Sven kiest voor Sint Petersburg

Het is september, de grootste drukte van de zomermaanden ligt weer achter ons. Nu de meeste mensen hun vakantie er op hebben zitten wordt het voor ons weer tijd om er op uit te gaan.

Wij zijn ooit begonnen om met onze kinderen een stedentripje te doen als ze 21 jaar werden. Dat is er met Sven echter nog steeds niet van gekomen omdat hij in Brazilië zat toen hij 21 werd. Nu is hij 25 jaar geworden en moet het er eindelijk van komen. Hij heeft ervoor gekozen om naar Sint Petersburg in Rusland te gaan.

Sint Petersburg werd in 1703 gesticht door tsaar Peter de Grote. Hij wilde een stad maken vol pracht en praal. In 1721 verplaatste hij de Russische hoofdstad van Moskou naar Sint Petersburg, waarmee dit definitief de “stad van de tsaren” was geworden. Peter de Grote liet zich bij de bouw inspireren door bouwkunst uit het westen. Zo nam hij bijv. van Amsterdam het grachtenstelsel over. Na de Russische revolutie werd Moskou weer de hoofdstad. Sint Petersburg werd aanvankelijk omgedoopt in Petrograd en, na de dood van Lenin, in Leningrad. Sinds de val van de Sovjet-Unie heet de stad weer Sint Petersburg.

Vrijdagochtend 11 september is het zover en vliegen we met KLM in 3 uur tijd rechtstreeks naar Sint Petersburg. Daar aangekomen informeren we wat een taxi naar het hotel kost maar dat is wel erg duur. Dat doen we dus maar niet. Even bekijken of we niet op een andere manier in de stad kunnen komen.

Het blijkt dat we eerst met de bus moeten en dan overstappen op de metro. Eerst maar eens roebels pinnen. Er zijn ATM’s op het vliegveld maar helaas, net zoals in India kan ik niet pinnen, ik krijg er geen roebeltje uit. Shoot, dit is gewoon europa, waarom kan ik hier ook al niet pinnen? Gelukkig heb ik een creditcard bij me waarmee het wel lukt om geld te bemachtigen.

Op naar de bus. Gelukkig spreekt er hier bijna niemand engels dus dat wordt handen en voetenwerk. Leuk. Hier hoef je niet van tevoren een buskaartje te kopen, je stapt gewoon de bus in en dan komt er iemand langs die je een kaartje verkoopt. Mooi systeem en voor de reiziger gemakkelijk.

Het lukt ons om op het juiste metrostation te komen daar de juiste metro te pakken, over te stappen op een andere lijn en zo uiteindelijk uit te komen op de Nevsky Prospekt, waar ons hotel staat.

We lopen een stukje langs de Nevsky Prospekt op zoek naar hotel Altburg. Hiervoor moeten we door een poortje een binnenpleintje op. Daar zien we een zware rode metalen deur, het lijkt wel een bunker, maar het is de deur van ons hotel. We toetsen de code in en worden via de intercom begroet in het russisch. Ehhh….. hello? Dat blijkt voldoende, de deur gaat open. We staan in een hal met een betonnen trap. Die gaan we maar op. Na 6 trappen staan we weer voor een metalen deur en deze blijkt van het hotel te zijn. We bellen aan en er komt iemand open doen. Zij gebaart ons mee te komen. We lopen in een smalle gang met deuren aan weerszijden. Aan het eind van de gang is een kleine balie waar de hotelmedewerkster achter plaats neemt. Zij begint ons van alles te vragen…. In het russisch. Ja sorry, daar snap ik niks van hoor. Spreek je geen engels? Nee dus. Google translate wordt erbij gehaald en zo communiceren we enigszins. Haha, heel handig als er in een hotel alleen russisch wordt gesproken.

We krijgen onze kamers toegewezen, niets bijzonders, maar wel oke. Prima bedden, de badkamer is wel erg klein, we moeten schuin op de wc zitten want de wastafel hangt boven de pot, maar ach… het is wel schoon allemaal. We moeten op een formuliertje invullen wat we voor ontbijt willen (keuzemenu) en hoe laat.

We gaan de stad in om een hapje te eten. We lopen eerst een stukje door de Nevski Prospekt. Deze grootste winkelstraat van de stad is ruim 4 kilometer lang en gebouwd naar voorbeeld van de Champs Elysee in Parijs. In een zijstraatje vinden we een sfeervol restaurantje waar we heerlijk eten. Als we terug lopen richting het hotel komen we langs het Soviet Cafe waar we nog een afzakkertje nemen alvorens te gaan slapen.

Op de minuut af om 8.30 uur wordt er op de deur geklopt, het ontbijt wordt gebracht. Het is een prima ontbijtje dat we op de kamer moeten eten. Prima hoor, we gaan na het ontbijt wel naar Sven. Vandaag is het weer prachtig weer, de zon schijnt en de temperatuur is lekker om in je t-shirt op straat te lopen. Heerlijk zeg, wat treffen we het. Sven wil heel graag naar de Hermitage en we besluiten om dat vandaag dan gelijk maar te gaan doen.

Als we de Nevski Prospekt volgen richting de Hermitage maken we kennis met de “Amsterdamse” grachten. De Anisjkov Brug over de Fontanka rivier is versierd met 4 prachtige, indrukwekkende standbeelden van paardentemmers, gemaakt door Peter Klodt.

