Lago Atitlán, Guatemala

Kwart over 7 ontbijt, kwart over 8 lopen we naar de steiger en gaan we de boot in. Er liggen veel dorpjes rond het meer die allen de naam van een katholieke heilige dragen. Twaalf dorpjes dragen de naam van een apostel. We varen naar een van die dorpjes, Santa Cruz la Laguna.

We stappen uit en zien een steile helling. Die moeten we op. Ik ga met Annemarie met een tuktuk, de rest gaat lopen. 

We worden boven afgezet op een pleintje waar kinderen aan het spelen zijn. Ik gok dat het speelkwartier is van de school naast het plein. Later horen we dat er op staatsscholen vaak geen leerkrachten zijn. Dan geven ze de kinderen een bal en spelen maar. Dit komt overeen met het verhaal dat we in Honduras van Geert gehoord hebben en dat voor al deze landen geldt.

We mogen in een klasje in de school kijken, 20 kinderen van 7 en 8 jaar krijgen wel les. Ook zien we een klasje kleuters, 4 en 5 jarigen die een kringgesprek houden. 

Het ziet er eigenlijk best wel modern en oke uit. Jammer dat er geen leerkracht voor de oudere kinderen beschikbaar is vandaag. Maar wacht eens, gaan we dit soort geluiden ook niet steeds meer in Nederland horen? Kinderen die naar huis gestuurd worden omdat er geen leerkrachten zijn? Het verschil is dat ze in nederland wel betaald krijgen en hier heel vaak niet.

We bekijken het 400 jaar oude kerkje, krijgen uitleg van Felix, onze gids van vandaag. Hij vertelt dat dit plaatsje voluit Santa Elena Cruz la Laguna heet. Het Mayageloof is door de spanjaarden in de ban gedaan en het katholieke geloof is toen geïntroduceerd. Er is toen een soort mix van geloof ontstaan maar toch hoofdzakelijk katholiek.

We stappen weer in de boot en varen naar San Juan de la Laguna (Johannes). Dit dorpje is een kunstenaarsdorpje. Er zijn veel kleine coöperaties die allen workshops organiseren, zoals bijv. chocolade, honing, kleding enz. Ook zien we veel kleurrijke schilderijen.

Wij gaan naar een kleine collectivo die katoen spint en deze kleurt met kleurstof van bloemen, planten, kruiden, fruit en groenten. We krijgen het hele proces te zien tot en met het weven. Daarna mogen we naar de winkel. 

Meestal hebben wij hier een broertje dood aan maar dit was eigenlijk heel leuk. Ze maken leuke kleding, sjaals, tassen enz. en helemaal niet duur. Ik koop een jurkje en een soort van poncho. Will koopt een blouse. Niemand verlaat de winkel met lege handen.

Met tuktuks gaan we in optocht naar San Pedro de la Laguna (Petrus). Hier lunchen we aan de oever van het meer. We lopen nog even het dorpje door alvorens weer in de boot te stappen.

Het laatste dorp dat we aandoen is Santiago de la Laguna. Hier woont Maximom, een wazige heilige, een mengsel van het oude mayageloof en het katholicisme. Maximon is een pop met een houten masker en behangen met een enorme lading stropdassen. 

Hij heeft zijn eigen kerkje want omdat hij zo rookt en drinkt is hij niet welkom in de katholieke kerk. Het is een pop maar de maya's geloven heilig dat hij leeft.

Elk jaar krijgt een ander gezin de eer om voor hem te mogen zorgen. Zij halen hem 's morgens om 6 uur uit bed en brengen hem naar zijn eigen kamer. In deze kamer staan andere heiligenbeelden en er hangen allerlei kermisachtige knipperlichtjes en zo. 

De hele dag zitten er leden van de familie bij Maximom om hem te verzorgen, ze geven hem sigaretten te roken en aquardiënte te drinken. Als je een probleem hebt, wil vragen om een goede oogst komend jaar, vragen of je relatie beter wordt of zelfs vragen of je schoonmoeder van de trap kan vallen, dan huur je een sjamaan in die dan met Maximom in contact treedt.

Wij hebben geluk, er is net een sjamaan met Maximom aan het communiceren. Hij zwaait non-stop een schaal met wierook voor de pop heen en weer, en zit ondertussen in onverstaanbare maya-taal te brabbelen. 

Ondertussen rookt Maximom nog maar eens een sigaretje en drinkt een glaasje drank leeg. Om 6 uur moet de sjamaan klaar zijn want dan wordt Maximom weer naar bed gebracht. Het is allemaal heel wazig maar wel heel leuk om gezien te hebben.

We gaan weer naar de steiger en varen terug naar Panajachel. Daar doen Marina, Roelof, Will en ik nog een drankje aan het meer zodat we de zon achter de bergen kunnen zien zakken.