Semuc Champey, Guatemala

Vandaag om 7 uur opgestaan, ontbijt om half 8. Crisisoverleg om 8 uur. Wat gaan we doen vandaag. De bedoeling was om naar Semuc Champey te gaan maar gezien de vele regen van gisteren en de niet zo duidelijke voorspelling voor vandaag gaan we nu een besluit nemen daarover.

Aangezien het droog is en de zon schijnt zijn we er snel uit, op naar de grot en de waterpoelen. Om 10 uur worden we opgehaald door een 4x4-truck die ons staand in de achterbak over de slechte weg naar boven brengt.

Het landschap is werkelijk fantastisch, ongelooflijk mooi. De weg is werkelijk bijzonder slecht en smal en loopt steil omhoog langs diepe ravijnen. Eng, maar ook heel mooi. We hotsend, klotsend en schuddend rijden we in een uur naar boven.

Eerst gaan we naar de grot. Will, Diny, Claudine en Marina gaan deze uitdaging aan. Gewapend met een brandend kaarsje gaan zij de donkere grot in. Wadend door het koude water, klimmend over rotsen, zwemmend, rotsspleten ontwijkend moeten ze proberen hun kaarsje brandend te houden. Het is het enige licht in de grot.

Ze moesten steile trapjes op, zich aan touwen vasthoudend over smalle richels met gaten en kuilen klimmen en over glibberige rotsen naar beneden glijden waar ze in een diepere poel terecht kwamen.

Eenmaal uit de grot lopen ze naar de oever van de Rio de la Pasión waar ze een stuk de rivier af tuben (op een grote binnenband de rivier afdrijven).

Ondertussen zijn wij (Nico, Roelof, Igor en ik) de gammele brug vol gaten en verrotte planken overgestoken. Ongelooflijk dat ze hier met auto's over heen rijden.

Wij lopen een stuk de berg op en besluiten bij een hostel een kop koffie te drinken. Ondertussen bespreken we onze strategie om straks onze tubende medereizigers te kunnen fotograferen. 

Ik blijf boven bij het hostel met alle rugzakken om van bovenaf foto's te maken, Roelof daalt af naar de oever van de rivier, Igor gaat terug naar de brug en Nico neemt een strategische plek in aan de overkant van de rivier. 

Als ons groepje dan op hun banden langs komen drijven zijn ze zonder enige twijfel de meest door paparrazzi vastgelegde tubers ooit.

Dan gaan we door naar de waterpoelen. Wat is dat mooi zeg. Prachtig blauwgroen water in de poelen. In een half uur kun je naar een mirador (uitkijkpunt) klimmen vanwaar je een prachtig overzicht hebt op de poelen. Wauw... waanzinnig mooi. 

Deze poelen worden gevuld met water vanuit de bergen. De rivier kun je vanuit een waterval net voor de poelen met razend geweld onder de grond zien verdwijnen. Echt prachtig.

We worden weer opgehaald door de truck. OMG.... nu moeten we in de auto over die enge brug 😱. We overleven het gelukkig. Nu nog een uur door elkaar geschud worden en genieten van het fantastische landschap.