Nepal1: Kathmandu

We komen omstreeks 20.30 uur aan in hotel Tibet, een mooi hotel waar het goed toeven is, redelijk rustig gelegen net buiten de drukte van de stad en op loopafstand van de Thamel.

Het is wat bewolkt als we Marinka Childrens Home gaan bezoeken. Dit tehuis voor de straatkinderen van Kathmandu is opgezet door een nederlandse vrouw, Lies Vink. De kinderen die hier wonen leefden veelal op straat, bedelend en lijm snuivend. In het tehuis krijgen ze eten, kleding, regelmaat, medische zorg, aandacht, liefde, leren ze over hygiëne en ze gaan naar school. De kleding die wij meebrachten komt goed van pas. Omdat het vakantie is zijn de kinderen thuis en we zien vooral vrolijke, blije kinderen. We ontmoeten de 5-jarige Saroj die een week geleden samen met zijn broertje Sadip van 3 jaar door zijn oma naar het tehuis is gebracht. Hun vader is uit beeld, niemand weet waar hij is. Hun moeder heeft psychische problemen en is ook verdwenen. Oma is te arm om voor de kinderen te kunnen zorgen, zij heeft al de zorg voor een ander kleinkind en kan nauwelijks zelf het hoofd boven water houden. Om te voorkomen dat de kinderen op straat gaan zwerven en moeten gaan bedelen heeft zij ze naar Marinka Childrens Home gebracht. Oma houdt zielsveel van de kinderen en heeft het er erg moeilijk mee. Eens per maand betaald het tehuis de 10 eurocent voor de busrit zodat oma de kinderen kan bezoeken.

Elizabeth, een vrijwilligster uit België, geeft ons een rondleiding door het tehuis en vertelt over het leven van de kinderen in het huis. De kok is een jongen die ook in huis is opgegroeid maar omdat hij doofstom is heeft hij geen kansen op de arbeidsmarkt. Dus werkt hij nu als kok in het tehuis en kan zo in zijn levensonderhoud voorzien. Ook is er een atelier waar kansarme vrouwen leren naaien zodat zij in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Wij zijn erg onder de indruk van wat we horen en zien. En we zijn nogal gecharmeerd van Saroj, dat lieve kleine jongetje dat zo zorgzaam is voor zijn kleine broertje. We besluiten Saroj financieel te "adopteren". Als hij straks naar school gaat en engels leert kunnen we via de mail contact met hem onderhouden. Voor meer informatie over Marinka Childrens Home kijk op www.straatkinderenvankathmandu.nl

Het tehuis staat in de wijk Baudha. Daar staat ook de bodhnath-stupa, het belangrijkste boeddhistische heiligdom in de Kathmanduvallei. De mooie stupa staat op een gezellig, rond plein waar veel tibetaanse vluchtelingen wonen. Pelgrims maken met de wijzers van de klok mee rituele wandelingen om de stupa en draaien daarbij de gebedstrommels terwijl zij de mantra "om mani padme hum" mompelen.

We bezoeken Kathmandu durbar square met zijn vele tempels en paleizen, waaronder de Kumari-tempel. Hier woont de levende godin van de maagdelijkheid, een jong meisje dat haar leven van baby tot haar eerste menstruatie slijt in de tempel. Daarna wordt zij vervangen door de volgende godin. Als je geluk hebt kan je een glimp van haar opvangen vanachter een raam.

We eten vanavond in een vegetarisch restaurant waar we de schoenen uitmoeten en op de grond zitten te eten. Het eten is heerlijk en de sfeer fantastisch. Daarna drinken we nog een biertje in een klein kroegje met veel te harde live-muziek.

Niels is jarig, hij wordt 22 jaar. Na het ontbijt verrassen we hem met een hele stapel cadeautjes van onszelf, opa en oma, Marion, Mariette, scouting enz. Hier heeft hij niet op gerekend, hij was vergeten dat hij jarig is.

