Dag 30 en 31: Naar huis.

Mijn laatste koude douche vanmorgen. Hoewel.... de ergste kou is er af. Heel soms is het grondwater wat hier uit de kraan komt iets minder ijskoud. Dan heb je zowaar het idee dat je een warme douche hebt. Zo zie je maar dat alles went. Ik kijk er trouwens wél naar uit om een lang en warm bad te nemen als ik thuis ben. Lijkt me heerlijk.

Ik probeer nog eens online in te checken en vandaag lukt dat wel. Ik vul het verplichte ccmc formulier in en dan is alles voor mijn vlucht geregeld. Ik heb mijn tassen ingepakt op wat laatste dingetjes na.

Ik loop nog 1 keer een cora om de stupa, sla nog wat te eten en te drinken in voor de enorm lange wachttijd die ik heb op Doha airport en hoop maar dat het door de douane komt. Morgen zijn hier de verkiezingen. In de aanloop daartoe verschenen er steeds meer gewapende militairen op straat en vandaag lijken het er nog meer.

Verder lees ik rustig een boekje in de tuin van het guesthouse tot het tijd is om te gaan. De taxi is besteld om kwart voor 3. Ik vlieg om kwart voor 7 met Qatar naar Doha waar ik 5 uur later aankom. In Doha is het dan 21.00 uur. Dan moet ik 11.10 uur wachten op mijn vlucht naar Amsterdam die om 8.10 uur vertrekt. Bijna 7 uur later kom ik daar om 13.55 uur aan. Ik zie wel een beetje tegen die 11 uur hangen op het vliegveld op. Maar ik zal het best overleven.

De taxi komt al om half 3, het is heel rustig op straat, geen traffic-jam dus ik ben heel vroeg op het vliegveld. Ook ben ik in no-time door de check-in en douane. Ik hoef alleen mijn paspoort te laten zien, geen enkele van alle "vereiste" formulieren. Niet eens mijn vaccinatiebewijs.

In het vliegtuig tref ik het, een krijsend kind vlak voor me gedurende de hele vlucht en naast me de enige nepalees met adhd. Die man zit maar te wippen en te draaien, ik krijg regelmatig zijn elleboog in mijn zij. Wel hebben we een leuke steward, knappe knul die ff komt vragen welk boek ik zit te lezen. Heeft hij ook gelezen en hij neemt alle tijd om daar gezellig over te kletsen.

En nu ben ik in Doha, Qatar. Ik heb geen geld van dit land, kan dus niks kopen. De kleine pakjes drinken die ik in Nepal kocht moet ik weg gooien. Zo ook het verzegelde miniflesje water uit het vliegtuig. Beetje jammer maar dan hoef ik misschien niet zo vaak naar de wc in het vliegtuig morgen haha.

Doha airport is een groot, modern en vooral luxe vliegveld. Er zijn veel lounges maar overal moet dik voor betaald worden. Dus zoek ik maar een gewone stoel. Dat valt nog niet mee omdat er steeds 1 stoel vrijgehouden moet worden vanwege corona. Uiteindelijk vind ik toch een plekje. Daar zit ik een paar uur te lezen en wat te dommelen. Als ik op sta voelt mijn lijf stram en stijf aan. Ik ga maar eens een flink stuk lopen, even de bloedsomloop op gang helpen. En dan weer op zoek naar een stoel.

Om 6 uur kan ik zien naar welke gate ik moet, om 8.10 uur lokale tijd gaat het vliegtuig. De laatste 6.45 uur vliegen. Zal blij zijn als ik Will straks weer zie op Schiphol. De vlucht verloopt prima maar op Schiphol moeten we zeker een uur wachten voordat de bagage komt. Om half 5 ben ik dan eindelijk thuis. Cindy, Tygo, Joey, Mick, Niels en Tjitske komen chinees eten. Gezellig en het helpt me om wakker te blijven. Zo wen ik het snelste weer aan onze tijd.

Het is fijn om weer thuis te zijn.