Nepal1: Weerzien met Niels.

31 januari 2010 - Nagarkot, Nepal

Op 6 mei 2009 vertrekt Niels van huis om voor onbepaalde tijd op wereldreis te gaan. In het voorjaar van 2010 willen wij hem gaan opzoeken en vragen hem waar hij dan denkt te zijn. Hij denkt India of Nepal. We duiken in de reisgidsen, gaan we naar India of naar Nepal of naar allebei en hoe lang gaan we? We besluiten 16 dagen naar Nepal te gaan en daar de 22ste verjaardag van Niels met hem te vieren. Na veel voorpret, uitkijken naar het weerzien met Niels, inentingen halen, visa ophalen in Den Haag, kleding inzamelen voor de straatkinderen van Kathmandu, vrij vragen van werk en school, het regelen van bedrijfshulp en oppas voor de honden en de angst dat de reis niet door kan gaan omdat Will met zijn hand in de vijzel van de maisbak is gekomen, is het dan eindelijk zo ver.

Het is enorm proppen in de auto, 5 personen incl. bagage en dan ook nog eens 35 kg. extra kleding voor de straatkinderen van Kathmandu. Maar het lukt. We zijn 3 uur van tevoren aanwezig op schiphol en hebben nog mooi de tijd om te gaan Mac-en. Als we bij de gate komen blijken er technische problemen met het vliegtuig te zijn en al snel wordt duidelijk dat het vliegtuig op zijn vroegst om 03.00 uur zal vertrekken i.p.v. 23.20 uur zoals gepland. We krijgen een consumptiebon en het grote wachten begint. Even na 3.30 uur vertrekt het vliegtuig dan eindelijk. Dik 4 uur vertraging maar dat mag de pret niet drukken, we zijn onderweg. In Bahrein moeten we allemaal het vliegtuig uit en kunnen we dus even lekker de benen strekken. Dan weer verder naar Kathmandu waar we om 19.20 uur aankomen. Omdat we al een visum hebben kunnen we snel doorlopen. We halen onze bagage, krijgen informatie en papieren van de reisagente, wisselen euro's voor roepies en dan ........zien we Niels. Eindelijk!! Het voelt als zo'n slow-motion-moment in een film als we naar elkaar toerennen. Hij ziet er goed uit. Heerlijk om hem te zien en weer aan te kunnen raken.

De mensen van het kindertehuis staan op ons te wachten en nemen de kleding in ontvangst. We spreken af dat we contact opnemen als we weer in Kathmandu zijn om het kindertehuis te bezoeken. We zoeken het busje dat ons naar hotel "Club Himalaya" in Nagarkot zal brengen. Nog ong. 3 kwartier rijden. Bij het hotel aangekomen komen er dragers aanrennen om onze bagage naar binnen te brengen. We worden ontvangen met een lekker kopje nepalese thee en dineren in het hotel. Na op onze kamers nog lekker bijgepraat te hebben gaan we rond middernacht moe maar voldaan naar bed.

De volgende ochtend worden we om 06.30 uur gewekt om de zonsopgang te bekijken. Moet een mooi fenomeen zijn om de zon op te zien komen maar omdat het nogal mistig is valt het effect van de eerste zonnenstralen op de besneeuwde bergtoppen van de himalaya nogal tegen. Na een lekker ontbijtje gaan we op weg naar een uitkijktoren op een uur wandelen vanuit het hotel. Onderweg krijgen we gezelschap van een zwarte zwerfhond die we Edgar noemen en die de hele wandeling bij ons blijft.

Het is een mooie wandeling door een prachtig landschap bij fantastisch weer. Bij de uitkijktoren blijven we een poosje zitten, drinken een frisje en genieten van het mooie weer. Overal hange gebedsvlaggetjes, doekjes met een gebedje erop geschreven en als deze wapperen in de wind worden de gebedjes naar de goden gestuurd. Opvallend zijn de vele grote roofvogels in de lucht.

Terug in het hotel drinken we een everest biertje op het balkon. Daarna krijgen we per twee een massage waar we heerlijk rozig van worden. Zou lekker zijn om nu naar bed te gaan maar we moeten nog eten. We besluiten om naar het dorp Nagarkot te lopen en vinden daar een restaurantje om te eten. We zitten in het pikkedonker bij een kaarsje met onze dikke winterjassen aan in de kou. Want in Nepal is er maar een paar uur per dag electriciteit en niemand weet precies wanneer de stroom weer zal uitvallen. We bestellen o.a. momo's, een nepalees gerecht, een soort gestoomde deegballetjes gevuld met heel pittig vlees. Koken gebeurt op een vuurtje waardoor we allemaal op een ander tijdstip ons eten krijgen en ook voorgerecht en hoofdgerecht komen in een willekeurige volorde. Dat is niet echt gezellig, de een is al klaar met eten terwijl de ander nog niets heeft gehad. Maar goed, het is niet anders. Cindy krijgt behoorlijk last van buikkrampen en Lars, die al last had van winderigheid, raakt nu serieus aan de diaree. Terug in het hotel spelen we nog een spelletjes "Halli Galli" en leest Cindy nog een sprookje voor uit haar sprookjesboek voordat we lekker in ons bedje duiken.

Na weer een heerlijk ontbijtje, behalve voor Lars die alleen toast en thee gebruikt, duiken Cindy en de mannen in het bubbelbad. Als Cindy het zat is in het bad en de mannen nog niet, gaan wij samen naar Nagarkot om zonnebrand te kopen. We zijn gisteren allemaal verbrand. We kopen een flesje aftersunachtig spul en het enige piepkleine flesje sunscrean dat we kunnen vinden. Cindy koopt nog een paar oorbelletjes voor wel 30 eurocent. Terug in het hotel komen de mannen ook uit het bad en we besluiten een wandeling te gaan maken. We lopen via Nagarkot de bergen in waar we gezelschap krijgen van de volgende zwerfhond die we Robert dopen.

Het is een mooie wandeling. Op de terugweg vinden we een gezellige tuin met terras waar we een biertje drinken. 's Avonds gaan we in een ander restaurant in Nagarkot eten en we zitten weer in het donker en de kou omdat er geen stroom is. De keuken is een klein en donker hokje waar op een vuurtje gekookt wordt bij het licht van een kaarsje. Het eten is prima en we krijgen het allemaal tegelijk. Wel zo gezellig. We maken een praatje met de aardige eigenaar, gaan dan terug naar het hotel, rikken een paar potjes, Cindy leest nog een sprookje voor en dan gaan we slapen.

Foto’s