Dolfijnen

Klokslag 6 uur stopt een brommertje voor hotel Dupa. Wij zitten al te wachten. Spring maar achterop, zegt de man, ik breng jullie een voor een weg. Laat mij maar eerst dan heb ik het maar vast gehad. Blij dat ik dit niet van tevoren wist want ik hou er helemaal niet van om achterop een brommertje te zitten. Gelukkig is het maar een heel kort ritje.

Wij lopen naar het strand en daar worden kleine vissersbootjes klaargemaakt en in zee geduwd. We klimmen in een van deze bootjes en zijn nu al zeiknat. We gaan dolfijnen spotten. We varen de zee op en turen en turen. Maar we zien niets. Na verloop van tijd zit ik net te bedenken dat zelfs als we geen dolfijnen gaan zien dit toch een bijzonder mooie ervaring is. Hoe vaak maak je het nu mee dat je in een klein vissersbootje op zee dobbert terwijl je de zon ziet opkomen. Alleen dat is al erg bijzonder, erg mooi en ook nog eens leuk.

Dan ....  plots.... wijst de bootsman een kant op. Wij turen.... we zien niets. Maar we hebben wel goede hoop. En opeens... ja hoor, daar in de verte.... een koppel dolfijnen. Hoe gaaf is dat!! De dolfijnen zijn ver weg, in het dolfinarium zie je ze veel beter.... maar er gaat niets boven dieren spotten in het wild. 

We varen richting de dolfijnen en zien ze nog verschillende keren boven water komen. En steeds dichterbij. Man... wat leuk. Na verloop van tijd varen we weer terug naar de kust en om 8 uur zitten we lekker te ontbijten. Het was gaaf dat we de dolfijnen zagen maar hoogtepunt van deze morgen was voor mij de zonsopgang dobberend op zee in een klein vissersbootje mee te maken.

Vandaag verlaten we Lovina en vertrekken naar Munduk. Helaas gaan er geen bussen naar Munduk dus we moeten met de taxi. Gisteravond hebben we flink onderhandeld en hebben we iemand bereid gevonden om ons voor een redelijke prijs weg te brengen. Om half 11 rijdt het mannetje voor en daar gaan we dan.

Munduk ligt in de bergen en we vinden onderdak in een hotel met een mooi uitzicht over de bergen. We vragen informatie over een wandeling door de omgeving. Dat moeten we eigenlijk wel met een gids doen. Wat kost dat dan? Voor een 3 uur durende wandeling door de rijstvelden naar de banyantree en over de koffieplantage terug 300.000,00 rp. special price for u. Veel te duur. Kan echt niet goedkoper, dat kan niet met de company. Laten we het dan maar doen, vooruit maar. Over een uur komt uw gids, ik ga de gids oproepen.

Een uur later staat de receptionist die de gids ging oproepen voor onze neus. Hallo, ik ben jullie gids vanmiddag. Euhh?? Mij best hoor, laten we dan maar gaan. Eerst dalen we af en krijgen we een rondleiding door de rijstvelden. Dat is erg interessant. Ook vertelt de gids heel veel over de geneeskrachtige eigenschappen van veel planten, bomen en vruchten. Het is teveel informatie om allemaal te kunnen onthouden maar het is wel heel leuk. 

Het is een fantastische wandeling door een adembenemend mooi landschap. Het lijkt wel een sprookjeslandschap, zo ontzettend mooi. We komen op een paadje dat naar beneden loopt en daar glij ik uit. Ik val heel vervelend op mijn ene voet en ohh, wat doet dat zeer. Even kijken, werkt alles nog?? Nadat de eerste pijn wegtrekt kan ik gelukkig gewoon verder lopen. Moet ook wel want we zitten midden in de rimboe. 

Geen reden om de wandeling af te breken en verder gaan we weer. Nu bergje op naar een banyantree. Dit is zo'n boom die allemaal nieuwe stammen maakt als zijn luchtwortels de grond raken. Deze enorme boom staat boven op een berg en de klim er naartoe is stevig. De boom is 750 jaar oud, heeft een omtrek van 18 meter en is ongeveer 80 meter hoog. In de oorlog hebben er 350 soldaten verscholen gezeten in deze boom. Will en Niels gaan de boom in en dat blijkt een waar doolhof te zijn. Echt de moeite waard om hier heen te gaan.

Dan gaan we via een koffieplantage terug naar het hotel. Nu gaat mijn voet toch wel behoorlijk opspelen en steeds meer pijn doen. Vooral als we moeten afdalen over de glibberige paadjes valt het niet mee. Maar we komen zonder verdere ongelukken terug in het hotel en zijn weer een bijzondere ervaring rijker. Voordat we het hotel binnengaan wil de gids/receptionist betaald krijgen. Hij wil niet dat iemand dat ziet.   

Ik ben blij dat ik mijn schoenen uit kan doen, ik mank nu toch wel een beetje. Maar het zal wel loslopen, er is niets te zien aan mijn voet. Even rustig aan doen maar, vannacht mijn voet omhoog houden en dan zal het morgen wel weer over zijn. Welterusten.