Watervallen

Na onze cama ervaring vorige busreis wordt het nog luxer. We reizen nu 22 uur cama-totaal. Dat wil zeggen dat onze stoelen helemaal plat kunnen en we dus een bed hebben. Ik denk dat het vergelijkbaar is met 1e-klas vliegen. Ook het eten is beter.

Voordeel is ook dat er minder mensen in de bus zitten en dus wordt de wc minder smerig. Want dat is echt een crime. Tijdens deze busreizen wordt je nauwelijks uitgelaten en moet je dus allemaal op het bustoilet. Omdat de bus nogal hobbelt zwaffelen de mannen maar wat in het rond wat de hygiene niet ten goede komt.

Maar goed, cama-totaal dus. Lekker, liggen en redelijk slapen. De meest luxe busreis die we tot nu toe hadden. En niet eens zo duur omdat het een last-minut was. Helaas wordt onze volgende rit weer een semi-cama. Cama was al volledig uitverkocht. Maar zover is het nog niet.

Na 22 uur komen we dus aan in Puerto Iquazu waar we verblijven in Hostel Noelia. Een schattig klein hostel met zwembad. Het regent iets als we aankomen. We zijn te vroeg om in te kunnen checken. We droppen we onze bagage en lopen naar het centrum. We worden overvallen door een plensbui dus snel ergens schuilen en een bakkie doen.

Als het weer wat droger wordt is het tijd om in te checken. Oostveen is een enorm moeilijke naam voor spaanstaligen, dat kunnen ze niet uitspreken. De super-aardige knul van het hostel probeert het maar dat is echt lachen. Zelf heet hij Slhuep wat wij weer niet kunnen zeggen. We dollen wat en besluiten elkaar maar gewoon Will, Betty en Franco te noemen. 

We wandelen het dorp door naar het drielandenpunt. Waar rio Iquazu in de rio Patana stroomt liggen Argentinië, Brazilië en Paraguay vlak bij elkaar. Deze 2 rivieren zijn de grens tussen deze landen. We varen met een bootje tussen de 3 landen door. Is best leuk.

Omdat we ons nu in de subtropen bevinden is de luchtvochtigheid enorm hoog en het is een graad of 30. Niet erg warm voor de tijd van het jaar, normaal is het hier in de zomer 38 tot 40 graden. Voor mij is het nu echter al warm genoeg, het water stroomt in kleine riviertjes van mijn hoofd.

We zijn onderweg naar de cataracas (watervallen) van Iquazu aan de Argentijnse kant. Eerst gaan we naar "Garganta del Diablo" (keel van de duivel). Wat we hier zien is zoooo mooi, zo onbeschrijflijk indrukwekkend, dit is gewoon met geen woorden te beschrijven. WAUW!!!

De watervallen van Iquazu bevatten 257 watervallen over een lengte van 2,7 km. Voor ons (naast de gletsjer Perito Moreno) een hoogtepunt van deze reis. En een hoogtepunt is het. Wat een uitsmijter, zo op de laatste dagen van deze vakantie. Sprakeloos.

Een nederlands meisje dat we ontmoeten was hier gisteren ook met de regen maar vandaag schijnt de zon. Daardoor is het zoveel mooier zegt ze. Na de Garganta del Diablo gaan we de andere watervallen bekijken. Wij denken dat dat geen indruk meer kan maken maar we hebben het mis, we hebben het zo ontzettend mis. Ook dit is weer zo mooi.

Tijdens de lunch moeten we uitkijken dat we niet aangevallen worden door een soort van wasbeertjes. Ze zien er heen schattig uit maar zijn erg agressief. Doordat sommige mensen ze voeren, zijn ze hun angst voor mensen kwijt geraakt. Nu vallen ze aan als ze ruiken dat je eten hebt. Ze kunnen ernstige wonden veroorzaken.

Dan gaan we op grand aventura. Eerst met een bus door de jungle en daarna op de boot. Inmiddels is het gaan stortregenen. Ik dacht erover om een poncho aan te trekken maar dat heeft nu geen zin meer. Ben toch al nat.

We varen met grote snelheid richting de watervallen. Vanmorgen zagen we ze van bovenaf, nu vanaf beneden. Ziet er heel anders uit. Dan geeft de kapitein gas en vaart de boot de waterval in. We worden we echt drijf en drijfnat, hebben geen droge draad meer aan ons lijf, maar wat een ervaring. Wat onwijs gaaf is dit. Ondanks de regen een perfecte dag.