Dag 21: Pottery.

Als ik beneden kom zie ik Casper al naar het tehuis gaan. Die ontvlucht alvast de puja-herrie. Hij kan functioneren zonder ontbijt, ik niet. Dus eerst maar eens eten, tibetaans brood, een gekookt ei, watermeloen/papajasalade en een kopje thee.

Geertje is ook al beneden. Ga je naar het tehuis vraagt ze. Ik twijfel, is niet nodig en Casper is er al. Wil je tekenen? vraagt ze. Geertje is holistisch beeldend docent en kunstenaar. Nou, dat vind ik eigenlijk wel heel erg leuk.

Oke, zegt ze, en legt me uit hoe ik de "flower of life" maak. Eerst met een passer aan de gang, daarna met kleurtjes en ik ben best trots op het resultaat. Die krijgt een plekje in huis. Ondertussen krijg ik uitleg van Geertje wat de dingen die je doet over je zeggen. Bijv. waar je begint met kleuren, je kleurgebruik enz. Heel interessant.

Ondertussen worden we knettergek van de puja en als er van de andere kant van de straat een bijzonder luidruchtige politieke partij staat te demonstreren (er zijn binnenkort verkiezingen) zijn we er helemaal klaar mee.

We (Geertje, Ellen, Ger en ik) gaan op pad naar de pottery. Daar werken langzaam lerende kinderen én ook gehandicapte mensen. Onderweg sluit Casper ook aan. Er staan mooie werkstukken en we slaan goed in. Het is voor een goed doel.

Vanmiddag neem ik een aantal kleine, zachte ballen mee naar het huis. In no time zweet ik als een otter, we begonnen met overgooien en eindigen met achter elkaar aanrennen. Ik ben kapot. Spelen jullie maar lekker verder jongens, ik ga ff op het stoepje zitten uitblazen. Nikesh, mijn naughty boy, hangt constant om mijn nek. Ik ben gek op dat joch. En dan gaat de etensbel. Ik eet met de kinderen mee, zit tussen Chhetchi en Som in.

Na het eten komen de kids die over een maand hun examen in klas 12 doen. Ook met hen moeten we gesprekken voeren over wat ze hierna willen. Deze kinders zijn beter voorbereidt, zij weten al wat ze willen. Een tweede gesprek is met hen niet nodig. Saroj loopt met me mee naar huis en we hebben een serieus gesprek over zijn familie en wat er nu eigenlijk gebeurd is toen hij bij zijn moeder woonde. Alcoholmisbruik, mishandeling, erg heftig. Blij dat hij nu bij de familie van Arjun woont.

Ondertussen gaat die vreselijke puja maar door en door. Om echt stapelgek van te worden. Drie dagen voorbij, nog zeven te gaan. Ik hoop dat ze vanacht weer een pauze inlassen zodat we een paar uurtjes kunnen slapen.