Dag 22: Naar Jinka.

Weer heeft het vannacht heel veel geregend. Je snapt niet dat een land zo enorm met droogte kampt als er zoveel water valt. En toch zie je een paar uur nadat het stopt met regenen niets van al dat water terug. Heel apart.

Will rijdt met de chauffeur mee naar de camp-site om de stoeltjes terug te brengen. Kan hij gelijk zien waar we eigenlijk zouden kamperen. Het uitzicht is daar erg mooi maar de rivier is woest en onbegaanbaar. Bovendien is het terrein erg modderig en nat. Toch een goede beslissing om in een pension te overnachten ook al is dat een smerig hok zonder warm water. En daar moeten we dan ook nog €35,00 per nacht extra voor betalen. Maar ach... het is beter dan op de camping.

We vertrekken vandaag naar Jinka. Het is weer een reisdag van zo'n 5 uur. Onderweg zien we een mooi landschap, veel vogels, een omgeslagen 4-wheel-drive en krijgen we een lekke band. Door de regen is de weg glad en glibberig. We lunchen in Key Afer. Als we net weer op weg zijn wordt de weg versperd door 5 beschilderde jongens op stelten. Dat ziet er prachtig uit. We mogen foto's van ze maken voor 5 birr per foto, een originele manier om geld te verdienen.

We checken in bij Eyob Hotel. Dat ziet er niet veel beter uit dan het vorige. Maar we blijven maar 2 nachtjes. Dus we overleven het wel. We hebben geen licht in de badkamer maar een knul van het hotel komt dat snel verhelpen.

Later vanmiddag gaan we naar de Ari-stam.De meeste mensen van de stammen zijn heel erg donker van kleur, zo ook de Ari's. Een modern geklede gids neemt ons mee door het dorp en de cultuur van de Ari's. Hij vertelt dat er 37 jaar geleden missionarissen naar hun dorp kwamen en dat ze toen hun traditionele kledij op moesten geven.

De Ari-mensen zijn agrariërs en beoefenen daarnaast 4 vaardigheden om hun inkomen aan te vullen. Ze stoken alcohol, ze maken injera van mais, ze doen aan pottenbakken en ze smeden ijzer. De artikelen die ze maken, pannen, potten, borden, ploegen, bijlen, koebellen enz. verkopen ze op zaterdag op de markt. De rondleiding is leuk maar niet echt verrassend.

Wilma zegt steeds: het gaat om de interactie, niet om de foto's. Maar als we interacten vindt ze het niet goed. Toen we gisteren bij de Dassanech waren liep een jongen als een schaduw met me mee. We hadden gezellige gesprekjes en ik weet zelf ook wel dat hij op een gegeven moment om geld gaat vragen. So what, dan zeg ik sorry, maar ik geef je geen geld. Daarmee houdt het hier meestal op. Wilma ziet zowel Ton als mijzelf met zo'n jongen lopen en zegt nogal fel: "dit wil ik dus niet hebben, zo hou je het bedelen in stand. Ik wil niet dat je ze wat geeft." Ik zeg: ik geef ze helemaal niks, ik praat alleen maar met hem. Waarop ze naar de gids gaat en ik hoor haar tegen hem zeggen dat hij de kinderen weg moet sturen omdat haar mensen daar zwaar geïrriteerd van raken. Daar baal ik dus van, ik ben verdorie geen kleuter.

Vandaag loopt er een meisje met me op. Ze heet Hannah en we maken een praatje. Ze pakt mijn hand. Dat wil ik dus niet, zegt Wilma. We geven de kinderen geen handjes. Waarop ze de gids vraagt om de kinderen weg te sturen. Het is natuurlijk niet leuk als je belaagd wordt door alle kinderen van een dorp en ik denk dat Wilma dat wil voorkomen. Maar om nu gewoon alle contact af te kappen. Sorry hoor, maar voor mij wordt het zo een heel stuk minder leuk. Heel erg jammer dit.

Terug bij Eyob Hotel eten we gezamelijk wat kokkie voor ons kookt. Daarna gaan we naar bed. Ik hoop dat ik een lekker nachtje kan maken. Morgenochtend moeten we om 5 uur ontbijten.