Dag 9: Verven

Probesh vraagt elke dag of hij weer maskers mag kleuren. En anders eieren. Dus neem ik de verf vandaag maar weer mee. Ik heb thuis afbeeldingen van geometrische dieren geprint. Goed voor de fijne motoriek denk ik.

Als ik de poort binnen kom rennen de kids al op me af, wat gaan we doen vandaag? Ik haal de verf, de tekeningen en de kwasten tevoorschijn. Er is veel animo, meer kinderen dan kwasten. Dus loop ik met Subeckcha (zij kan het in het nepalees vragen) naar de winkel om er wat bij te kopen.

Als alles ingekleurd is gaan ze zelf op de achterkant tekeningen maken. Dit doen ze toch echt heel erg graag, ze blijven doorgaan tot de etensbel 3 uur later klinkt. Dan ruim ik de spullen op en stop de kwasten weer in mijn tas voor de volgende keer.

Ondertussen geef ik de sportkleding die ik heb meegekregen aan Amar. Hij is verantwoordelijk voor de kleding. Iets later roept hij mij erbij. Didi, deel jij het alstublieft uit, want de kinderen die niets krijgen zullen me haten. O, leuk, dan haten ze mij nu. Natuurlijk zijn ze teleurgesteld maar zelfs als ik meer had gehad had dat niet mee gekund vanwege het gewicht. En  kinderen haten me niet zeggen ze, haha.

Kom jongens, nu even op de foto voor degene die deze kleding heeft gegeven. Ineens zijn er veel kids niet meer te vinden, die vinden dat niet zo leuk. Maar er is nog een groepje dat wél wil. Hoe dan ook, ze zijn er super blij mee.

Er is mij gevraagd nieuwe foto's te maken van alle kinderen voor de website. Dat is best een uitdaging maar vandaag heb ik daar een begin mee gemaakt. Ben benieuwd of dat gaat lukken. Ik heb van Dev een lijst gekregen van alle kids, dan kan ik ze afstrepen.

Door corona zijn er lange tijd geen vrijwilligers meer geweest en werd er geen engels meer gesproken in het huis. Dat is heel duidelijk te merken, het niveau (zowel van de staff als van de kinderen) is enorm gedaald. Sommige kinderen gaan me uit weg omdat ze bang zijn om engels te spreken. Daar moet iets aan gedaan worden. Ik ben er nu te kort om daar iets mee te doen maar neem me voor om lessen voor te bereiden voor de volgende keer dat ik hier kom. Want dat er een volgende keer komt is wel zeker.

Ondertussen komt Sudip (broertje van Saroj) me iets vragen. Zo schattig, hij is altijd erg verlegen maar mij durft hij wel aan te spreken. Ik geef antwoord, hij begrijpt me niet, roept een ander om te vertalen. Ik vraag waarom hij dat doet. Hij zegt dat hij me niet begrijpt. Ik zeg hem dat hij dan gewoon moet vragen wat ik zeg, geeft niks, zelfs als je het vijf keer of meer moet vragen. Dan zeg ik het gewoon nog een keer en nog een keer en nog een keer. We komen er wel uit. Vervolgens blijft hij zo'n drie kwartier door kleppen. Lachen hoor.

Vanmiddag komt Saroj me met Sandesh en Nhima opzoeken in het guesthouse. Morgen heeft hij zijn engelse examen en hij vindt het moeilijk. Nou ja joh, goed je best doen, komt vast goed. Na een uurtje gaan ze weer.

Vanavond gaan Willemijn, Naomi, Yari, Ger en ik eten waar we gisteren ook waren. Daarna hebben we een kampvuurtje en gaan we chang (de zelfgestookte alcohol van Kami) proeven. Hij heeft 8 liter voor ons, Casper, Felix en Hugo sluiten ook aan. Ik had verwacht dat het enorm sterk spul zou zijn, maar dat valt wel mee. Het is iets van gefermenteerde mais of zo, nogal zuur en ik kan niet zeggen dat ik het lekker vind. Na 2 limonadeglazen hou ik het voor gezien.

Dan komt de shishapijp op tafel. Ik twijfel of dit wel zo'n goed idee is om allemaal aan dezelfde pijp te lurken in deze coronatijden maar ik doe toch mee. Op goed geluk.

We gaan raadsels oplossen, zoals bijv.
"I'm loaded and unloaded but not a truck, having me is kind of luck"
Antwoord: dishwasher.
Dan komt het spelletje "black stories" op tafel, ook gezellig. Je krijgt een verhaaltje te horen, bijv. "Een kapotte bus redde 4 mensen het leven. Even later waren ze dood." Dan mag je vragen stellen waar met ja of nee op geantwoord kan worden om te ontdekken wat er gebeurd is. Best moeilijk maar ook leuk spel. Het was weer een gezellige avond.