Valencia, dag 4.

Vandaag huren we fietsen. Het zonnetje laat zich nog niet echt zien maar de temperatuur is prima. Valencia heeft de oude, droge Turia-rivierbedding omgetoverd tot een grote tuin van 9 km lang. Dat hebben ze echt prachtig gedaan en wat een fantastische ruimte om te recreëren voor de inwoners van de stad.

Wij fietsen vandaag door deze Jardìn del Tùria. Veel mensen fietsen, joggen of zijn in groepsverband bezig met aerobics. We worden veelvuldig ingehaald door elektrische stepjes die je hier echt heel erg veel ziet. Er zijn speeltuintjes, fitnesstoestellen, fonteintjes, hondenspeelplaats. Heel gaaf zo.

Wat ons opvalt is de enorme hoeveelheid honden in deze stad. Bijna iedereen loopt met een hond. Met zoveel groen in de buurt snappen we dat ook wel. Wat ook opvalt is dat je hier nauwelijks honden aan de lijn ziet trekken, ze lopen allemaal keurig naast of net achter de baas, soms ook zonder lijn. Bij winkels gaat de hond netjes zitten wachten tot baasje weer naar buiten komt. Heel bijzonder. Wat tevens opvalt is de enorme hoeveelheid poep op straat. Beetje jammer dat de Valencianen dat niet opruimen.

Wij fietsen dus door de tuinen, onder de vele bruggen door naar de oude stad. Bij Torres de Serranos parkeren we de fietsen en begeven ons wederom in de oude stad. We zijn het nog lang niet zat. Op Plaza de la Virgen gaan we iets drinken op een terrasje. Inmiddels schijnt de zon, lekker.

Er komt een oud mannetje gekleed als stierenvechter het plein op. Hij zet zijn geluidsinstallatie aan en zingt zijn versie van "Viva España". De man kan echt niet zingen en al helemaal geen maat houden. Alleen dat is al hilarisch. Je snapt het al, na zijn optreden komt hij met de pet langs. Ik denk dat hij nog best goed verdiend met niet kunnen zingen.

We dwalen weer verder door de stad, met opzet de straatjes vermijden waar we gisteren al waren. Plots komen we uit op een plein met een fontein en allemaal prachtige gebouwen waaronder oa. Ayuntamiente, Plaza de Toros en Estación del Norte. Wauwie, wat een mooi plekkie.

Langzaam dwalen we terug richting de Torres de Serrano waar we onze fietsen hebben gestald. Maar eerst nog ff lunchen. We vinden een plekje in de zon. Naast ons zit een Italiaanse vrouw die geen engels of spaans spreekt.

Terwijl Will terug gaat naar de winkel waar hij 2 petten heeft gekocht om zijn bril te zoeken begint de kok even totaal uit zijn stekker te gaan. Hij raast en tiert en gooit met potten en pannen. En wij genieten daar van mee. Ach ja, zegt de Italiaanse dame tegen me, mediterrane mannen zijn zo temperamentvol. We raken aan de praat, ik in mijn steenkolen spaans en zij ook. Toch hebben we een leuk gesprek.

Een dame uit de naastgelegen winkel heeft de kok weer tot bedaren gebracht en nu kunnen we eten bestellen. We hebben echter de keuze uit 2 menu's die Will en ik allebei niet zien zitten. Dus we betalen onze biertjes en gaan weer verderop. Ciao Italiaanse mevrouw.

Even verderop vinden we een restaurantje waar Will een pasta carbonara besteld en ik octopus. Wat een feestmaal weer. Daarna fietsen we terug naar het hotel. We lezen wat en terwijl ik mijn dagboek (deze reissite) bijwerk gaat Will nog ff fietsen.

Het restaurant waar we vanavond willen eten is vol gereserveerd. Maar als jullie het niet erg vinden om aan de bar te zitten mag dat wel. Wij vinden het niet erg. De bijzonder leuke knul doet erg zijn best om het ons naar de zin te maken. Het eten is echt voortreffelijk hier, we kiezen voor patatas bravas, ossenstaartkroket en sint jacobsschelpen met tuinbonen. Als afsluiter van deze vakantie nemen we vandaag zelfs een toetje, een millefeuille met banketbakkersroom en vruchten. Komen jullie morgen terug vraagt de knul. Jammer joh, morgen zijn we weer thuis om deze tijd. Bedankt voor de leuke avond.