Nieuwe fietsen.

Ik kreeg de vraag vanaf welke leeftijd de kinderen hier naar school gaan. Er is geen leerplicht in Nepal. Heel veel kinderen gaan dus helemaal niet naar school. Maar onze, naar een priveschool gaande, kinders beginnen op 3 jarige leeftijd hun schoolcarriëre.

Dipendra vraagt of ik iets speciaals wil proeven maar het is wel spicy. Ik wil het wel proeven hoor. Het is rode rijst met wat knapperig spul erdoor. Omdat ik bij de dal bhat de spicy saus altijd oversla staan Mira, Dipendra en Amar me op een rijtje lachend aan te kijken, vol spanning op mijn reactie wachtend als ik mijn eerste hap neem. Haha, het ís spicy maar ik kan het nét hebben. Sterker nog.... ik vind het echt lekker. Nog een beetje Didi? Ja, graag. I like it.

Weer geprobeert om een spelletje staarttikkertje met de kids te organiseren. Alleen Rajkumar en Bhim willen meedoen. Ik heb een bol touw gekocht (€0,08) en beide jongens een "staart" gegeven. Ik moet dus zelf hun staarten af zien te pakken. Dat is een nagenoeg onmogelijke taak, die kleine aapjes zijn zo watervlug. En leuk dat ze het vinden. Ik heb Bhim nog nooit zo hard horen schateren, Didi die achter hem aan loopt te rennen, wat is er nu leuker dan dat?!! Ik heb vooraf 10 staarten geknipt en al snel heb ik er te weinig. Ineens willen ze allemaal wel mee doen haha. Als de etensbel gaat zeggen ze: Didi, we not hungry, we not eat, we play. "O no, we stop the game, just go and eat". Didi, we go eat fast and then we play again. "Nee sorry jongens, ik ga nu naar huis. Maar morgen spelen we weer". Ik ben kapot van al dat geren, maar wat een lol hebben we gehad.

In de ochtend ga ik op weg naar het tehuis. Ik voel me niet echt superlekker. Na zo'n 200 meter ga ik me afvragen of ik wel moet gaan en als ik mijn ontbijt er uit gooi ga ik toch maar terug naar huis. Ik duik mijn bed weer in en val direct in slaap. Martine ligt sinds gisteren ziek op bed, Gerda is ook al een paar dagen niet zo lekker, Aayushma zat gisteren een poosje ziek tegen me aangekleeft en als sommige van de kleintjes hoesten krijg je nog wel eens wat spetters in je gezicht. Dus heel gek is het niet dat ik daar iets van meepik. Hoop dat het snel over is. 

Er is een delegatie van 6 leerkrachten én 1 filmer vanuit Den Helder naar Nepal gekomen. Zij gaan de leerkrachten van Jeevan Tara Academy (waar onze kids op zitten) trainingen en workshops geven om ze te leren dat je ook op een andere, wellicht effectievere manier, les kan geven. De principal en leerkrachten staan hiervoor open. Lies heeft dit georganiseerd en deze trainingen worden deels in ons tehuis en deels op de school gegeven. Mooi initiatief. Ben heel benieuwd wat ze gaan bereiken.

De trainingen beginnen op mijn vrije dag maar er is iemand nodig die de kinders bezig houdt zodat ze niet steeds bij de training naar binnen rennen. Na 2 dagen ziek geweest te zijn voel ik me weer kiplekker dus ik ga weer aan de slag. De ochtend besteden we aan het schoon schrobben van de best wel vieze deuren en muren.  Gerda en ik beginnen met allesreiniger en een schuursponsje te poetsen. Al snel staan de mannen van de staf mee te poetsen. Vele handen maken licht werk en in zo'n anderhalf uur ziet de hele hal er weer spik en span uit. Europeanen zijn altijd heel schoon he? zegt Amar. Een top bezigheid op mijn vrije dag, ik vind het prima, maakt me niet zoveel uit.

Van het geld dat ik meegekregen heb zouden we winterjassen kopen maar de delegatie uit Den Helder heeft heel veel winterjassen meegebracht. Dus hebben we besloten om eens naar de kapotte fietsen te kijken. Of we daar nog iets mee kunnen. Drie stuks grotere fietsen brengen we naar de fietsenmaker voor reparatie. Twee andere fietsen zijn rijp voor de sloop. Gezien het plezier dat de kinders altijd van fietsen hebben besluiten we om er 3 wat kleinere fietsen bij te kopen. Wat een schot in de roos, wat een feest. Alle kinderen heel blij. De groten mogen op het veldje naast het tehuis fietsen, de kleintjes op het plein. Ze gaan netjes in de rij staan en om de beurt mogen ze dan 2 rondjes rijden.