Dag 20: Naar Turmi.

Om 9 uur vertrekken we van ons hotel. We verlaten vandaag de Rift Valley waar we de afgelopen 5 dagen door rond getrokken zijn en gaan naar de Omo Valley. We rijden door een ontzettend mooi landschap en maken onderweg een paar foto-stops. We merken al snel dat de wegen steeds slechter worden en het landschap kaler en ruiger. Hier leven de nomadische veetelers met hun enorme kuddes koeien en geiten. Deze kuddes lopen veelal op de wegen en het is een kunst om al die dieren te ontwijken.

In dit gebied leven meer dan tien verschillende stammen, elk met hun eigen uiterlijke kenmerken, religies en typische culturele tradities. Het was de bedoeling dat we de Erbore-stam zouden bezoeken maar door de enorme regenval is dat dorp onbereikbaar geworden. Dus rijden we direct door naar het plaatsje Turmi waar we na 6 uur rijden aankomen.

Hier zouden we gaan kamperen en 2 nachten in tentjes slapen. Helaas is ook dat een risico. Door alle regenval is de camp-site modderig en nat. Bovendien bestaat het gevaar dat de rivierbedding gaat overstromen én ze kunnen niet garanderen dat alle tenten ook werkelijk waterdicht zijn. Een andere handicap zijn de vele zieken in de groep. Dus wordt er besloten dat we in een pension gaan slapen. Het is armoedig en vies, maar er staat een bed, er is een toilet en stromend koud water. Blijft jammer dat we niet kunnen kamperen.

Nadat we onze spullen in onze kamer bij Ezana Pension hebben gezet gaan we met Anneke en Willem wandelen naar het dorp. Daar bezoeken een lokaal marktje. Heel leuk. Ineens krijgen we een wolkbreuk. Anneke en ik zitten onder een afdakje met een horde kinderen. Zij gaan mijn haar invlechten, au, ze trekken wel heel hard. Na 2 vlechtjes vind ik het wel genoeg. Will en Willem zitten onder een ander afdak tussen de oudere locals en hebben het prima naar hun zin. Na de regen lopen we onder begeleiding van de dorpsjeugd terug richting pension. Eentje heeft de rugzak van Will opengeritst en zit daar al lekker in te graaien. Ho even, dat doen we niet. Gaan jullie maar terug naar huis. Koop je dan schoenen voor me? Nee! Een shirt dan? Nee! Ik koop helemaal niks voor jullie. Ajuus. Het duurt even voordat we de kids geloost hebben.

We hebben een kokkin bij ons die de komende 4 dagen voor ons kookt. Vanavond rijst met tomatensaus, tomatensalade, groenten en super-taai rundvlees. Vlees kunnen ze hier echt niet klaar maken. We eten aan een lange tafel in de open lucht en zitten op krukjes. Toch nog een beetje camping gevoel. Is heel gezellig.

Wat betreft de zieken, vanaf dag 1 is het tobben. Eerst raakte iedereen (behalve Frank en ik) aan de versnelde stoelgang. Sommigen werden daar echt ziek van met koorts en al. Daarna kreeg Harjen een blaasontsteking en hoesten Ria en Ton hun longen uit hun lijf. De een na de ander ging aan het hoesten, kreeg koorts en het ging maar niet over. Er werden antibiotica-kuren gekocht maar ook dat was niet afdoende. Ook ik ging hoesten maar behalve dat voel ik me kiplekker. Martin daarentegen werd zo ziek dat hij naar het ziekenhuis moest om getest te worden op malaria. In de vorige groep van Sawadee had iemand dat opgelopen en ook iemand uit de Djoser-groep. Bij Martin kon het (nog) niet met zekerheid vastgesteld worden maar er werd wel met een behandeling gestart en dat werkt. Marijke en Gonny zijn af en aan ziek, hoesten, koorts enz. Peter wordt steeds stiller, eet steeds minder en gaat er steeds beroerder uitzien. Hij is heel instabiel, kan nauwelijks meer recht lopen, raakt erg verward (delier?), heeft koorts en hoest iedereen gezellig onder. Ik sta mijn uit voorzorg gekochte antibioticakuur aan hem af. Hier in het primitieve zuiden is nauwelijks gezondheidszorg aanwezig. Laten we hopen dat het werkt.