Net Nederland??

Op zaterdagmorgen 15 september 2012 om half 10 vertrekken we met de achterbank vol met bagage en de kofferbak vol met honden richting Hondensportvereniging Waddinxveen waar ik nog even naar een behendigheidstraining ga met Emma. Het leuke is dat Will er bij is zodat hij ook eens kan zien waar ik me zoveel uurtjes mee bezig hou.

Na de les rijden we direct door naar Vlagtwedde waar we komende nacht in het huis van onze goede vrienden Werner en Jette zullen slapen en tegelijkertijd hun hond Hubert thuis te brengen. Dit omdat zij op vakantie zijn en pas komende nacht op Schiphol zullen landen. Als we daar aankomen bedenk ik ineens dat ik het vlees voor Tara ben vergeten mee te nemen en dat is wel van belang. Zij raakt al heel snel aan de diaree als ze ander voer krijgt maar om nu weer 5 uur in de auto te gaan zitten..... op naar de dierenwinkel in Vlagtwedde. Die hebben natuurlijk geen vlees met toegevoegde pancreas. Hmmm.... wat nu?? We kopen vlees speciaal voor honden met spijsverteringsproblemen en dan zien we het wel. Nu eerst maar eens een fijne wandeling maken door het groningse land. Wat is het landschap hier toch mooi. Dan lekker een hapje eten op de veranda/serre/verlengde huiskamer of hoe het ook genoemd wordt. Hier blijven we zitten tot de sterrenhemel zichtbaar wordt en het te donker wordt om te lezen. De hondjes nog even uitlaten en dan ons bedje in.

Zondagmorgen loop ik om 7 uur met de honden buiten, het is heerlijk weer. Terug in het huis is Will ook opgestaan en genieten we een lekker ontbijtje. Om 8 uur worden we verrast door Werner en Jette die thuis komen. Zo vroeg hadden we hen niet verwacht, maar wel erg leuk. Hebben we nog de tijd om gezellig bij te kletsen. En zo is het al gauw 11 uur als we vertrekken uit Vlagtwedde om naar Denemarken door te rijden. Dit wordt een nieuwe ervaring voor ons, een land waar we nog nooit geweest zijn. We gaan met gemengde gevoelens naar Denemarken, sinds we het huisje gehuurd hebben krijgen we allerlei reacties als; Denemarken is precies hetzelfde als Nederland; ik had daar mijn saaiste vakantie ooit; Denemarken is echt niets aan; enz, enz. Bovendien geven de weersverwachtingen elke dag 90% kans op regen, behalve woensdag, dan moet de zon schijnen.

We hebben een huisje gehuurd in Halk, vlakbij Haderslev en dicht bij het strand. Lijkt me heerlijk om daar met de honden te kunnen lopen. Bij de organisatie waar we dit huisje gehuurd hebben stond de informatie dat Denemarken een hondvriendelijk land is, dat honden bijna overal op het strand mogen en dat er altijd wel een restaurant te vinden is waar de honden mee naar binnen mogen. En dat is erg fijn als je een hond hebt die verlatingsangst heeft.

We halen de sleutel op in Hoptrop en rijden door naar ons huisje waar de tomtom ons moeiteloos tot voor de deur heen leidt. Wat een leuk huisje. We gaan naar binnen en het ziet er op het eerste gezicht prima uit. Tot we bijna ons hoofd stoten aan een balk. Deze zakken wel erg door, ze hebben er zelfs een stut onder geplaatst. Even boven kijken, ziet er prima uit maar wat deint die vloer, niet teveel bewegen anders stort het als een kaartenhuis ineen (niet echt natuurlijk maar zo'n gevoel geeft het wel). En misschien vergis ik me maar ik had toch een huisje met apart toilet geboekt? In dit huisje moet je zowat in de wc-pot gaan staan als je wilt douchen (beetje overdreven hoor). Lekker boeien, het huisje is wel schoon. Maar er is geen beddengoed... heb ik ook niet bij me. O jé, hoe moeten we nu slapen?? En dan denk ik.... zeur niet zo, in verweggiestan slapen we wel onder beroerdere omstandigheden. Ik heb genoeg schone dekens voor de honden bij me, dan gebruiken we die zelf maar. Niks mis mee. Zo zie je maar weer, dit heeft alles te maken met verwachtingen. En de ligging van dit huisje is in één woord geweldig, aan een onverhard pad en met alleen een paar boerderijen als buren, lekker afgelegen. Fantastisch!!

Maar waar is de zee? We hadden toch een huisje met uitzicht op zee? Nou ja, eerst maar even installeren en dan zien we wel verder. We vinden een routebeschrijving van de wandeling naar het strand en die gaan we dan maar lopen. Het is een wandelingetje van een kleine kilometer door de weilanden en een ieniemienie klein stukje bos en dan lopen we zo het strand op. Wat leuk!! Geen mens te zien hier, wij vermaken ons prima en de honden ook. Tara en Jiska zijn niet uit het water te slaan en Will gooit vol overgave steeds stokken in het water. Dit is in ieder geval gaaf, hier genieten we van.

Terug in het huisje eten we een hapje en leggen een kaartje alvorens naar bed te gaan.