Dag 4 in de Eifel: Rondwandeling vanuit Meersfeld via de Wolfsschlucht.

Ons laatste ontbijtje in de Brunnenstübchen. Omaatje komt binnenlopen, heute fahren sie nach Dudeldorf? Ohhh.... schade. Nou, dat vinden wij eigenlijk ook, heel jammer om hier weg te gaan. Ook Irene en Marlies die we gisteren pas leerden kennen zeggen: waarom moeten jullie weg? Blijf gewoon lekker hier joh. Nou ja, het is jammer maar niks aan te doen.

Vandaag gaan we nog wel de wandeling door de Wolfsschlucht doen die eigenlijk op dag 2 gepland stond. Wij korten hem alleen wat in, we rijden met de auto naar de Møserbergkrater en gaan vandaar wandelen. Het stuk tot daar hebben wij al gelopen toen we verdwaald waren. Irene en Marlies gaan ook deze wandeling doen vanuit Meerfeld. We nemen afscheid van de dames en gaan op pad.

Vanaf de plek waar we parkeren beginnen we gelijk aan een heftige klim. Eerst naar de Møserbergkrater, een mooi plekje, en dan door naar een uitkijkhut. De klim is vrij steil en ook best lang. Maar het uitzicht is geweldig, zeer de moeite waard. We lopen in een rustig tempo en het gaat best goed. De gewrichtspijn is redelijk onder controle, het ei op mijn voet is nagenoeg weg. Alleen nog spierpijn maar daar zit ik niet zo mee.

Het landschap is fabuleus mooi en heel afwisselend. Van dichte bossen tot open velden, van rotspartijen tot kleine waterstroompjes. En dan komen we bij het punt waar ik erg tegenop zag, een zeer sterk dalend pad. Hoewel het geen pad genoemd mag worden, het is klauteren over rotsen en met mos begroeide keien. Gelukkig is het droog en daardoor niet glad. Eenmaal beneden staan we in de Wolfsschlucht. Wauw.... wat is dit enorm gaaf zeg. Zo onwijs mooi, deze kloof met zijn steile rotswanden en het sijpelende riviertje hier beneden. Dit doet je werkelijk alle moeite vergeten die het kostte om hier te komen.

We genieten volop. Na verloop van tijd stijgt het pad weer en lopen we boven langs het riviertje. Nog weer verder komen we bij een restaurant. Tijd voor een bakkie. Lekker. Net als we weer verder willen gaan komen Marlies en Irene hier aan. He, gezellig, we doen even een bakkie mee. Vinden jullie het goed om samen verder te wandelen? vraagt Marlies. En mogen we dan misschien met jullie mee rijden naar Meerfeld want Irene zit er helemaal doorheen, die redt het denk ik niet.

Wij waren eigenlijk van plan om direct naar Dudeldorf te rijden. Maar ik kwam er achter dat ik de sleutel van de kamer in Meerfeld in mijn zak had zitten. Ach, dan rijden we toch via de Brunnenstübchen, nemen we nog een biertje op het terras alvorens door te gaan. En zo gezegd, zo gedaan. Als we echter "thuiskomen" blijkt er niemand te zijn. Dan maar een ander cafe zoeken. We drinken nog een biertje met de dames, geven hen onze sleutel om in te leveren en dan vertrekken we toch echt uit Meerfeld.

Na een half uurtje rijden arriveren we in "Zum Alten Brauhaus" in Dudeldorf. Dudeldorf ziet er uit als een middeleeuws stadje, heel leuk. Maar eerst even inchecken. We lopen naar binnen maar er is niemand bij de receptie. Dus lopen we door. Daar komt een nederlandse vrouw, de eigenaresse, die zegt dat we terug moeten naar de receptie. Ze staat ons heel erg zakelijk en een beetje kortaf te woord. Hun restaurant is tijdelijk gesloten, we kunnen in de stad gaan eten. Morgen om 8 uur mogen we in de ontbijtzaal, compleet met mondkapje. Verder krijgen we een sleutel van een ingang om de hoek en hebben we hier niets meer te zoeken.

Het is nog wat te vroeg om er echt wat over te kunnen zeggen, maar wat een koude douche zeg. Zo onpersoonlijk, zo zakelijk. De kamer is wel prima, groot en schoon. Maar wat mis ik het warme bad, de kneuterigheid, de gezelligheid, het duitse geratel van omaatje en haar vrolijke gelach en de oude-jongens-krentenbrood-sfeer uit Meerfeld. Ik hoop dat het nog wat gezelliger wordt hier.