Dag 3 in de Eifel: Manderscheidt en Wallenborg.

Na een nacht slecht slapen, een ei op mijn voet rijker en protesterende spieren en gewrichten besluiten we het vandaag rustig aan te doen. Als we de beschrijvingen van de wandelroutes bekijken hebben we er gisteren grotendeels drie in een gedaan.

We besluiten met de auto naar Manderscheidt te gaan waar een kasteel schijnt te staan. En dat klopt, het blijkt zelfs een hele mooie en grote burcht-ruïne te zijn. Hier houden we van. We slenteren door oude ridderzalen, kerkers, torens en kelders. Superleuk dit.

Daarna zoeken we een terrasje in de zon voor een lekker bakkie. Het is ook altijd leuk om mensjes te kijken. Daarna stappen we in de auto en rijden naar Wallenborg. Helaas krijgen we wederom met een Umleitung te maken. Gelukkig zitten we erbij deze keer, haha. De Umleitung is goed aangegeven en al snel bereiken we Wallenborg waar we een koudwatergeiser gaan bekijken.

Deze geiser heeft zo'n beetje om de 35 minuten een uitbarsting. We zien nog net het staartje als we aankomen. Perfekt moment om op een bankje ons lunchpakket te nuttigen. Na 35 minuten begint het water te borrelen en niet lang daarna spuit het water omhoog. Het is grappig om te zien maar ik zou er niet voor omrijden. Ik vind het nogal een kunstmatig aangelegd geheel. Het zou net zo goed kunnen zijn dat iemand om de zoveel tijd de kraan opendraait.

Terug op ons terrasje in Meerfeld drinken we een koude bitburger. De eigenaresse komt bij ons zitten en kletst er lustig op los. Dat wij geen duits spreken boeit haar niet. Ondertussen let ze met argusogen op wie er allemaal voorbijkomen. Ze onderbreekt haar levensverhaal alleen om voorbijgangers gedag te zeggen. Wij vinden het wel grappig ondanks dat we de helft niet verstaan van wat ze zegt.

We staan op en zeggen haar dat we het Maar rond gaan wandelen. Ohhh.... zegt ze, viel spaß. En met haar kopje koffie trekt ze naar haar volgende slachtoffer. En wij gaan idd het Maar rondlopen, een korte wandeling met nauwelijks hoogteverschillen. Dat is nog net te doen.

Eenmaal terug is het alweer tijd om te eten. Vandaag pompoensoep, een salade, gekookte aardappelen met kippengoulash en een blauwe bessen mousse toe. Ons laatste avondmaal hier en wederom een lekker prakkie. We vinden het echt jammer dat we morgen weer moeten vertrekken. Dit pension is zo leuk, lekker oubollig, huiselijk met een sfeer van ons kent ons. Wij houden er van.

We raken aan de praat met 2 nederlandse dames die vandaag zijn aangekomen. Zij komen ook via SNP en we vertellen ze over de uit de hand gelopen route van gisteren. We laten op de kaart zien waar het bij ons fout ging en hoe ze dat kunnen vermijden. We drinken een kopje koffie met elkaar en blijven nog een tijdje gezellig zitten kletsen. Daarna laten we de honden uit, spelen een potje kaart en dan gaat het lampje uit. Tot morgen.