Mooi Veluwe

In juni is het mooi weer en Will heeft een leuke verrassing voor me. Het is even niet heel erg druk op het bedrijf en voor de grote drukte gaan we er even een nachtje tussenuit. We pakken een tasje, eten voor de honden en we gaan op weg naar de Veluwe.

Als kind gingen wij met ons gezin altijd op vakantie naar vakantiecentrum “Mooi Veluwe” in Putten. We hebben het daar altijd erg leuk gehad. Met mijn broers en zus halen we zo af en toe graag herinneringen op aan die vakanties.We gingen altijd met een bus van de Vagu op pad. Fietsen erin, bagage erin, wij erin en daar gingen we dan. Elk jaar kwamen we daar min of meer dezelfde families tegen. Als we het terrein opreden en begroet werden door deze families en eigenaar Mirabella was het alsof we weer thuis kwamen.

We sliepen in huisje “de Pierewiet”, aten met alle vakantiegangers in de eetzaal die vol stond met tafels voor 8 personen. Het eten dat bereidt werd door kok Flip was altijd erg lekker en behalve het vlees en de toetjes onbeperkt. Maar wij kwamen wel aan onze trekken, als er ergens vlees of toetjes overbleven werd dat altijd naar onze tafel gebracht. Elke avond werd er iets georganiseerd, een filmavond, een dansavond, een dropping, een culturele avond, een bonte avond, een bbq enz. Bovendien was er in het begin van de avond een voetbalcompetitie tussen de gasten. Heel erg leuk en gezellig allemaal. Wat een fantastische vakanties hebben we daar als kind gehad.

Vakantiecentrum “Mooi Veluwe” is er allang niet meer. Vandaag de dag staat er op datzelfde terrein Hampshire Hotel “Mooi Veluwe”. Ik roep al jaren dat ik daar graag eens heen zou willen en dat gaat nu gebeuren. Yes, zin in, lijkt me heerlijk.

Na een uurtje rijden komen we in het dorp Putten aan. We gaan een lekker kopje koffie drinken op het terras van cafe De Bosrand waar we als kind iets gingen drinken na de kerk. Het vakantiegevoel is al helemaal aanwezig. Na de koffie rijden we de Garderenseweg uit tot in Garderen, waar we bij restaurant De Bonte Koe gaan lunchen. Zo leuk, ook hier kwam ik als kind al. We nemen plaats op het terras, het zonnetje schijnt en het eten is goed.

We maken een wandelingetje door het speulderbos met de honden alvorens naar “Mooi Veluwe” te rijden om in checken. De parkeerplaats is op dezelfde plek maar verder zijn nagenoeg alle gebouwen uiteraard vervangen door nieuwe gebouwen. We checken in en krijgen de sleutel van onze kamer. De kamer is prima, goed bed, badkamer oke en genoeg ruimte, zelfs met 3 honden. We zetten een bench op, zetten onze spullen in de kamer en gaan het terrein verkennen.

Het hoofdgebouw met receptie ziet er mooi uit, er is een prima terras waar je lekker in de zon kan zitten. We wandelen verder het terrein over, richting het oude voetbalveld. Daar is nog steeds een grasveldje, de Pierewiet is allang verdwenen maar er staan nog wel een paar oude huisjes, o.a. de Don Giovanni, genaamd naar de oude eigenaar, Giovanni Mirabella. De huisjes zijn vervallen maar hoe leuk om toch nog te zien.

We steken de Garderense weg over en maken een lekkere wandeling door het sprielderbos. Altijd heerlijk om met de honden door het bos te lopen. Omdat onze Jans nog een pup is kunnen we niet echt een lange wandeling maken. Dus gaan we regelmatig even lekker zitten en moet Jans verplicht bij ons liggen of zitten. Maar daar heeft mevrouw niet zoveel zin in natuurlijk, haha.

In het hotel kan je ook lunchen en dineren als je dat wilt. Ik heb me laten vertellen dat het eten goed is. Wij besluiten echter naar Putten te rijden en bij restaurant Fat Alice te gaan eten. Een tip van Cindy en Pim die regelmatig een weekendje “Mooi Veluwe” doen. En die tip was terecht, fantastisch eten bij Fat Alice en zo ontzettend veel. Cindy had al gezegd dat we beter geen voorgerecht konden nemen en dat hebben we ook niet gedaan. Gelukkig maar, want we kregen het bijna niet op, maar het was zo lekker dat we zowat naar huis moesten rollen. Een echte aanrader.

Ik herken niet zoveel van het dorp Putten. In mijn herinnering was het een beetje saai, grauw dorp maar nu doet het aan als een gezellig en toeristisch dorp.

De volgende ochtend gaan we lekker ontbijten in het restaurant. Dit is incl. bij de kamerprijs. De honden mogen niet in het restaurant komen, evt. kunnen we in het cafe ontbijten want daar mogen de honden wel mee naar binnen. Wij besluiten dat de honden wel even op de kamer kunnen blijven, doen Jans in de bench en denken dat Tara wel los kan blijven. Ze lijkt rustig. Dus laten we de deur achter ons dichtvallen (het is een zware deur die vanzelf achter ons in het slot valt) en lopen naar het restaurant. We zoeken een tafeltje uit en lopen langs een uitgebreid en goed ontbijtbuffet. Als we net aan tafel gaan zitten komt er een herdershond binnenlopen. Huh…. Tara???? Hoe heeft die de zware deur open gekregen?? En hoe heeft ze ons gevonden, ik zeg altijd dat ze niet kan speuren.  Ik verontschuldig me en breng haar terug naar de kamer. Als ik net naar buiten loop kom ik ook Emma tegen die naar ons op weg is. Kom op meiden, even terug naar de kamer. Ik zet de 2e bench op en doe Tara ook in de bench. Emma kan wel los blijven.

Na het ontbijt gaan we een leuke wandeling maken door het bos, de witte route, die natuurlijk niet meer dezelfde is als vroeger. We komen langs een gedeelte waar heel veel bloeiende rododendronstruiken staan. Wauw, wat is dat mooi zeg. Net als gisteren nemen we regelmatig een rustpauze vanwege Jans. Het is prachtig weer dus het is echt geen straf om bij tijd en wijle even te gaan zitten genieten van bos en hei. We doe 2 uur over een wandeling die normaal 1 uur duurt maar lekker boeien. We vermaken ons prima.

Terug op “Mooi Veluwe” besluiten we de lunch op het terras te gebruiken. We genieten van het eten, de gezelligheid en het mooie weer voordat het weer tijd is om naar huis te gaan. Na een uurtje rijden komen we weer thuis aan. We zijn maar 1 nachtje weggeweest maar het voelt als een complete vakantie. Het was een fantastische en lieve verrassing Will, dank je wel. Ik heb er enorm van genoten. We zijn het er samen over eens….. absoluut voor herhaling vatbaar.