Niels kiest voor Marrakech

Niels kiest er voor om naar Marrakech te gaan als hij 21 jaar wordt. Aangezien ik nog nooit europa uit ben geweest zie ik er een beetje tegenop, het lijkt me een beetje eng. Zo anders. Maar goed, we hebben tegen de kids gezegd dat zij hun bestemming mogen kiezen als het financieel binnen de perken blijft. Dus op naar Marokko. We gaan in februari 2009 en vieren de 21ste verjaardag van Niels daar.

Eenmaal geland in Marrakech nemen we een taxi naar ons hotel. Een stuk goedkoper dan een vooraf geregelde transfer. We checken in in hotel Islane in de Medina op loopafstand van Jamâa El Fna en tegenover de Koutoubia-moskee vanwaar de oproep tot gebed om 5 uur 's ochtends over de stad klinkt.

Jamâa El Fna is een plein vol leven, muziek, dans, veel kruiden- en sinaasappelkraampjes, slangenbezweerders (die erg graag een slang in je nek slingeren) en mannen met aapjes (die ook in je nek geslingerd worden) Dit alles om geld te vangen voor een foto met aap of slang. 's Avonds komt het plein helemaal tot leven, er worden enorm veel eettentjes neergezet en overal zitten mensen optredens te houden, spelletjes te organiseren en natuurlijk willen ze overal geld voor vangen. Maar daar ben je zelf bij, als je resoluut nee zegt en verder loopt ben je er ook vanaf.

We genieten op een dakterras in de zon van heerlijke tajines, couscous en de nationale marrokaanse drank; mintthee met een hele berg suiker (berberwhisky zoals de marokanen zeggen), terwijl we op het Jamâa El Fna uitkijken. 

De souks (markt) is een wereld van winkeltjes in een labyrint van smalle, meest overdekte straatjes. Je verdwaald geheid in dit doolhof. Je komt hier werkelijk van alles tegen, kleding, sieraden, lampjes, kruiden, schoenmakers, slagers, leerlooierijen, voedsel en verzin het maar, het is er. Ook proberen ze je hennatattoos aan te smeren en als je niet uitkijkt ben je binnen de kortste keren volgeschilderd. Ik heb me aardig onder laten kalken. Een heel apart wereldje. We worden aangesproken door een jongetje van een jaar of 12, hij wil ons naar de tannerie brengen. Wat is een tannerie??  We besluiten met de jongen mee te gaan en hij gaat ons voor door een wirwar van straatjes waar we op een gegeven moment de enige toeristen zijn. Ben benieuwd waar we gaan uitkomen. En dan zijn we er. Bij de ingang krijgen we een bosje kruiden in ons hand gedrukt, dat kunnen we onder onze neus houden tegen de stank. Een tannerie blijkt een leerlooierij te zijn. We krijgen een rondleiding, erg leuk om te zien en de stank.... daar wen je wel aan. Natuurlijk komen we uit in een winkel waar ze proberen je spullen te verkopen. Mooie leren artikelen maar veel te duur voor ons dus daar beginnen we niet aan. De jongen brengt ons terug naar Jamâa El Fna waar we lekker een terrasje pakken.

We gaan een dag met de hop-on-hop-off-bus door Marrakech. We rijden door de Medina (oude stad) die vol leven is. De nieuwe stad buiten de oude stadsmuren is modern en minder interessant.

De resten van Paleis Badii, een vroegere harem, is erg leuk om te bekijken. Daar kunnen we best wat tijd doorbrengen. Bij de tuinen van Menara rijden we een rondje op een drommedaris. Er loopt ook een kalf rond dat net geboren is, hij is nog nat. Echt een schattig beestje.

Vandaag vieren we de 21ste verjaardag van Niels en we boeken bij ons hotel een excursie naar een grote berbermarkt met ezels en kamelen in het bergdorpje Ourika. We rijden samen met nog 4 mensen uit het hotel naar het atlasgebergte. Onderweg bezoeken we een winkeltje met aardewerk, een kruidentuin en een authentieke berberwoning. Natuurlijk heel toeristisch maar je krijgt toch een indruk van hoe de mensen hier leven. We rijden door Ourika (geen markt gezien) verder de bergen in tot de weg ophoudt. Daar worden we opgewacht door een marokkaan die onze berggids blijkt te zijn. We gaan klimmen naar een waterval in de hoge atlas. Aangezien ik enorm veel last heb van hoogtevrees en van pijn aan mijn voeten ben ik bang dat dit voor mij niet haalbaar is. Maar ik ga gewoon mee en zie wel waar het schip strandt. En ik kom er, mede dankzij de geweldige gids die we hebben. Een super-ervaring.

's Avonds hebben we een excursie geboekt naar een traditionele marokkaanse maaltijd in een berbertent in de woestijn terwijl de berbers met hun paarden rondrijden. Ik verwacht iets primitiefs maar we komen terecht bij "Chez Ali", een groots opgezet pretpark-achtig vreetfestijn compleet met neonreclames en al. Het eten was erg lekker maar dit zou ik dus nooit meer doen. Ik vond het afschuwelijk.

Schrijnend is de toestand van veel van de dieren die je hier ziet, er staan rijtuigjes met paarden ervoor die onder de open plekken zitten (deze rijtuigjes stappen wij absoluut niet in) maar we zien ook prachtige, goed verzorgde prachtige paarden. Ook de toestand van de vele ezels die we tegenkomen is niet fijn om te zien, beesten die enorme karren trekken met uitgedroogde tongen uit de bek hangend. Kippen die met veel te veel in een veel te kleine kooi in de brandende zon staan. Dat is echt niet grappig maar je kan er niet veel aan doen.

Met een rijtuigje met een goed verzorgd uitziend span paarden ervoor bezoeken we "Le Jardin de Majorelle" een prachtige tuin en een oase van rust in het altijd drukke Marrakech waar het goed toeven is.

Terug op Jamâa El Fna duiken we nog één keer de hectiek van de souks in op zoek naar koopjes. We eten een heerlijke maaltijd in een Riad, een rustpunt midden in de drukke souks. Heel apart dat je van de vele geluiden en hectiek van de souks een riad in kan lopen en dan niets meer hoort en merkt van alle drukte. Hoe leuk en gezellig wij de souks ook vinden, die rust is ook heerlijk en we genieten er van terwijl we ons verwarmen in het heerlijke zonnetje.

En dan zit het er weer op, tijd om naar huis te gaan. Voor ons is het kleine stukje van marokko dat we gezien hebben een fantastische ervaring. We hebben het idee dat we in een sprookje van 1001 nacht terecht gekomen zijn. En angst voor het onbekende buiten europa is omgeslagen in nieuwsgierigheid naar nieuwe landen, werelddelen en culturen. Ik wil reizen!!