Dag 23: Bezoek aan de Mursi-stam.

Om 5 uur ontbijten, om half 6 in de auto was de bedoeling. We rijden om 6 uur weg, ook goed. Op naar de Mursi-stam. Dit volk schijnt nogal narrig te zijn én heel veel alcohol te gebruiken. Daarom moeten we er vroeg zijn. Ook is het prettig om eventuele andere toeristen voor te zijn en het is ruim 2 uur rijden. 

Eerst rijden we door het mooie, ruige landschap van het Mago Nationaal Park. Onderweg zien we parelhoenders, roofvogels, bavianen, colobusaapjes en dikdiks. We rijden over onverharde, hobbelige wegen naar het land van de Mursi. Deze stam leeft behoorlijk geïsoleerd. De vrouwen dragen als teken van schoonheid en status grote ronde schotels in hun lip. Nadat ze er een snee in hebben gemaakt rekken ze hun lip jarenlang steeds verder uit door er van die schotels in te stoppen. De grootte van de schotel bepaald uiteindelijk de waarde van de bruidsprijs.

Als we aankomen worden we vriendelijk begroet. Veel vrouwen hebben hun onderlip in een lusje naar beneden hangen. Zij hebben hun schotels nog niet in. Het ziet eruit als een afschuwelijke verminking. Ook worden de middelste ondertanden verwijderd omdat de schotel anders niet zo lekker zit. Het wordt ons niet helemaal duidelijk wanneer die lip van de vrouwen losgesneden wordt. We zien ook sommige ongeschonden vrouwen rondlopen.

De mensen hier krijgen liever dochters dan zonen. De vrouwen werken hier, de mannen bewaken de grenzen. Bovendien krijgt de vrouw hier de bruidsschat. Als zij als maagd het huwelijk in gaat krijgt zij 40 koeien én een volgeladen kalashnikov. Kan zij niet aantonen dat zij maagd was krijgt zij maar 25 of 30 koeien. 

De vrouwen hebben behalve hun lip nog andere verminkingen. Zij noemen dat zelf decoraties. Zij brengen deze zelf aan met scheermessen. Elk soort litteken staat voor een dier (bijv. baviaan, buffel of konijn) zodat iedereen kan zien welk dier je gedood hebt. Een jongeman komt het dorp binnen, geheel besmeerd met buffelmest. Hij heeft een leeuw gedood. Dat mag officieel niet meer, maar ja....

De kleine kinders zijn schattig en proberen lipschotels en andere dingen te verkopen. Schijnbaar mag dat nu wel van Wilma. Oh nee, de gids zegt dat ze hun spullen op een kleedje moeten leggen en dat wij zelf wel langs komen als we interesse hebben. Dat is best moeilijk voor de kids maar wel een leuk alternatief. Ik doe wat klapspelletjes met wat kinderen en als ik weer doorloop pakken ze mijn hand en lopen mee. Oei, oei, als juf Wilma dat ziet.... Haha, kan me niet boeien. Ik vind het weer een heel leuk en interessant bezoek. De mensen zijn vriendelijk en toegankelijk. Wat mij betreft wederom een succes.

Om 12 uur zijn we weer terug en juf Wilma roept: snel plassen, handen wassen en lunchen. Het moet niet gekker worden. We hebben een vrije middag. Lekker. Dat komt omdat wij geen zin hebben om naar het museum te gaan. Dat gaat over de stammen in de Omo-vallei. Daar hebben we er al veel live van gezien en dat vind ik (denk ik) veel mooier. We gaan een poosje zitten lezen voor onze kamer en gaan daarna met Anneke en Willem het dorp verkennen. Jinka stelt niet zo heel veel voor maar het is wel leuk om even doorheen te lopen.

Diverse mensen groeten ons vriendelijk. Een begroeting gaat als volgt: je loopt naar elkaar toe, zegt salaam terwijl je elkaar een hand geeft en elkaar 3 keer met de rechterschouders aanraakt. Ik dacht eerst dat alleen mannen elkaar zo groeten maar ook vrouwen en vrouw/man begroeten elkaar zo. Best grappig.

Vanavond kookt kokkie Heroet voor de laatste keer ons diner. Ze kookt prima maar niet bijzonder. Haar soepen zijn wel heel erg lekker. Morgen verzorgt ze nog het ontbijt en de lunch voor ons en dan laten we haar weer in Konso achter. Maar nu eerst lekker slapen.