No.... you'll die

Om 8 uur vind ik het welletjes en maak ik Will wakker. We hijsen onze tassen op onze rug en gaan op pad. Als we naar buiten komen slaat de warmte als een bloedhete deken om ons heen. We lopen een stuk maar hebben geen idee waarheen. Dus we pakken de rough guide erbij en terwijl we de plattegrond bestuderen komen er 2 aussies langs. Zij vragen of ze ons ergens mee kunnen helpen. Jazeker, wij willen naar het centrum van Darwin. By taxi or by bus?? By foot, we want to walk. No, you' ll die. To far, to hot. Dus gaan we voor een taxi. In Azie komen de taxichauffeurs als vliegen op je af als je van het vliegveld komt, hier is het andersom, hier komen de reizigers als vliegen op de taxi's af. Uiteindelijk nemen we een shared taxi en eenmaal in de Value Inn in Mitchellstreet vallen we doodmoe op bed. Hoe is het mogelijk, Will slaapt alweer, maar deze keer val ik ook in een heerlijke slaap. 

Weer wakker gaan we Darwin verkennen, ons hostel is midden in het centrum en Darwin doet aan als een gezellig, knus stadje. Het is bloedheet maar zwemmen in zee kan niet vanwege de krokodillen en de dodelijke boxkwallen. Dus hebben ze een dam in de zee gebouwd en zo een lagune gecreeerd, compleet met golfslagbad, die veilig is voor de zwemmers. 

Als je ergens naar binnen gaat, hotel, winkel, restaurant, noem maar op, krijg je het gewoon koud zo hard staat de airco aan. Wij zijn er niet kapot van, elke keer dat je weer naar buiten loopt krijg je een klap van de warmte. 

We boeken een tour voor morgen en gaan bijtijds naar bed, we moeten om 6.15 uur opstaan om op tijd klaar te staan voor het busje.

We gaan naar Litchfield NP, van wat we ervan gelezen hebben is dat minstens zo mooi als Kakadu NP en vanwege het regenseizoen zou Kakadu nu grotendeels ondergelopen moeten zijn. Dat is echter niet zo, de monsoon is nog niet begonnen maar wordt elke dag verwacht. 

Met een gezelschap van een Nieuw-Zeelandse leraar, een engelse wereldreiziger, een australische moeder met haar dochter die in Engeland woont en haar vriendin, een koppel uit Zweden, een man uit Australie, een japans meisje, een chinese vrouw en een stel uit Brazilie gaan we op pad.

Allereerst gaan we een jumping crocodile cruise op de Adelaide river maken. We varen de rivier af op zoek naar krokodillen en die zijn er genoeg. Er wordt een hengel met een stuk vlees buitenboord gehouden en daar komt een krokodil op af. Plots springt het dier omhoog naar het vlees. Wauw, wat een beest en wat een tanden. Het is niet natuurlijk wat hier gebeurd maar wel leuk om te zien (en een tikkie gevaarlijk). En wat kunnen die kroks springen, ze komen wel tot 2/3 van hun lichaam uit het water. Ik wist echt niet dat die beesten konden springen. Als ik er nu aan terugdenk dat we in Nepal in een uitgeholde boomstam met de handjes aan de rand van het bootje tussen de kroks door peddelden, brrrr. Dat ga ik dus echt nooit meer doen.

We worden tot vervelens toe gewaarschuwd voor de kroks, die supergevaarlijk zijn en in Australie vallen jaarlijks veel slachtoffers. Eigenlijk kan je hier nergens veilig gaan zwemmen en zeker niet in het regenseizoen, als alles overstroomt en de krokodillen overal kunnen komen. Een paar jaar geleden is hier nog een 23 jarige duitse toeriste opgegeten door een krok toen haar gids haar gezegd had dat ze daar veilig kon zwemmen. Oppassen dus.

Na deze ervaring gaan we eerst eens lekker zwemmen (oh ironie, hoe veilig is dat dan??) We rijden naar de Florence falls en maken eerst een 1,5 km. lange wandeling door de bush (je kan ook rechtstreeks via trappen naar de falls) en kunnen dan zwemmen in een kraakhelder meer onder de watervallen. Mooi en verkoelend en gezien de hoeveelheid mensen in het water zitten er waarschijnlijk geen krokodillen. Na een uurtje klimmen we de trappen op, op naar de lunch.

We lunchen ergens onder een banyantree, hoewel deze lang niet zo indrukwekkend was als degene die we vorig jaar in Munduk op Bali hebben gezien was het toch een mooie boom en een leuk plekkie om te lunchen.

Verder gaan we weer, naar de volgende zwemplek, Bulley-rocks. Ook een mooi stekkie met kristalhelder en heerlijk verfrissend water. 

Als we een uurtje later allemaal weer terug zijn bij de bus (gelukkig is er niemand opgegeten door een krok haha) gaan we verder Litchfield NP in naar een bijzonder fenomeen, termietenheuvels. Het lijkt wel een gigantisch kerkhof met grafzerken. De termieten bouwen deze heuvels van modder en dat wordt keihard. Als de overstromingen dan komen trekken de termieten naar de top van de heuvels en blijven daar tot het water weer zakt. 

Wij lopen pratend met die chinese vrouw en het japanse meisje naar de heuvels toe als er plots met veel geknor iets op ons af komt rennen door het hoge gras. De oosterse dames schrikken en gillen, ik probeer de lensdop snel van mijn camera te trekken om het wilde zwijn te fotograferen. Staat onze gids op uit het gras. Ik lig helemaal in een deuk, kan zo'n grapje wel waarderen, de chinese vrouw vind het iets minder leuk.

Onderweg terug naar Darwin komen we weer langs verschillende road-trains. Dat is een truck met 4 containers op 21 assen erachter. Zij zijn zo'n 50 meter lang. Heel indrukwekkend. Je kan je voorstellen dat je die niet in de weg moet rijden omdat plotseling stoppen met zo'n gevaarte niet heel simpel is.

Terug in town gaan we lekker uit eten. Het eten hier in Darwin is fantastisch. We drinken nog een lekker koud biertje op een terrasje en gaan niet al te laat naar bed want morgenochtend om half 6 moeten we in de taxi zitten op weg naar het vliegveld.

En nu zijn we in Adelaide, hier is een hittegolf gaande, 42 graden. We blijven vannacht in Ambassador hotel in King William Street, een beetje vergane glorie, maar wel leuk.