leven. Een bel vinden we ook niet dus we kloppen aan, maar geen reactie. Deze buurt doet ook erg onprettig aan. De huizen die er goed uitzien zijn omheind door hoge hekken en zelfs de auto's staan achter die hekken in de tuin geparkeerd. We bellen maar eens bij de buren aan. Er wordt na lang bellen een raampje achter tralies geopend. Nee, bij mij moet je niet zijn. Klop hiernaast maar op de deur. Klap, raampje weer dicht. 

We kloppen nog maar eens aan bij het krot dat Koto's guesthouse moet zijn. Er staat een raam open en we kijken naar binnen. Weet je wat, ik wil hier niet logeren. Will ook niet. Dus ze bekijken het maar, rugzakken op en proberen het centrum te vinden. We lopen een stuk en vragen eens de weg. Een antwoord anders dan "dat is erg ver weg" krijgen we niet. Taxi's rijden hier ook niet. Dan spreken we een man aan. Je moet met de groene bus, die gaat naar het centrum. Maar dan moet je wel een buskaart hebben. Die hebben we niet, waar kan ik die kopen? In het centrum. Ja dat schiet lekker op.

Dus gaan we maar weer verder lopen. Komt vast wel een keer goed. Als we iemand tegen komen vragen we de weg maar de een zegt naar rechts terwijl de ander juist naar links wijst. Lekker duidelijk. We zoeken een grote weg en blijven daar maar langs lopen met de hoop een taxi tegen te komen. Na een hele poos lopen zien we ineens een taxi ons tegemoet komen. Wij steken onze hand op maar hij zit al vol. De chauffeur gebaart dat hij ons straks oppikt (denken we). We blijven een poosje wachten maar we zien de taxi niet meer terug.

En dus lopen we maar weer verder. Dan, plots, daar komt een taxi!! Hou hem aan!! Ja, gelukkig hij is leeg en hij stopt. Joehoee!! Het is nog heel ver rijden naar het centrum. Waar in het centrum willen jullie heen. Euh.. weet ik veel. Hay una plaza principal en el centro? Si Plaza Indipendencia, een mooi groot plein. Breng ons daar maar heen dan.

We zakken eerst op een terrasje neer, tijd voor een drankje. Daarna maar langs het plein of in de zijstraatjes zoeken naar onderdak. In de rough guide zien we dat er hier meer dan genoeg hotels/hostels zijn. We vinden een kamer in Hotel San Martín aan het plein. De kamer bevalt ons en de prijs staat ons aan, dus wat wil je nog meer.

Op het plein, wat eigenlijk een enorm park is, speelt een bandje. Gezellig, leuke muziek. Gaan we straks in het gras even lekker zitten luisteren. Maar eerst een hapje eten. Het is al 12 uur en we hebben nog niet eens ontbeten. Op het terrasje waar we lunchen kunnen we het bandje ook horen en genieten van de muziek. Gelukkig want als we na het eten het park in lopen zijn ze net gestopt met spelen. Jammer.

We bekijken het mooie centrum van Mendoza. Dat is behoorlijk groen met zijn vele parken/pleinen. Verder veel winkels en Avenida Sarmiento is autovrij en vol met terrasjes en toeristen. Wat een gezelligheid.

Het is hier duidelijk een stuk warmer (30 gr.) en we kunnen ons avondeten (heerlijke steak) buiten op een terras eten. Er staan overal muzikanten te spelen en het is super gezellig. Wij zijn nu al enorm gecharmeerd van Ciudad de Mendoza.