Nog een dag in Lissabon

Vannacht schrok ik om 3 uur wakker. De Fransen in de kamer naast ons vertrekken en dat doen ze niet subtiel. Wat een herrie maken die mensen midden in de nacht. Weer inslapen is altijd moeilijk voor mij. Jammer hoor.

Na het ontbijt gaan we op pad. Gisterenavond las ik over een kerk, Igreja de São Roque. Deze kerk wordt nauwelijks door toeristen bezocht en schijnt toch bijzonder te zijn.

Ik heb op Google Maps gekeken hoe we er kunnen komen. In de regen proberen we de weg te vinden. Eerst lopen we verkeerd en komen we uit bij een ruïne, Conventie do Carmo. Als je lang in de rij hebt gestaan voor de Elevator de Santa Justa kom je hier ook uit. Wij zijn in 10 minuten naar boven gelopen. Wél een pittige klim moet ik zeggen.

Convento do Carmo (Carmoklooster) is een voormalig klooster met een kerk in de wijk Chiado. Beide gebouwen raakten zwaar beschadigd tijdens de aardbeving van Lissabon en nu resten nog ruïnes welke in gebruik zijn als archeologisch museum en hoofdkwartier van de Guarda Republicana.

We vinden redelijk snel de bewuste Igreja de São Roque. Is dát nu die speciale kerk? Wat een saai gebouw. Maar nu we er toch zijn wel even binnen kijken.

Dáár snappen we dat deze kerk een van de mooiste monumenten van Lissabon wordt genoemd. Wat een uitbundig en bijzonder mooi interieur. Veel tierelantijnen van bladgoud, volop marmer en een prachtige mozaiekvloer. Je kijkt je ogen uit, vergaapt je aan pracht en praal van de rijk versierde kapellen aan beide kanten van de kerk. Als je dan omhoog kijkt zie je het enorme kunstwerk op het plafond. Wauw, wat is dit bijzonder.

Dat is aan de buitenkant van deze oudste Jezuïtenkerk van Portugal echt niet te zien. Die ziet er saai en heel gewoontjes uit. Er is helemaal niets dat je het idee kan geven dat er achter de simpele houten kerkdeuren zo'n juweeltje schuil gaat. Lang leve het internet, anders hadden wij deze kerk nooit gezien.

Ook hier steken we weer wat kaarsjes aan. Nog maar een keer één voor onze geliefden die we moeten missen, één voor de mensen om ons heen die wel wat steun kunnen gebruiken (misschien werkt het extra sterk omdat we dit 2 dagen achter elkaar doen) en óók nog eentje om persoonlijke redenen.

We stappen op de kasteellijn van de hop-on-hop-of-bus en laten ons rijden naar Castelo de São Jorge, de indrukwekkende ruïne van een kasteel. We stappen uit de bus en genieten eerst van het prachtige uitzicht over de stad. Dan klimmen we omhoog richting het kasteel. Voordat we daar naar binnen gaan eerst een bakkie koffie (én de broodnodige sanitaire stop).

Als we het kasteelplein op lopen zien we dat er een vrij lange rij staat om een kaartje te kopen. Gelukkig is het droog geworden en schijnt de zon inmiddels. Slimme mensen die hun ticket online kochten kunnen zo doorlopen. Iets om een volgende keer aan te denken. Het gaat gelukkig redelijk snel met de rij, ze hebben een strakke organisatie.

Het kasteel staat op een 110 meter hoge heuvel van de wijk Alfama. Hierdoor heb je een super mooi uitzicht over de stad. Het kasteel werd gebouwd door de Moren en het is tijdens de aardbeving voor een groot deel verwoest en is maar deels gerestaureerd.

Via de hoofdingang kom je op een binnenplaats waar resten van het oude kasteel te vinden zijn. Op het hoogste punt ligt het oorspronkelijke kasteel, met kantelen en wachttorens, waar je via trappen kan komen. Het is een steile klim, trapje op, trapje af (mijn arme kuitjes) maar het is de moeite waard. Je ziet hier de resten van een middeleeuwse kerk.

We verlaten het kasteel en dan is het tijd om even lekker te gaan zitten. We lunchen in Alfama, de oudste wijk van Lissabon. Overal hangt de was aan de lijnen buiten de ramen en hier en daar zien we een vogelkooitje hangen. Alfama is dé wijk van de Fado, het Portugese levenslied. Na de lunch dwalen we nog even door smalle, steile straatjes, bekijken alweer een kerk (het lijkt wel of we in Rome zijn met al die kerken), dwalen nog wat verder en stappen dan weer op de bus.

We stappen uit bij Panteão Nacional, waar vroeger de kerk van Santa Engrácia stond. Een legende verteld dat de plek waar het Pantheon staat vervloekt is omdat er een onschuldige man was veroordeeld voor diefstal toen er nog een kerk stond. Daarom werd de kerk afgebroken en werd er een nieuwe gebouwd. Maar het dak stortte in door onweer. Weer begon men aan een nieuwe kerk maar door geldgebrek bleef de bouw stilliggen. Toen besloot men dat het maar een pantheon moest worden.

Je loopt de witte trappen op (alweer omhoog) en als je binnenkomt zie je een interieur van licht en gekleurd marmer. Heel mooi is ook het patroon op de vloer. We klimmen de 181 treden (zucht) op naar het dakterras. Wederom worden we beloond met een prachtig uitzicht. Binnen is een galerij die je rond kunt lopen en vanwaar je het mooie patroon van de vloer heel goed kan zien.

In het Pantheon liggen belangrijke Portugezen begraven, presidenten, schrijvers en artiesten. Ook is er een monument voor Vasco da Gama die begraven ligt in Mosteiro dos Jeronimos. Het is hier heerlijk rustig waar ik echt van kan genieten. Zéker na de enorme drukte bij het kasteel.

Terug bij ons pension drinken we een lekker koud biertje op een terras. Het is druk en een vrijgekomen tafeltje wordt direct weer bezet. We realiseren ons dat we "vergeten" zijn om de kathedraal te bezichtigen. Jammer dan hoor, écht geen zin meer in. Straks een hapje eten en dan hoop ik een nachtje lekker te kunnen slapen.

Omdat de aerobus te laat begint te rijden morgenochtend vragen we in het pension of ze een taxi kunnen bestellen. Dat is geen probleem. Ze biedt zelfs aan om een vroeg ontbijt voor ons te maken zodat we niet met een lege maag op pad hoeven. Hoe lief is dat. Ik ben echt superblij met ons overnachtingsadres ondanks de kleine kamer.