Mexico: Afscheid en weerzien met Niels

Als we aankomen in Miami moeten we eerst weer het hele douane-gebeuren doorlopen, de bagage ophalen en weer op de juiste plek droppen en dan blijkt de vlucht van Pim en Cindy vertraging te hebben. Hebben we lekker nog even de tijd om met elkaar een koppie koffie te drinken.

En dan is het toch echt zover...... Cindy en Pim moeten afscheid nemen, voor onbepaalde tijd van Sven en Lars en van ons voor maar een paar weekjes. Maar toch niet leuk. Ik had ze er heel graag bij gehad in Mexico en ik weet dat Cindy dat ook graag had gewild. Nu ziet ze Niels natuurlijk niet. Maar ja, een mens kan nu eenmaal niet alles hebben. Voor ons voelt het alsof de vakantie is afgelopen.

Wij vliegen door naar Cancun en komen daar prachtig op tijd aan. Voor ons voelt het alsof we aan een nieuwe vakantie beginnen. Yeeeh, eindelijk zullen we Niels weer zien. Maar waar is die knakker eigenlijk?? Hoe we ook zoeken, we vinden hem niet. Ondertussen worden we belaagd door taxichauffeurs die willen weten waar we heen gaan.

Ehhhh..... geen idee. We worden opgehaald door onze zoon. Aha, heeft hij een auto? Ehhh.... neeee. Een telefoon dan zodat jullie hem kunnen bellen. Ehhh.... nee, ook niet. Maar waar gaan jullie dan heen, welk hotel. Ehhh.... dat weten we dus niet. We wachten wel gewoon.

Die mexicanen vinden het allemaal maar raar en willen heel graag behulpzaam zijn. Maar door hun onrust word ik ook een beetje onrustig. En dan ineens......... ja hoor, daar komt het jochie. 

Wat fijn om hem na een jaar weer in de armen te kunnen sluiten. Ook hij ziet er goed uit en na de eerste begroeting gaan we op weg naar Bed&breakfast Garden, waar we de nacht zullen doorbrengen. Het blijkt een gezellig kleinschalig hostel te zijn waar het goed toeven is.

Na nog wat bijgepraat te hebben gaan we lekker slapen, voor de eerste keer sinds we op weg zijn zonder sprookje van Cindy. Vreemd!!