Dag 14: Kopan

Ik ga toch weer bijtijds naar het tehuis. Ik vraag Dev (staff) of hij vind dat ik er 's morgens moet zijn. Net als ik vind hij niet dat dat nodig is. Maar wel graag als de kinderen uit school komen didi. Dat snap ik, dan ben ik er.

Vervolgens heb ik een gesprek met hem over de nepalese cultuur, politiek én het kastesysteem. Ondanks dat het kastesysteem officieel is afgeschaft blijft de bevolking hier aan vasthouden. Het is een interessant gesprek.

Ik ga op het stoepje zitten, Som, Ganga, Alisha en Probesh zitten bij me om een praatje te maken. Dan komt Sudip naast me zitten en hij verteld me dat ze miv dit nieuwe schooljaar alleen nog maar engels mogen praten op school. Yes, roep ik, that's good news. Hij kijkt me aan alsof ik gestoord ben. Nu kan je veel oefenen en daar zal je engels beter van worden, zeg ik hem. Dat is hij wel met me eens. Ik ben heel blij, mijn dag had niet beter kunnen beginnen.

Ik heb best lange tijd heel veel last gehad van mijn gewrichten. Dat gaat hier (net als vorige keer) echt stukken beter. Ik heb nog geen pijnstiller aangeraakt. Waar ik echter wel last van heb is ademnood, een restverschijnsel van de corona.

Toch ga ik met Ger op pad naar het klooster van Kopan. Dat is behoorlijk omhoog lopen, ik ben benieuwd of ik dat red. Ik spreek met Ger af dat als het niet lukt ik terug ga en dat zij gewoon verder gaat.

Het gaat echter bijzonder goed en na ruim een uur stijgen in 31° komen we bij het klooster aan. We kloppen op de poort, er wordt open gedaan, we worden bekeken en krijgen te horen dat we niet naar binnen mogen. We moeten lange broeken aan. Hmmm..... dat is nieuw. We dragen beiden een broek die onze knieën bedekt. Raar hoor, zegt Ger, vorige week mocht ik wel zo naar binnen.

Ach, we hebben een mooie wandeling gemaakt en daar van genoten. Iets verderop is een leuk, klein theehuisje. We nemen een drankje en rusten even lekker uit. Het drankje is koud, wij zijn warm en bezweet. Als we uitgerust zijn lopen we weer terug naar huis, waar we even uitdampen alvorens onder de douche te springen. Ik ben zo blij dat het me gelukt is om deze wandeling te maken.

In het tehuis spelen we twister. De kids vinden dat leuk om te doen. Het leuke is dat er nu ook eens andere kinderen meedoen. Ruby wil graag mijn nagels lakken, prima hoor meis, leef je uit. De nagellak is dik en stroperig en komt nogal lelijk op mijn nagels. Na 2 dagen kan ik het er toch wel met goed fatsoen wel afhalen?

Ik ga met Ger, Naomi en Willemijn eten bij de "Garden Kitchen". Een heerlijke curry met garlick naanbrood. Smullen. Willemijn en Naomi gaan morgenochtend vroeg weg op trekking voor een aantal dagen. Geen nieuwe vrienden maken he?? zeggen ze. Tuurlijk niet meisjes, in het guesthouse zullen ze zich afvragen wie die 2 oudere dames zijn die met niemand connecten, haha. Heel veel plezier meiden en als jullie terugkomen gaan we weer fijn met elkaar ergens eten hoor.