Nepal 2023: Afscheid.

Mijn laatste dag, mijn laatste ontbijt, tibetaans brood met een omelet en thee. Met Pam ga ik om 9 uur op pad naar het tehuis. Vandaag komt er om half 10 iemand van de gemeente een aardbevingsoefening houden. Gezien ik toch 3 bevingen heb gevoelt leek dat me wel zinnig, dus op de valreep geregeld.

De oefening valt me reuze tegen. Die man gaat een partij papierwerk voor zitten lezen, in het nepalees uiteraard. Praktische oefening doet hij niet aan vandaag. Gelukkig weten we nu hoe te handelen bij een aardbeving grap ik tegen Pam. Niks van meegekregen uiteraard. Ook zag je halverwege het verhaal de aandacht van de kinderen verslappen.

Ik vraag aan Temba wat hij er van vond. Viel me tegen didi, hij had het globaal over aardbevingen, overstromingen en zelfs over de oorlog in Israël. Binnenkort zou ik het fijn vinden als je een praktische oefening houdt Temba, dat kan je best zelf, heb je die gemeenteman niet voor nodig. Dat zal ik doen didi.

We spelen nog wat met de kinderen, tafeltennis, basketbal, dobble enz. Shambhu zegt tegen me: I am so happy didi. O ja, waarom? Today bingo. Haha, lekker joch.

Daarna lunchen met de staff, mijn laatste dal bhat. Na de lunch spelen we bingo en daarna moet ik afscheid nemen. Jeena en Alisha komen als eerste dag zeggen. Dag didi, ik ga je zo missen. Ik jullie ook meisjes, maar we houden contact he!! Ik word een beetje emotioneel. Niet huilen hoor didi. Nee hoor meiden, ik stop ermee.

Daarna komen ook de andere kinderen en de staff dag zeggen. Een knuffel van hen voor mij, een kitkat van mij voor hen. Ik zie een traantje in de ogen van Arun, een superverlegen joch. Toch verbonden.

Mag ik je op de scooter naar huis brengen aama, vraagt Nandasingh. Ja hoor Nanda, graag. Ook mijn laatste keer. Ik ben zo blij dat ik je nog even weg mag brengen aama, want ik ga je zo missen. Ik jou ook Nanda, ik jou ook. Bij het guesthouse krijg ik nog een dikke knuffel en ook bij hem zie ik de tranen in zijn ogen. Je zit voor altijd in mijn hart aama. Jij ook in het mijne Nanda.

Vanavond ga ik uit eten met Saroj, Aayushma en Sudip. Ik vraag ook Pam mee. We gaan eten bij Himalayan Thakali Cuisine want daar serveren ze ook dal bhat voor onze nepaleesjes. Voor mij mijn laatste chicken sizzler, het is weer heerlijk.

In het guesthouse drinken we nog wat en dan moet Sudip thuisgebracht worden. Dus afscheid nemen. Het valt mij vooral heel zwaar om Saroj gedag te zeggen, maar het lukt me zonder te huilen. Want daar maak ik het voor hem alleen maar nog moeilijker mee. Dag lieverds, wat zal ik jullie gaan missen.

Arkea, Wilco, Pien en Pam blijven op tot ik om 11 uur bij vaste taxichauffeur Rajkumar in de auto stap. Nog een kata, de laatste, van Doma. En dan ben ik weg. De vlucht vertrekt op tijd om 2.15 uur. Ook in Doha op Qatar vertrekken we op tijd. Om 13.10 uur zal ik landen op Schiphol waar Will me op komt halen. Ik kijk er naar uit om weer thuis te komen.

We landen een half uur te laat, het wachten op de bagage duurt ruim een uur en dan zie ik Will weer. Hij heeft bloemen én (nog veel belangrijker) Jans en Jet bij zich. Die worden helemaal gek van blijdschap. Heerlijk om weer thuis te zijn.