Fietsen door Berlijn.

Het ontbijtbuffet in ons hotel is fantastisch. Werkelijk alles wat je maar kan bedenken is er. Wordt weer uitkijken dat ik niet te veel eet.

Na het ontbijt gaan Will en ik naar Schloss Charlottenburg. Aan dit paleis dankt deze wijk zijn naam. Na 25 minuutjes lopen vanaf het hotel staan we voor een enorm geel gebouw. In het paleis komen we er achter dat je kaartjes kunt kopen voor het oude of het nieuwe paleis. Of voor allebei. Wij kiezen voor het oude paleis en dat is behoorlijk indrukwekkend.

Daarna gaan we de mooi aangelegde enorme paleistuinen in. Die blijken ook nog eens omringt door een enorm bospark met allerlei waterpartijen. Het is prachtig en we maken een forse wandeling.

Daarna ploffen we moe maar voldaan neer op een terras voor een kopje koffie. Als we net zitten appen Sven en Birgit dat we om half 1 bij de fietsverhuur moeten zijn. Dus hup.... weer in de beentjes en gaan.

Berlijn is goed ingericht voor fietsers. We fietsen langs de rivier de Spree en door het gigantische Tiergarten-park dat zo heet omdat het naast de dierentuin ligt. Het is een mooi, groot en groen park. Vele rododendrons staan in de bloei, zo mooi. Het blijkt dat Berlijn een behoorlijke groene stad is, zo'n beetje 25% van het grondgebied is park of water.

We gaan lunchen bij een biergarten, heel groot, heel druk en bovenal heel gezellig. Daarna fietsen we naar de Siegessäule met zijn grote bronzen engel bovenop. Will en Sven halen allerlei gekke capriolen uit op de fiets, Birgit en ik bewonderen de zuil. Deze overwinningszuil werd gebouwd vanwege de overwinning van Pruisen op de Denen in de oorlog van 1864. Toen de bouw klaar was waren er nog meer overwinningen behaald in andere oorlogen. Daarom werd op de zuil het bronzen engelenbeeld geplaatst.

We fietsen verder naar het Holocaustmonument. Dit monument is in 2005 geopend om de Joodse bevolking die in de Tweede Wereldoorlog is vermoord te herdenken. Het bestaat uit 2711 betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen. De gedachte erachter is dat je het gevoel zou moeten krijgen wat de joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paadjes, eindeloze gangen, en hoge blokken moeten je je gedesoriënteerd laten voelen alsof je geen uitweg vindt. Ik krijg dat gevoel niet, het is er druk, mensen zitten op de betonnen blokken, sommigen zitten te picknicken. Mensen rennen door de paadjes, spelen tikkertje. Het  komt allemaal nogal respectloos op mij over.

Vervolgens bekijken we de Brandenburger Tor, welke één van de bekendste bezienswaardigheden van Berlijn. De in 1788 gebouwde oude stadspoort is de enige in Berlijn die nog overeind staat. Vlak na de Tweede Wereldoorlog kwam deze in de Russische sector te liggen. In 1961 werd er vlak achter de Brandenburger Tor begonnen met de bouw van de Berlijnse Muur. Omdat het tijdens de Koude Oorlog niet mogelijk was de Brandenburger Tor te passeren is de oude stadspoort symbool geworden voor de Duitse eenwording.

Door naar de Reichstag. Het Rijksdaggebouw is het Duitse parlementsgebouw aan het Plein van de Republiek. Het huidige gebouw met zijn opvallende glazen koepel dateert van 1894. Tot 1933 zetelde hier de Rijksdag, een voorganger van het huidige parlement, de Bondsdag.

Daarna fietsen we naar het Tränenpalast. Dit treinstation was de controlepost voor reizigers naar het westen. Na uitvoerige controles was dit de plek van gedwongen afscheid. De mensen uit Oost-Berlijn mochten niet verder en moesten hier afscheid nemen van vrienden en familie en hadden geen idee of ze hen ooit weer terug zouden zien. Tranen vloeiden hier rijkelijk en daarom kreeg dit gebouw al snel de bijnaam Paleis der tranen.

We fietsen langs de Fernsehturm, de hoogste toren in Duitsland die in elke afbeelding van de skyline van de stad te zien is en langs het Rotes Rathaus, het stadhuis van Berlijn.

