Bourtange

Zaterdagochtend 27 september pakken we onze spullen weer in en verkassen we naar provincie Groningen voor het staartje van deze vakantie. We gaan nog een paar daagjes in het huis van Werner en Jette in Vlagtwedde logeren. Zij zijn zelf aan het werk in het westen en wij zullen hen zondagavond pas ontmoeten.

Het voelt als thuiskomen als aankomen op het inmiddels vertrouwde adres. Heerlijk. De zon schijnt, het is heerlijk weer en als we ons geïnstalleerd hebben bedenken we onder het genot van een bakkie koffie dat we vanmiddag naar Bourtange gaan fietsen.

Dus even kijken wat de tomtom zegt over de route en op de fiets dan maar. Tara mag weer meelopen en Emma mag weer meerijden. Hup.... daar gaan we. Na een poosje fietsen heb ik toch het idee dat we niet goed gaan. Ik ken deze weg en die gaat een heel eind rechtdoor zonder mogelijkheid om af te slaan. Even ergens aanbellen dan maar om de weg te vragen.

En inderdaad, we gaan verkeerd. Dus keren we om en fietsen nu in de goede richting. En we fietsen in de goede richting..... en we blijven fietsen in de goede richting. Goh, het is wel ver hè en het eind is nog niet in zicht. Wij kunnen dit makkelijk maar ik maak me wel wat zorgen om Tara. Hoewel ze heeft laten zien dat ze best een heel eind aankan moeten we er wel rekening mee houden dat we ook nog terug moeten. En het is een stuk warmer vandaag waardoor het wel zwaarder wordt voor haar.

Als we dan ook een bordje tegen komen met de melding dat het nog 4 km. de ene kant op is naar Bourtange en 2 km. de andere op naar Vlagtwedde besluiten we naar Vlagtwedde te gaan. In het dorp kunnen we uitpuffen op een terrasje, Tara krijgt water en ploft neer, ze is echt moe. Dus blijven we hier lunchen zodat ze echt even op adem kan komen.

Als Tara weer  een beetje bijgekomen is gaan we weer op pad. Ik weet nu de weg en we fietsen rustigjes aan naar huis. Hoewel anders dan gepland was het een leuke dag, prachtig weer en lekker gefietst. Bourtange stellen we dan maar uit tot morgen.

Vanavond gaan we op bezoek bij Frans en Mieke. Zij wonen op slechts 5 minuten rijden in Wedde. En nu we hier toch zijn is dat een mooie gelegenheid om ze te bezoeken want normaal gesproken is het een beetje ver rijden om een kopje koffie te gaan doen. We bewonderen elkaars fotoboeken van Australie en hebben een heel gezellige avond.

Zondagochtend begint de dag ietwat mistig. Wat is het mooi als ik om 7 uur buiten loop met de honden en de zon op zie komen. Will ligt nog te ronken en ik besluit om met de auto de route te rijden die we gisteren gefietst hebben. Ik ben nieuwsgierig hoeveel km dat was. Het blijken er 13 geweest te zijn. Best een prestatie voor Tara die ook de jongste niet meer is. Weten we ook weer dat zij best 15 km naast de fiets mee kan lopen mits het niet te warm is en we voldoende rustpunten inbouwen.

Vandaag gaan we met de auto naar Bourtange. Het is maar een minuut of 10 rijden. Het is een vestingstadje en het is al behoorlijk druk hier. Will gaat eerst informatie inwinnen bij het bezoekerscentrum terwijl ik met de honden buiten wacht.

En daar gaan we dan over de rode ophaalbruggen de vesting binnen. Wat is het leuk hier, dat had ik niet echt verwacht. Er is van alles te zien, mooie poorten, leuk binnenplein, ophaalbruggen, kanonnen, molen, vestingwallen, grachten, leuke huisjes, echt heel gaaf. Hier kunnen we ons wel een poosje vermaken. Ergens hebben we geluk dat we hier vandaag zijn want op zondag spelen ze hier in klederdracht de gevechten na en wordt het kanon afgeschoten. Heel leuk allemaal.

