Gokteik viaduct

Als we aan het ontbijt zitten (wat wel goed is in dit hotel) zegt die knakker dat ze een gratis taxi-service hebben naar het treinstation. Dat is mooi, dat scheelt weer 20 minuten lopen met onze volle backpacks.

Als we onze plaatsen in de upperclass van de trein zoeken blijken ze ons vodje niet te accepteren. Terug naar het loket dan maar waar ze een nieuw vodje uitschrijven wat iets meer op een ticket lijkt. Dat is oke.

De trein is goor en de zitplaatsen niet erg comfortabel (maar nog altijd stukken beter dan de houten bankjes in de ordinary class) dus dat mag de pret niet drukken. We kijken onze ogen uit. Mens, hond, alles loopt hier gewoon over het spoor. Seinen gebeurt door mensjes die met groene en rode vlaggen op het spoor staan en die tegelijk even een boom voor de overgang vastbinden (als er al een boom is.)

Tijdens deze treinreis worden we verwend met de prachtigste uitzichten. We hobbelen, wiebelen en slingeren door een mooi, glooiend landschap wat later overgaat in een berglandschap. Na een uur of 4 stoppen we voor een toiletbezoek. Blijkt dat ik 200 kyat moet betalen om in een gat in de grond te plassen. Er is ook een toilet in de trein maar gezien de hygiënische staat van de trein durf ik daar niet eens in te kijken. Dus betaal ik braaf de €0,12 voor het gebruik van het gat.

En verder gaat de reis weer. Verkopers van drank en voedsel verdringen elkaar in de trein. Wij kopen een warme maiskolf voor de lunch. Heerlijk.

In de verte zien we het plots schitteren in de zon. Het Gokteik Viaduct, een enorme, fragiel uitziende, stalen constructie over een diep ravijn, waar de trein straks overheen zal gaan. Het viaduct is gebouwd in 1901 en is (of was ooit) met zijn 700 meter lengte de langste spoorbrug ter wereld. Vlak voor het viaduct stopt de trein en kunnen we naar buiten om een foto te maken. Haha, dat kan hier allemaal gewoon.

En dan.... hobbelt de trein langzaam het viaduct op. Waanzinnig, machtig mooi om te zien hoe we, ver boven de boomtoppen, over de diepe kloof kruipen. Ergens ver in de diepte glinstert een rivier tussen de grote bomen. Er wordt beweert dat dit de mooiste treinreis ter wereld is en dat zou zomaar eens waar kunnen zijn.