Dag 30, 31, 32 en 33: naar Oeganda.
16 februari 2020 - Kampala, Oeganda
Als we de aankomsthal uitlopen staat Tjitske ons al op te wachten. Wat fijn om haar te zien. Tjitske is met de boda-boda (brommer met chauffeur) gekomen en heeft daar anderhalf tot 2 uur over gedaan. Dit om het verschrikkelijke, drukke verkeer in Kampala te omzeilen. Waar je met de auto vast staat kan de boda er nog wel doorheen komen.
We gaan met een uber-taxi van Entebbe naar Kampala, waar Niels en Tjitske wonen. Wat gaaf om nu te kunnen zien hoe zij wonen. Op een compound in een vrij rustige buurt hebben zij een prachtige grote woning met een heerlijke veranda en een grote tuin. Hun leven is goed hier met hun poes Perdu, hun puppy Mufasa en hun 2 kakelverse kippen.
Niels komt vroeg thuis van zijn werk, heerlijk om ook hem weer te zien. 's Avonds gaan we met de boda naar een restaurant waar ook Martijn naar toe komt. Ook heel leuk om hem weer even te zien en te spreken. Lotte kan er niet bij zijn, zij is voor haar werk in Zuid-Soedan.
De volgende dag is Niels jarig. We staan op als we wakker worden, ontbijten op ons gemakje, zingen voor de jarige job en gaan dan op pad naar Jinja. Na 2 uur rijden komen we aan in deze leuke stad en we lunchen bij een gezellig tentje. Daarna rijden we naar Nile River Camp waar we gaan kamperen. Niels en Tjitske hebben hun eigen tentje mee, Will en ik kamperen in een safaritent waar 2 bedden in staan, lekker luxe. Deze camp-site ligt aan de oever van de witte Nijl. Het is een heerlijke rustige plek en er is zelfs een zwembadje. Daar maken we gretig gebruik van, hebben we onze zwemspullen toch niet voor niks mee lopen sjouwen.
Daarna maken we een leuk wandelingetje in de omgeving alvorens te gaan eten bij The Black Lantern. Heerlijke tilapiafilet gegeten. Moe en voldaan duiken we onze bedjes in. Ik ben wel benieuwd of onze zwemspullen morgen nog aan het lijntje hangen met al die roodstaartaapjes die hier door de bomen slingeren. We gaan het zien.
Ik word wakker van de regen die op onze tent klettert. Het is een fikse bui. Als ik buiten kom zie ik dat onze spullen er nog hangen. Toch wel prettig. Ik loop naar de bar/restaurant/ontbijtruimte/receptie of hoe je het noemen wilt. Niels en Tjitske zijn er ook al. Het wordt alweer snel droog en zij willen graag een rondje gaan hardlopen. Ondertussen pas ik op Mufasa terwijl ik lekker de tijd heb om een stukje te lezen.
Als iedereen weer terug is ontbijten we en maken we nog een prachtige wandeling. Wat een verademing om in Oeganda te zijn. De bevolking hier is zoveel vriendelijker dan die in Ethiopië. Mensen groeten, kinderen lopen wel achter ons aan, mzungu (blanke) roepend, maar ze bedelen niet. De meesten zijn bang voor de kleine Mufasa, haha.
Als de tent is afgebroken en alle bagage in de auto ligt lunchen we in Jinja dorp (zelfde restaurantje van gisteren, die hebben heerlijke gerechten) alvorens weer naar Kampala terug te rijden. Vanavond hebben we niet zo'n zin om er weer uit te gaan dus laten we een indische maaltijd bezorgen. Smullen. Na een gezellig potje kaarten komt ook deze dag ten einde.
Dan breekt onze laatste dag alweer aan. We varen met een bootje naar een eilandje in het Victoriameer. Hier maken we weer een prachtige wandeling. Goh, wat is dat genieten zeg. Kampala is een hele drukke, stoffige stad maar op niet al teveel afstand zijn er goede mogelijkheden om in de prachtige natuur te kunnen ontspannen. Ook in de tuin van Niels en Tjitske is het goed toeven, een kleine oase van rust in een drukke stad.
Als we weer terug zijn in het haventje kopen we bij een rolex-meneer eten voor de lunch. Ik herinner me nog dat ik rolex (chiapati met omelet) de vorige keer dat ik in Oeganda was erg lekker vond. Verder is het Oegandese eten niet echt bijzonder. Hoewel de tilapia die in het meer gevangen wordt ook echt lekker is.
En dan zit het er voor ons weer op. We worden naar het vliegveld van Entebbe gebracht. Daar ontmoeten we toch Lotte nog even in vogelvlucht. Zij komt net terug vanuit Zuid-Soedan. Echt leuk om haar nog even te kunnen spreken. We nemen afscheid van Niels en Tjitske, dag lieverds, het was echt superleuk om te zien waar jullie wonen en hoe jullie leven in Oeganda er een beetje uitziet. Wat was dit een heerlijke ontspannen manier om onze vakantie af te sluiten. Ik hou het natuurlijk weer niet droog, wat kan ik toch slecht afscheid nemen. Nou ja, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Dag, dag, tot een volgende keer.
Na een goede reis landen we in Brussel en rijden we terug naar huis. Het is weer prachtig geweest. Heel veel moois gezien en meegemaakt. En nu is het fijn om weer thuis te zijn en het gewone leven weer op te pakken.
4 Reacties
-
Karianne:17 februari 2020Wat fijn dat jullie Niels en Tjitske hebben gezien! En welkom thuis weer in het stormachtige Nederland! Even alles laten bezinken want wat hebben jullie weer een enerverende en prachtige reis kunnen maken. Wij hopen dat jullie er weer een hoop foto’s hebben gemaakt! Groetjes Marco Karianne en een pootjes van Saar en Soof!
-
Josien:17 februari 2020Wat een fijne afsluiting van jullie vakantie! Altijd fijn om te zien waar je kind woont. En zo te lezen zitten op hun plek daar😊
-
Marlies:17 februari 2020<3
-
Anita Slootjes:18 februari 2020Wat hebben jullie weer mooie herinneringen gemaakt zeg, en super leuk om Niels nog even te hebben gezien! En nu weer in het gewone leven terug in het druilerige Nederland. Ik ga je snel appen voor een bakkie en de verhalen!!