Mexico: Chitzen Itza

Na het ontbijt gaan we even de stad in om geld te wisselen en dan nemen we afscheid van Abigail (eigenares van het hostel en een heel leuk mens) en spreken met haar af dat we de laatste nacht in Cancun weer in haar hostel zullen verblijven. En Niels moet afscheid nemen van Claudi, een meisje uit Canada waar hij een paar weekjes samen heeft gereisd.

We stappen op de bus naar Merida. Zowel de wegen als de bussen zijn goed in Mexico. We hebben een kaartje gekocht voor de segundo classe (2e klas). Het voordeel hiervan is dat het een stuk goedkoper is (en de bussen zijn duur in Mexico), het nadeel hiervan is dat de bus in elk gehucht vaak moet stoppen en hierdoor doet de bus er 3 uur langer over dan ons is verteld. Bovendien raakt de bus overvol en je voelt je een sardientje in een blikje (maar wel leuk om een keertje mee te maken). Als Will om wil kijken blijft zijn bril tussen de borsten van een forse mexicaanse hangen. We komen in het donker aan in Merida.

We vinden redelijk snel onderdak in Hostal Zocalo, waar alleen nog bedden beschikbaar zijn op een dorm (slaapzaal). Er slaapt al een paar dagen een argentijn op die zaal en het is eigenlijk een mannenzaal. Maar niet getreurt, het bed van die argentijn wordt voor een nachtje op de gang gezet (zal hij leuk vinden als hij thuiskomt) en dan mogen wij met 5 op de dorm. Als ik in bed kruip heb ik het idee dat dit bed al beslapen is geweest, het kussensloop is zeer zeker niet schoon. Maar oke, niet zeuren, liggen, ogen dicht en slapen. Morgen zien we wel verder.

De volgende morgen komt er een privekamer voor Will en mij beschikbaar en mag de argentijn met bed en al terug in de dorm. We beginnen de dag met een super-ontbijt; onbeperkt fruit, cerials, melk, koffie, brood, omelet en crepes. Gewoon fantastisch.

We huren een auto en gaan naar Chitzen Itza, ruines van een heel mooi en goed bewaard gebleven maya-tempel. Echt prachtig. Helaas blijkt dit een van de 7 wereldwonderen te zijn en daardoor erg toeristisch. Enorme drommen mensen bewegen zich tussen de ruines en er zijn gigantisch veel kraampjes die souvenirs verkopen waarvan wij ons afvragen wat die met de maya-cultuur te maken hebben. We raken aan de praat met een verkoper die een maya-kalender aan het snijden is uit hout. En nu vraag ik dan ook maar eens uitleg over de maya-kalender en tevens of het waar is dat de wereld vergaat als deze binnenkort afloopt. (Alsof we dat geloven). En inderdaad, de maya-kalender loopt af dit jaar en dan begint gewoon een nieuwe eeuw. Dus voor degenen die zich hier zorgen over maakten...... nergens voor nodig. Aangezien dit gesprek in het spaans is kan ik niet alles helemaal volgen maar het meeste snap ik toch wel, interessant. Sinds Chitzen Itza een wereldwonder is mag je niet meer op de ruine klimmen en dat is erg jammer. Maar toch leuk om gezien te hebben.

Daarna rijden we naar Izamal, een gezellig, geheel geel geverfd stadje dat overheerst wordt door een gigantisch geel franciscaner klooster. We eten een hapje in dit stadje alvorens terug te rijden naar Merida.

Onderweg worden we aangehouden door de politie, een controle. Oei.... zal je net zien. Elke dag loop ik met alle papieren te sjouwen maar omdat we nu een afsluitbare kamer hebben hebben we allemaal onze papieren in het hostel achtergelaten. Niet erg slim.

Paspoorten alstublieft! Ehh, die liggen in het hostel. Oke, rijbewijs dan! Ehh, ook in het hostel. Ai, dat wordt moeilijk, dan moet ik jullie arresteren. Loop even mee uit het licht in het donker achter de auto. Geef me nu 1200 pesos! We hebben maar 500. Nou dat moet dan maar. Rij maar door. Pffff daar zijn we mooi mee weg gekomen. En alle papieren gaan weer elke dag mee.