Het is fantastisch weer en er zijn wat wandelingen in de omgeving uitgezet. We kiezen een wandelingetje van 5 km uit die met rode bordjes is uitgezet. Vol goede moed gaan we op pad. Al snel lopen we afwisselend in Duitsland en in Nederland. Bourtange ligt precies op de grens.

Het begint als een leuke wandeling, door de hei, kudde schapen (dus honden aan de lijn), langs water (honden weer los en lekker poedelen) en dan door de bossen. Heel mooie allemaal. Maar we lopen en we lopen. Wat zijn die 5 km lang zeg. Ergens klopt er iets niet. Teruggaan maar? Laten we nog maar een stukje doorlopen en kijen wat er gebeurd.

Maar het pad gaat maar door en door en door. We komen aan bij een rustpunt, besluiten hier een drankje te nuttigen en dan toch maar terug te gaan. Met de tong op de schoenen, een pijnlijk proterterend lijf en ietwat uit mijn hum komen we terug in Bourtange en storten we neer op een terras. Het humeur klaart gelukkig snel weer op en we zijn precies op tijd voor de voorstelling. De soldaten komen het plein op lopen en gaan de gevechten aan alvorens in optocht naar de kanonnen te lopen. Wij blijven lekker op het terras zitten en bereiden ons voor op de knal. Dat valt eigenlijk best mee en de honden raken gelukkig niet van de leg hierdoor.

Bij het informatiecentrum kijken we wat er fout ging met de wandeling. Blijkt dat we een lange-afstands-fietsroute naar Enschede aan het volgen waren. Die stond ook in het rood aangegeven. Dat had nog wel even geduurd voordat we op plaats van bestemming waren aangekomen.

's Avons komen Werner en Jette thuis. Ik kook een maaltje nasi en we hebben het heel gezellig met elkaar. Welterusten, lekker slapen en tot morgen.

Maandag is alweer een mooie zonnige dag. Vandaag gaan we een motortocht maken. Ik... die motoren helemaal niets vind. Maar Will vind het fantatstisch. Hij gaat bij Werner achterop de tiger en ik ga met Tara bij Jette in het zijspan. Ik had gedacht dat ik dat heel eng zou vinden, maar eigenlijk vind ik het superleuk. Ik geniet er echt van.

We touren naar Termunterzijl. Het is een mooie route, we rijden langs veel mooie, authentieke boerderijen, bij tijd en wijle, als het verkeer en de wegen het toelaten worden de gashendels opengetrokken en Werner maakt regelmatig een wheely. Will geniet en ik ook.

Aangekomen in Termunterzijl stappen we af en lopen we de dijk op om over zee uit te kijken. We lunchen hier op een terrasje, heerlijk slibtongetjes voor Jette en mij en lekkere kibbeling voor Werner en Will. En dan gaat de rit weer verder. We rijden naar Westerwoldse AA, een van de kleinste haventjes in Nederland, en zijn getuige van het schutten van een bootje. De brugwachter is spraakzaam en vertelt een hoop over het doel en gebruik van de sluizen. Leerzaam en erg leuk.

En dan is het alweer tijd om terug te gaan. Weer genieten we van het landschap en het motorrijden. Had echt nooit kunnen denken dat ik dit zo leuk zou vinden. Wat een perfecte afsluiting van deze vakantie. Dit was echt een cadeautje. Werner en Jette, heel erg bedankt, we hebben enorm genoten. 

Weer terug in Vlagtwedde pakken we de spullen, laden de auto vol en zetten de fietsen weer achterop. We eten het restje nasi van gisteren op, laten de honden nog even uit, nemen afscheid van Werner en Jette en dan is het tijd om terug naar huis te gaan. Deze vakantie zit er op.

In deze 10 dagen zijn we in Brabant, Friesland, Waddeneilanden en Groningen geweest. Vakantie in eigen land deze keer. Hoewel het weer wisselend was, we hadden sombere, regenachtige dagen maar ook vrolijke zonnige dagen, is het goed bevallen. Nederland is ook prachtig en zeker de moeite waard.