Er staan mooie gebouwen langs deze straat, wel allemaal hoogbouw. Veel van de prachtige gebouwen die we zien doen wel westers aan. Maar dat is begrijpelijk als je weet dat Peter de Grote de stad heeft gebouwd naar voorbeeld van het westen. We lopen een parkje in waar een standbeeld staat van tsarina Catherina de Grote.

Verderop komen we langs de Kazan kathedraal waar het erg druk is. Veel priesters en ook veel groepen mensen met uniformen. Eigenlijk willen we de kathedraal van binnen bekijken maar gezien de drukte en de priesters zijn we bang om een viering te verstoren en besluiten we de kerk van buiten te bekijken. Is ook mooi.

De Kazan-kathedraal werd tussen 1800 en 1810 gebouwd om de icoon van de Madonna van Kazan te herbergen die in 1579 werd gevonden in de stad Kazan. Het is een van de meest vereerde in de russisch orthodoxe kerk.

Dan zien we een gebouw staan zoals ik me de gebouwen in Rusland had voorgesteld. Dat vind ik interessant, die wil ik graag bekijken. Aangezien we toch al heel wat tijd kwijt zijn besluiten we de Hermitage uit te stellen tot morgen en nu dit gebouw te gaan verkennen. Wat een gaaf gebouw is dit zeg. Heel mooi, heel erg kleurig met veel ui-vormige bollen op de torens. Wauw.

Het blijkt de “Kerk van de Verlosser op het Bloed” te zijn. Dit is een russisch-orthodoxe kerk die gebouwd werd op de plaats waar tsaar Alexander II in 1881 werd vermoord. Alexander werd de tsaar-bevrijder genoemd omdat hij in 1861 de lijfeigenschap afschafte. Deze kerk staat ook bekend als de “Heiland op het verspilde bloed”. De officiële naam is “Kerk van de Wederopstanding van Jezus Christus.

Na de russische revolutie is de kerk geplunderd. In 1970 is men begonnen de kerk te repareren en in 1997 is de kerk weer geöpend. Ditmaal echter niet als kerk maar als museum. Deze kerk valt op door zijn bijzonder drukke decoratie en de ui-vormige koepels. Binnen zijn het plafond en de wanden volledig bedekt met in totaal ongeveer 7500 vierkante meter fijn mozaïekwerk.

We kopen een kaartje en gaan het interieur van deze kerk bekijken. Hier wordt je toch wel even stil van, wat een kleuren, wat een prachtige mozaïeken. Het lijken schilderijen maar als je dichterbij komt zie je dat de afbeeldingen stuk voor stuk gemaakt zijn door miniscule mozaïek steentjes. Ontzagwekkend!! Hier zijn we wel even zoet voordat we alles gezien hebben.

Aansluitend bezoeken we het russisch staatsmuseum dat naast de kerk staat. Er hangen wel wat mooie schilderijen en ze hebben een mooie collectie iconen. Maar alles staat in het russisch beschreven en als we in een zaal met moderne schilderijen komen haak ik af. Not my cup of tea.

Buiten op de stoep voor het museum zit een man op een zingende zaag te spelen. Hij krijgt heel herkenbare melodiën uit die zaag. Bijzonder. We neuzen bij de kraampjes die langs de straat staan en ik koop een schattig truitje voor Tygo. Alleen moeilijk of de maat wel klopt.

Het is nog steeds prachtig weer en we lopen verder naar de oever van de rivier de Neva waar we de Petrus en Paulusvesting willen gaan bekijken. Dit fort op het Zajatsji-eiland in de Neva geldt als de geboorteplaats van Sint Petersburg. Hier ligt de oorsprong van de stad.

De grootste attractie in het fort is de Petrus en Paulus-kathedraal. Deze heeft een gouden torenspits van 123 meter hoog, bekroond met een engel die een kruis boven zijn hoofd houdt. Het was de eerste stenen kerk van de stad. Bijna alle heersers van het tsaristische Rusland liggen hier begraven, van Peter de Grote tot Nicolaas II.

Het is prachtig om over de Neva uit te kijken op het fort en de bruggen naar het eiland waarop dit ligt. Het is een drukte van belang op het water en ik begrijp waarom Sint Petersburg het Venetië van Rusland wordt genoemd. We steken over naar het eiland en bekijken het fort. We vinden het niet heel erg indrukwekkend. Aan de oever van de Neva zijn strandjes aangelegd en het is best druk. Er wordt nog gezwommen. Ook is er een mooi park en wij vallen met een drankje neer op het gras. Heerlijk even chillen in het zonnetje. Lekker hoor.

Schijnbaar is dit een geliefde locatie voor fotoreportages van bruidsparen want de bruidspaartjes volgen elkaar in een rap tempo op. Grappig. Langzaam soezelen we een beetje weg.

Na een poosje willen we weer verderop. We willen graag de historische pantserkruiser Aurora zien die iets verderop permanent afgemeerd ligt in de Neva en die als museum te bezoeken is. Lijkt ons erg interessant. Dus… hup… in de beentjes en op weg.

Het is even zoeken en best nog een stukje lopen. Maar dan hebben we toch de plek gevonden. Helaas voor ons zien we alleen de boei waar het schip aan heeft gelegen. Blijkt dat de Aurora hier eind 2014 is weggehaald. Zo jammer.

Dus slenteren we weer terug richting het hotel en zoeken we een restaurantje op de Nevski Prospekt. Het eten is erg lekker hier in Rusland. Nadat we gezellig een potje hebben zitten kaarten komt er een eind aan een mooie dag. In het hotel kiezen we weer welk ontbijt we op welk tijdstip willen hebben alvorens naar bed te gaan.