Dag 10: Vrije dag.

Casper, wat zijn jouw plannen voor vandaag?
Ik denk in de ochtend naar het tehuis, dan ga ik een paar uur weg en dan ga ik weer terug.
Oke, en wat ga je doen?
Dat weet ik niet, ik zie wel.

Casper verzint echt hele leuke activiteiten voor de kinderen. Ik laat ze meer creatief bezig zijn dus wat dat betreft vullen wij elkaar prima aan. Maar vandaag kan ik het even niet goed overzien. Ik bedenk dat ik deze week nog niet eens een vrije dag heb gehad en ik besluit vandaag vrij te nemen.

Ger vraagt of ik zin heb om samen naar Thamel te gaan. Dat vind ik een tof plan, gaan we doen. We pakken een taxi op tinchuli chowk. Het is zoveel leuker om samen in Thamel rond te neuzen dan in je eentje. Ik koop wat fotolijstjes, t-shirtjes, knutselspul en andere snuisterijen.

Bij Pelgrim Bookstore, een grote boekenwinkel, ga ik op zoek naar nepalees-engelse boekjes om de staff engelse les te kunnen geven. Helaas zijn de paar boekjes die ze hebben op dat gebied veel te kinderachtig.

Na lekker momos gegeten te hebben gaan we weer thuiswaarts. Joke en Geertje zijn aangekomen in het guesthouse en we maken kennis.

Vanavond ben ik uitgenodigd bij Ayushma haar familie voor het diner. Ze haalt me (uiteraard te laat) op want ze wonen niet meer achter het guesthouse en ik heb geen idee waar dan wel. Ik zou het ook nooit gevonden hebben, we lopen door allemaal donkere, onverharde smalle steegjes. Goma (de moeder van Ayushma) heet me welkom. Het huis waar ze nu wonen is veel lichter en groter dan hun vorige huis. Én, hun grote trots, ze hebben een badkamer met een geiser en een terrasje.

Eerst komt er een heerlijke groene salade op tafel. Daarna dal bhat met vlees. Hier in Nepal eet ik liever geen vlees. Maar je kunt moeilijk weigeren, vlees is best duur en speciaal voor mij aangeschaft. De smaak is prima maar het zit vol bot en zeen. We eten zittend op bed, de zit/eetkamer is tevens de slaapkamer. Daarnaast hebben ze nog een keuken.

Ik krijg een glas rode wijn, ook speciaal voor mij gekocht. Laat ik nu net gehoord hebben dat wijn in Nepal heel erg duur is en ik lust niet eens wijn. Ik voel me best bezwaard. Ik vraag Goma naar de coronatijd. Dat was heel moeilijk zegt ze, geen werk, geen loon, geen eten. Goh, zeg ik, ik wil je niet beledigen maar mag ik dan aub de wijn betalen? Ze zegt ja en kijkt ineens opgelucht. Ik dacht het wel, dat kunnen ze helemaal niet betalen.

Als nagerecht krijg ik nog een enorme bak met watermeloen. Ze hebben mij echt verwend en ik heb best lekker gegeten. Als ik naar huis wil gaan staan Goma en Ayushma er op om mij naar huis te brengen. Het is niet meer veilig om na 9 uur in het donker alleen op straat te lopen didi. O, hoe dat zo? Vanwege verkrachtingen didi. In coronatijd is het alcoholisme enorm toegenomen. Maar is het dan wel veilig voor jullie? Jawel, zolang we maar niet alleen lopen. Dit is toch wel erg jammer, ik voelde me de vorige keer zo veilig in Kathmandu. Bij het guesthouse nemen we afscheid, ik bedank ze nogmaals en Goma bedankt me dat ik naar hun huis wilde komen. Ik vraag Ayushma me een berichtje te sturen als ze veilig thuis zijn.