Thailand: Weerzien met Niels.

Op 29 januari 2011 vertrekken we om Niels voor de 2de keer op zijn reis te bezoeken. Het wordt deze keer een stuk avontuurlijker. Hadden we vorig jaar nog de vliegtickets, hotels en transfers hier in Nederland alvast geregeld, dit jaar hebben we alleen vliegtickets en het 1ste en laatste hotel geregeld. We gaan vliegen naar Bangkok in Thailand en willen dan via Cambodja naar Vietnam gaan trekken om vanuit Ho Chi Minh City (voormalig Saigon) weer naar huis terug te vliegen.

Op schiphol beginnen we de vakantie traditioneel-getrouw met een maaltijd van Mac-Donalds. Het vliegtuig vertekt op tijd en na 11 uur vliegen zien we Bangkok onder ons verschijnen. We hebben met Niels afgesproken op een meetingpoint op het vliegveld. We zoeken naar een lange vent want de rest van de mensjes die hier rondlopen zijn nogal klein uitgevallen. Toch zien we Niels niet. Dat komt omdat hij op zijn tas is gaan zitten. Maar we vinden hem wel en het is fantastisch om hem weer te zien, hoewel hij er wel erg als een zwerver uitziet, gerafelde broek (die hij hierna gelukkig weggooit) en gat in zijn t-shirt (wat hij niet weggooit). Kan ons niets schelen...... eindelijk..... na een jaar kunnen we hem weer in de armen sluiten.

We nemen een taxi naar hotel Nantra de Comfort, wat nogal ver van het centrum ligt. Als we gesetteld zijn gaan we met de sky-train naar de rivier en daar stappen we over in een longtailboot. Een tochtje met een longtailboot is een ervaring op zich. Ons wordt verteld niet te dicht bij de kant te gaan zitten en als we gaan varen snappen we waarom. De boot gaat werkelijk keihard en het water spat behoorlijk op, dit is echt gaaf. We varen naar Khao San Road, het back-packers centrum van Bangkok.

Khao San Road is leuk, gezellig en lekker druk. Allemaal kraampjes waar het lekker snuffelen is en volop terrasjes. Niels gaat op zoek naar het kraampje van een vrouwtje dat gefrituurde spinnen en sprinkhanen verkoopt. Thuis had ik een grote mond dat ik dat zou gaan proberen. Gelukkig is het vrouwtje er niet. Pfff, daar kom ik mooi mee weg.

De volgende dag gaan we het koninklijk paleis van Bangkok bekijken. Hier mag je, uit respect voor de koning, niet met blote schouders en knieën naar binnen. We worden eerst naar een kleedkamer gestuurd en krijgen broeken voor de heren en wikkelrokken voor de dames. En dan zijn we gekleed genoeg om naar binnen te mogen.

Het koninklijk paleis is erg indrukwekkend. Het is veel goud wat er blinkt. Bij binnenkomst staan er giga grote prachtige, met mozaïek en bladgoud versierde mythologische wachters. Deze doen enigszins denken aan de Efteling maar dan veel groter. Het Koninklijk Paleis is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Bangkok. Vroeger was het paleis de residentie van de koninklijke familie en hoewel dat nu niet meer het geval is, vinden de grote ceremonies hier nog steeds plaats.

Een groot deel van het paleis is niet voor het publiek toegankelijk, maar er blijft nog genoeg over om te bekijken. Het Wat Phra Keo (tempel van Boeddha) bestaat uit 4 gebouwen die wel bezocht kunnen worden. In een van deze tempels vinden we de beroemde Smaragden Boeddha, gemaakt van jade, en het meest vereerde beeld van Thailand. Bij het wisselen van de jaargetijden trekt de koning het beeldje een andere mantel aan.

Er staat een doopvont en bloemen voor de tempel. Door een bloem in het water te dopen en dit op je hoofd te druppelen kun je jezelf zegenen alvorens blootsvoets de tempel van de Smaragden Boeddha binnen te gaan. Binnen mag je niet fotograferen. De Boeddha is eigenlijk maar een teleurstellend klein beeldje temidden van een indrukwekkende zee van bloemen en andere offers.

De muur aan de binnenzijde van het paleis is voorzien van prachtige muurschilderingen die het verhaal van het leven van Boeddha vertellen.

Als we uitgekeken zijn bij het paleis gaan we naar het naastgelegen tempelcomplex Wat Pho. Op dit terrein staan enorm veel stupa's. Een stupa is een eerbetoon aan Boeddha. Vroeger, toen Boeddha nog leefde, vond hij het niet goed dat er beelden van hem gemaakt werden. En dus gingen de mensen stupa's bouwen om hem te eren. Ook zijn er veel stenen beelden en boeddha's te zien. En heel veel goud. Maar het meest indrukwekkend is de 40 meter lange en 15 meter hoge, liggende boeddha van goud in de hoofdtempel van het complex. Deze boeddha heeft opvallend grote voeten en op de voetzolen zijn 108 voorspoedtekens van Boeddha in paarlemoer aangebracht. Dit is echt erg mooi om te zien.

We besluiten om naar Khao San Road te lopen en onderweg eten we een heerlijke, maar zeer pittige pad-thai in een kraampje langs de weg. We krijgen er kroezen water bij dat echt niet uit een fles komt maar aangezien de pad-thai wel heel erg heet gekruid is gooien we alle voorzichtigheid overboord en drinken onze kroezen gulzig leeg en vragen om meer. Daarna nergens last van gehad gelukkig.

Er heerst een gezellig sfeertje op Khao San Road, we winkelen wat, het sprinkhanenvrouwtje is er weer niet, we drinken een biertje en gaan dan een hapje eten. In het restaurant komt James binnenlopen, een Australiër die Niels in Maleisië heeft ontmoet. Wat is de wereld toch klein. James komt er gezellig bij zitten en dat komt mooi uit, kan hij gelijk even een familiefoto van ons maken.