Dag 4: Krijtlandpad van Vaals naar Gulpen

Vandaag lopen we van Vaals naar Gulpen waar we de auto geparkeerd hebben. De route begint waar we gisteren eindigden. We lopen het eerste stuk door Vaals, vinden we niet geweldig maar soms kan dat niet anders. Er zal vast over nagedacht zijn.

We lopen over Landal Hoog Vaals naar de weg richting Vijlen. In Holset kunnen we een terrasje pakken, lekker bakkie koffie, wederom zonder vlaai. Als ik naar het toilet ga is het gek om het restaurant binnen te stappen zonder mondkapje. Ik denk steeds dat ik wat vergeet en zometeen betrapt zal worden. Hoe snel wen je aan bepaalde dingen.

Het valt op dat het zaterdag is, er zijn enorm veel wielrengroepen op de weg die voorbij komen razen. Gelukkig slaan wij af, op een pad een weiland in, daar hebben we geen last van die racemonsters. Vlak voor Vijlen slaat de route af, hmm.... daar gaat ons tweede bakkie koffie en ons rustmomentje. Jammer hoor, doorlopen dan maar. We pakken onderweg wel een bankje.

Helaas lopen we tot Nijswiller op de weg, zonder bomen, zonder enige schaduw. Wél bankjes, maar ga maar eens lekker zitten relaxen en je broodje eten in de brandende zon. Dat kunnen de honden niet aan. Dus snel wat voer en drank naar binnen bij mens en dier en door.

Als we langs een ondiep stroompje komen laten we de honden daar doorheen lopen om wat af te koelen. We lopen vandaag alleen maar over brede paden tussen giga graanvelden, bietenvelden en zo. Geen enkele bescherming tegen de zon. Zeer vermoeiend voor de honden.

Eindelijk komen we bij een wegkruis dat tussen wat bomen staat. Hier vallen we neer, hebben de honden nodig he, dus moeten wij ook wel.
Ik ga op de keien van het kruis zitten. Beetje oneerbiedig maar dat kan me echt niks schelen. Will zit op de grond en ik zie zijn ogen dichtvallen en zijn hoofd knikkebollen. Maar hij slaapt niet hoor, hoe kom ik daar nou bij.

Na zo'n 20 minuten zijn we weer op normale temperatuur en hebben we weer wat puf om door te gaan. Vanaf Nijswiller vinden we de route wel wat mooier worden. Toch besluiten we ongeveer 2 km. af te snijden naar Wittem. De gedachte aan een schaduwrijk terras geeft ons vleugels. Laat dat oorlogsmonument maar zitten, dat slaan we graag over. Op het eerste het beste terras dat we zien ploffen we neer aan een tafeltje, de honden eronder. Er wordt een bak water voor ze gebracht maar ze zijn te moe om op te kijken. Twee koude biertjes voor Will en twee 0.0 voor mij (alles voor de honden he) later denken we dat we het laatste stuk wel weer aan kunnen.

Op naar Gulpen. We moeten een steil pad op. Er komen mensen naar beneden, zij zien onze honden (die aan de lijn zitten) en zeggen: "Er lopen veel schapen los daar boven". Waarop Will antwoord: " Mooi, die lusten ze graag". En door maar weer. Die mensen kijken wel een beetje raar. De schapen blijken bang van de honden en schieten de helling af naar beneden (gelukkig geen sloten in de buurt). De honden kijken niet eens naar de schapen. Na een lange klim komen we bij een mariabeeld. Achter dat beeld moeten we weer naar beneden en komen op nagenoeg dezelfde plek weer uit. Nee he, zijn we alleen maar voor een mariabeeld omhoog geklommen? Shoot, weet je hoe belastend dat is voor de hondjes.

Beneden lopen we wat straatjes door en komen aan op de markt van Gulpen. Wat een gezellig dorp. Een en al terrasjes (hebben wij soms een terrasfobie?). We vinden snel een plekje waar de honden weer kunnen rusten. Daar doen we het voor hoor. Lekker mensjes (en hondjes) kijken, gezellig. Een half uurtje later gaan we het laatste kilometertje naar de auto lopen. Zo blij dat we het gehaald hebben. We hebben vandaag 20.56 km. gelopen in 6 uur en 12 minuten. Niet snel maar ik ben er trots op.

Terug in de B&B staat Peter al klaar met het eten. Wat is dat toch heerlijk. Vandaag rijst met curry en groene salade. Als toetje een magnum. Dat is een noodplan, het toetje van Peter was mislukt haha.

Vandaag ging het lopen iets minder goed.
*De route was een stuk langer dan de 15 km die we wilden.
*Ik kon de pijn vandaag iets minder goed onderdrukken.
*Ik heb paar flinke blaren ontwikkeld.
*Ik ben snotverkouden en heb niet zoveel puf.
*Te weinig mogelijkheden om te rusten.
*Nergens schaduw.
*De brandende zon, echt te heet.
*Gelukkig hebben we de honden mee, die geven we gewoon overal de schuld van, haha.

Vanavond werd ik ziek, zoals ik al zei snotverkouden, hoesten, diaree als water, voel heel heet aan terwijl ik zit te rillen van de kou. Hopelijk voel ik me morgen beter en kunnen we nog een klein stukje gaan lopen alvorens weer naar huis te gaan. We gaan het zien. Weltrusten.