Dag 4: Naar Bahir Dar

Toen we in Addis Abeba de tassen in gingen pakken kon ik mijn fototoestel niet vinden. De hele kamer doorgezocht, dagtasje 3x leeg gehaald. Nergens te vinden. Wat gek, ik had hem toch op de tafel gelegd? Dan zal ik hem wel in mijn grote tas gedaan hebben, hoewel ik me dat niet kan herinneren. De grote tas ligt al op het dak van de bus dus dat zien we wel als we aankomen in Debre Markos. Helaas bleek mijn toestel bij aankomst niet in de tas te zitten, deze is in Addis gewoon uit mijn hotelkamer gejat. Dat is echt balen. Gelukkig heb ik mijn spiegelreflexcamera nog.

We vertrekken weer om half 8. Er moet getankt worden maar de brandstof is moeilijk verkrijgbaar vanwege een conflict tussen Soedan en Ethiopië. De pompen zijn overal leeg, nog ff en we moeten duwen. Wij worden gedropt in een dorpje van niks terwijl Wilma en Asrat gaan op brandstofjacht gaan. Uiteindelijk kunnen ze wat op de zwarte markt kopen.

Wij lopen met Anneke, Willem, Frank, Harjen en Martin het dorp door. We hebben een uur de tijd. Martin blijkt woest aantrekkelijk voor zakkenrollers. Een vrouw loopt langs en in no-time zit haar hand in zijn broekzak. Wederom reageert hij supersnel en pakt haar bij de arm. Ze laat los en loopt weg. Maar ze blijft onze groep volgen. Oppassen dus. We gaan een koffietje drinken. Ik ga voor de thee. Harjen is ziek en gooit alles eruit. Dan komt ineens onze bus er aan. We blijken een kwartier over tijd te zijn en Ton is best boos. Sorry mensen, zal niet meer gebeuren.

Onderweg tanken we, waar dat kan, nog bij én vullen we een aantal jerrycans die we op het dak meenemen. De diesel kost hier 19 birr (€0,54) per liter. We gaan lunchen bij het vulkanische kratermeer Zangana. We hebben broodjes mee die we zittend aan de rand van het prachtige meer op peuzelen. Daarna gaan we op zoek naar colobus-aapjes en die zien we in grote getale. Superleuk.

Na de lunch gaan we door naar Bahir Dar. We settelen in hotel Addis Amba  en gaan daarna met Willem en Anneke, Ria en Gonny naar de markt. Ria heeft een omslagdoek nodig want je mag hier als vrouw alleen maar kerken in als je je haar en armen bedekt. Na wat zoeken vinden we er één naar haar zin. 

Om 7 uur afgesproken om te gaan eten in een local-restaurant waar live-muziek is. Het is een enorm grote zaal, heel bijzonder ingericht. Het eten is niet te kanen, ik heb yeberi-beef besteld en hoewel de smaak goed is, is het vlees ongelooflijk taai. Eigenlijk niet te eten. Maar de sfeer is erg leuk, met dans en muziek. Tegen het einde komen de dansers en danseressen de zaal in om met de klanten te dansen. Anneke en ik lokken een danser om met Ton te dansen. Die Ton doet het nog hartstikke leuk ook, hij is nog best losjes in de heupjes. Zo komt er weer een einde aan een gezellige dag.