Raften en verhuizen

Om 9 uur brengen we Will weg. Hij gaat raften op de Nijl. Level 5, behoorlijk heftig dus. Stiekem ziet hij er wel een beetje tegenop. Zeker na de verhalen van een canadees, een ervaren rafter. Je gaat gegarandeerd om maar ze werken heel veilig. Er varen kano's mee die je te hulp schieten als je uit de boot ligt en het dreigt mis te gaan. Bovendien vaart er ook een safeboot die over de rustiger rapids gaat, een level 3 zo'n beetje. Als het niet meer gaat kan je daar in over stappen. 

Will is verreweg de oudste, verder alleen maar jongelui. Met een vrachtwagen worden ze naar de Nijl gebracht. Veel plezier.

Ik ga inpakken en uitchecken. Ik vind het jammer om hier weg te gaan. Zo'n leuke plek. Echt een aanrader. De IJslandse eigenaar biedt me nog een glaasje hibiscussap aan. Dat schijnt erg gezond te zijn. Het is vreselijk zuur maar eigenlijk ook wel lekker. We maken nog een praatje en als ik wegga krijg ik nog 3 flesjes water mee voor onderweg. Het is zo warm. Wat een schatje he?!! Tot ziens.

Ik ga lunchen bij het cafe in de stad en daarna verlaten we het centrum. We rijden weer over rode zandwegen en langs lemen hutjes. Dan doemt na een half uur hotsen en schudden ineens "The Haven" op. Wie verwacht nu zo in the middle of nowhere een luxe lodge. En luxe is het, een balzaal als kamer en een uitzicht om van te kwijlen. Vanuit ons huisje kijk je zo op de rapids in de Nijl. Zo mooi.

Ik ga bij het restaurant met een koude nile special (biertje) in het zonnetje van dit magnifieke uitzicht zitten genieten terwijl ik wacht op Will.

Aan het einde van de dag komt ook hij bij The Haven aan. Reuze enthousiast en vol verhalen. Het was heftig en ze zijn omgeslagen, soms uit de boot gevallen maar ook uit de boot gesprongen om zich met de stroom mee te laten drijven. En hij zag er een beetje tegenop maar na de eerste rapid was dat over. Toen was het alleen nog maar genieten.