We stoppen bij een soort flower-power-alles-biologisch-en-leuke-hippe-plekjes-om-te-zitten voor een drankje. Echt een juweeltje om even te verblijven. Weer terug bij de fiets ligt mijn mandje vol lege flessen en een plastic zak. "Lekker dan" roep ik. Een duitse jongen zegt sorry en neemt de zooi weer mee. Ik zie dat hij de plastic tas met inhoud in een pasfotohokje dumpt. Dat krijg je als er nergens vuilnisbakken staan.

Dan komen we bij de Berlijnse muur, het symbool van de Koude Oorlog bij uitstek, waarvan hier en daar nog stukken overeind staan. We zijn bij de East side gallery, met 1.316 meter het langste nog-in-tact-zijnde stuk van de Muur. Niet helemaal in originele staat trouwens want over de gehele lengte van 1,3 kilometer zijn graffiti kunstwerken aangebracht. In het voorjaar van 1990, een paar maanden na de val van de Berlijnse Muur, zijn 118 kunstenaars uitgenodigd om hun visie op vrijheid op de muur te tekenen. Hiermee is de East Side Gallery het langste openbare kunstwerk ter wereld.

We fietsen naar de Gendarmenmarkt. Dit is een marktplein omringd door mooie gebouwen en terrasjes. De Gendarmenmarkt dankt zijn naam aan een regiment gendarmes dat in de 18de eeuw hier zijn kazerne, wachtpost en stallen had. Tegenwoordig zijn op het plein nog het Konzerthaus, de Franse en de Duitse kathedraal te bezoeken.

Dan gaan we terug naar het appartement van Elly en Klaus, brengen onze bagage vandaar naar ons hotel en gaan eten bij een italiaan. Daarna gaan Sven en Will de fietsen weer inleveren en gaan Birgit en ik alvast naar Wilhelm Hoeck, een oud kroegje, gebouwd in 1892, en vlak bij ons hotel.

Het is druk, geen zitplaats over, behalve 2 tafels met een bordje gereserveerd. De bardame is nogal een norse kenau, "Zwei große bier?" vraagt ze. Nee, doe maar 1 cola en 1 witte wijn. Birgit kent haar en zegt dat ze hard moet werken nu het zo druk is. "Ja, dat is zo schatje. Jullie mogen aan die tafel gaan zitten tot het nog drukker wordt." Helaas komt er nu net een groep van 5 binnen lopen. "O nee, toch niet, sorry." "Geeft niks" zegt Birgit, "wij blijven hier wel staan, onze mannen komen toch straks pas." We krijgen onze drankjes. "Komen jullie mannen, dan zijn jullie met 4? Dan mogen jullie wel aan die ronde tafel gaan zitten." "Dat is lief, dank je wel."

Ze gaat de bestelling opnemen bij de groep. Als er eentje wat twijfelt roept ze "opschieten nu, ik heb nog meer te doen." Men geeft de bestelling door. Als ze weg wil lopen zegt er 1 dat hij wat wil veranderen. Ze loopt gewoon door terwijl ze scheiße roept.

Wij zitten heerlijk op de eerste rang te genieten van het spektakel. De mannen zijn een beetje verongelijkt, dat kan toch ook wel anders? Als ze de drankjes komt brengen blaft ze die ene man toe "Wat moet je nou? Eerst zeg je dit, dan weer dat. Wat moet je?" De man zegt wat terug waarop ze weer scheiße roepend wegloopt. Haha, hoe vermakelijk is dit.

Sven en Will komen binnen. "Zwei große bier?" Nee, klein biertje voor Will en Sven wil brandy. "Wat voor brandy?" "Weet ik niet, wat heb je?" Ze draait zich om, roept scheiße en loopt weg. Even later gooit ze een drankenkaart op tafel, roept nog eens scheiße en weg is ze weer. Nog later roept ze Sven dat hij maar een fles moet komen aanwijzen en dat doet hij.

De man van het groepje krijgt eindelijk een drankje op tafel gekwakt. Wij lachen ons rot om zijn verbouwereerde gezicht. Dan draait ze zich naar onze tafel. "Dank jullie wel voor jullie begrip, druk, druk, druk en zo. Gaan jullie weg?" Ze omhelst Birgit, "dag darling." Hahaha, zelden zo'n leuke voorstelling gezien in een kroeg.