Dan nemen we een taxi naar Pashupatinath. De Pashupati-tempel, gelegen aan de Bagmati-rivier is één van de belangrijkste hindoeïstische heiligdommen. Hier zijn we getuige van lijkverbrandingen. Veel hindoes worden hier gecremeerd omdat ze geloven dat ze zo de cyclus van de wedergeboorte kunnen doorbreken. Het is lopende band werk. Er komt een baar met een lijk in oranje doeken langs, het lijk wordt even ondergedompeld in de rivier en dan op een van de vele brandstapels gelegd. Men loopt met een brandende fakkel 3 keer met de klok mee om de brandstapel heen alvorens deze aan te steken. Om het vuur aan te wakkeren legt men stro over het lijk en dan is het wachten tot het klaar is. 

De Bagmati is een vieze rivier, aan de ene kant worden er lijken is gewassen en aan de oever verbrand. Na de verbranding worden de resten in de rivier geveegd. Aan de andere oever wassen mensen zichzelf, hun kleren en hun vaatwerk in de rivier.

Vanmiddag gaan we naar de durbar square van Patan, waar we op een dakterras eten en een prachtig uitzicht hebben op de besneeuwde toppen van de Himalaya. Daar blijf je naar kijken, zo mooi is dat. We bekijken de durbar square en worden betrapt omdat we geen kaartje hebben gekocht. Dat doen we alsnog en bekijken de tempels. Er is een of andere toespraak bezig, dat schalt enorm over het plein heen. We besluiten elders een biertje te gaan drinken en dan terug te gaan naar Kathmandu.

In thamel eten we op een dakterras. Lars is nu echt beroerd geworden en gaat vroeg naar bed. Maar niet zonder sprookje van Cindy. 

De dag begint gelijk al zonnig, maar Lars is nog steeds ziek. Toch gaan we naar de derde koningsstad, Bhaktapur, met ongetwijfeld de best bewaard gebleven en mooiste durbar square. Het is een lange rit en Lars heeft het slecht in de taxi. Als we uitstappen duikt hij een hoekje in omdat hij moet overgeven. We nemen een gids en komen zo veel te weten over de geschiedenis van Bhaktapur.

's Middags bezoeken we Svayambunath, ook wel de apentempel genoemd, omdat er zoveel apen leven. Svayambunath is ook een belangrijke boeddhistische stupa vanwaar boeddha uitkijkt naar alle windrichtingen. Vanaf de heuvel waarop deze stupa staat hebben we een fantastisch uitzicht over Kathmandu. Wat een grote (en vieze) stad. Het verkeer is één grote chaos vol toeterende auto's en motoren die niet aan de goede kant van de weg blijven rijden maar gewoon maar wat aanklooien.

We roken vandaag een shisha, een waterpijp, dat brengt en apart sfeertje, wel leuk. Vanavond eten we weer in het vegetarische restaurant waar we op de grond zitten en waar een leuke, gezellige sfeer hangt en waar het eten voortreffelijk is.

We gaan nog een ochtendje op jacht naar souvenirs in Thamel, de toeristische winkelwijk van Kathmandu. En dan zit het er weer op. Om 15.00 uur worden we opgehaald in hotel om naar het vliegveld te gaan. Als afscheid krijgen we allemaal een tibetaanse sjaal van het hotel. Dan moeten we de bus in en moeten Niels weer achterlaten. Het afscheid is zwaar. Als de bus wegrijdt zien we Niels eenzaam met zijn bagage op zijn rug langzaam uit zicht verdwijnen. Ik pink wel een paar traantjes weg.

We hebben een goede terugreis en op Schiphol staan Werner en Jette ons op te wachten met Tara en Jiska. Hartstikke leuk, fijn om Werner en Jette te zien én fijn om de honden te zien. Het is goed, we zijn weer thuis. Het is wel even wennen dat Niels er niet meer bij is én dat we weer moeten gaan slapen zonder sprookje van Cindy.