Rome: Op pad zonder kids en met vrienden.

We besluiten eens een paar dagen zonder kinderen maar met vrienden Wil en Martien naar Rome te gaan. Een stad waar ik al enige tijd behoorlijk benieuwd naar ben.

We gaan in januari 2007, hier is het behoorlijk koud, daar aangekomen kunnen we zonder jas in het zonnetje op een terrasje van een biertje genieten. 

We verblijven in hotel D'Este in de Via Carlo Alberto, een eenvoudig hotel vlakbij de Basilica Di Santa Maria Maggiore. Santa Maria Maggiore is de eerste van vele kerken die we bezoeken in Rome en het is ook gelijk een erg indrukwekkende kerk. Heel mooi. Op het plein voor deze kerk is een halte van de Hop-on-hop-of-bus. We besluiten om een ticket te kopen om op die manier Rome te gaan verkennen. En dat bevalt erg goed.

's Avonds maken we een kerkdienst mee in de engelse church of Santa Susanna. Omdat de dienst in het engels wordt gehouden is die ook wel te volgen.

Het voordeel van een bezoek aan Rome in januari is dat het helemaal niet druk is. Geen lange wachtrijen om vaticaanstad binnen te komen.

We beginnen met een bezoek aan de Sint Pieter. Als we daar binnen lopen valt onze mond open tot op onze knieen. Wat een pracht en praal, wat een rijkdom. Hoe is dat te verantwoorden tegenover alle nood en armoede in de wereld? Toch prachtig om te zien. Plots moeten we allemaal aan de kant, de zwitserse garde komt eraan met hoog bezoek en daar moet elke andere bezoeker voor wijken. Als de hele stoet van priesters en belangrijke mensen voorbij is mogen we weer verder met de bezichtiging van de St. Pieter.

In de graftombes waar de pausen begraven liggen is er een graf waar het erg druk is. Veel mensen zitten knielend en huilend te bidden. Hier blijkt de voorlaatste paus zijn laatste rustplaats te hebben. Er is haast geen doorkomen aan.

Dan gaan we naar het vaticaanmuseum en ook hier kunnen we zo naar binnen lopen. Niets te merken van de lange rijen wachtenden waar we voor gewaarschuwd zijn. En ook hier kijken we weer onze ogen uit. Er is ontzettend veel te zien. Een beetje te veel naar mijn smaak. In het begin bekijken we nog alles maar naarmate we verder komen door weer een zaal vol schilderijen lopen we daar toch iets vluchtiger doorheen. Op naar de sixtijnse kapel. Heel mooi, daar zijn we weer even zoet met de engeltjes bestuderen. Prachtig.

Verder bezoeken we natuurlijk ook het Colloseum, een goed bewaarde arena. Je krijgt een goed beeld van hoe het er hier vroeger aan toe moet zijn gegaan. Onderweg proberen als romeinse soldaten verkleedde mensen ons over te halen tegen betaling met hen op de foto te gaan en je moet van goede huize komen om van deze mensen af te komen. Rare jongens die romeinen.

Het Foro Romano vind ik één van de mooiste plekken van Rome. Wij houden ervan om door ruïnes te zwerven en kunnen dat hier naar hartelust doen. Erg mooi.

Monumento a Vittorio Emanuele II, het monument voor de gevallen soldaat. Een prachtig wit bouwwerk vanwaar Mussolini zijn (beroemde?) toespraak heeft gehouden. Het is er niet van gekomen om dit gebouw van binnen te bekijken wat ik wel jammer vind. Er is net een vredesmars aan de gang als wij er aan komen, een stoet van honderden mensen, allemaal in uniform.

Castel Sant'Angelo, de engelenburcht, is helaas gesloten en dus kunnen we alleen de buitenkant bewonderen. Maar ook dat is zeker de moeite van een bezoekje waard.

We bekijken de kerken op piazza del Popolo, lopen over Circus Maximus waar vroeger tweespanraces werden gehouden, lopen langs Area Sacra Argentina waar Julius Caesar werd vermoord en bezoeken vele, vele kerken. Op elke hoek van de straat vind je wel een kerk in Rome.

De kerk bij de spaanse trappen is gesloten. We lopen de trappen af naar beneden. Hier heerst een gezellige sfeer. Mensen zitten in het zonnetje op de trappen met elkaar te praten, onderaan de trappen krijgen we een roos in de handen geduwd en of we die maar even willen betalen. De rozenverkopers zijn redelijk agressief in hun verkoopmethoden, de roos teruggeven lukt haast niet dus laten we hem maar op straat vallen en betalen niet. Dit wordt ons niet in dank afgenomen.

Door naar de Trevifontein waar een gezellige drukte heerst. Ik kan me zo voorstellen dat je in het hoogseizoen niet eens bij het water kan komen. De fontein ligt vol muntjes. Men zegt dat als je één muntje over je schouder in het water gooit je nog eens terug komt in Rome. Als je er twee gooit kom je er terug met dezelfde mensen en als je er drie gooit kom je terug met een nieuwe liefde. Ik heb ook muntje(s) in de fontein gegooid maar ga niet verklappen hoeveel.

Tussendoor genieten we van het mooie weer, een lekker koel biertje op een zonnig terras en de heerlijke italiaanse keuken.

En dan zit het er weer op, tijd om naar huis te gaan. Rome is een indrukwekkende stad, na 5 dagen ben je wel verzadigd (er is een grens aan het menselijk absorptievermogen) maar heb je nog lang niet alles gezien. Ik wil heel graag nog eens terug naar Rome.