Een hereniging en een nepalese woning.

Sleutels is echt wel een dingetje in het tehuis. Er zijn ruimtes die afgesloten zijn omdat de kinderen daar niet zonder toezicht in mogen. Dat zijn bijv. het kantoor, de changing-room waar de schooluniformen hangen, de medical-room, store-room, computer-room, music-room en de play-room. Ik ben dagelijks zeker zo'n anderhalf tot 2 uur per dag in de play-room aan het knutselen, plakken, knippen, tekenen, verven of ik doe een spelletje-mens-erger-je-niet met kids. Ik hang altijd weer netjes de sleutels terug maar de volgende dag zijn ze vaak foetsie. Nu is dat ook het geval met de reservesleutel. Ik zoek me rot, schakel de social workers in die hem ook niet kunnen vinden. Geen play-room dus vandaag. Heel erg jammer.

Temba komt naar me toe, hij ziet er heel blij uit. Hij heeft de moeder van Rajkumar gevonden en ze is onderweg naar het tehuis. Als moeder binnen komt en Rajkumar ontmoet is ze zichtbaar ontroerd. Rajkumar niet, die kijkt wat beteuterd, komt heel dicht bij me zitten en is niet meer bij me weg te slaan. Hij is bang dat hij met zijn moeder mee naar huis moet. Daar is gelukkig geen sprake van, moeder is veel te arm om voor hem te kunnen zorgen. Hij zou direct weer op straat terechtkomen. Maar het contact met zijn familie wordt hersteld terwijl hij in het tehuis mag blijven wonen en dat is natuurlijk supermooi.

Kanchhi, die in het tehuis werkt, nodigt me uit voor een kopje thee bij haar thuis. Dat sla ik natuurlijk niet af. Dus lopen we hand in hand, want ze is heel trots dat ik haar huis wil zien. We lopen over wat modderpaadjes naar een woning. Ik moet heel eng, steil ijzeren trapje op en daar woont ze met man en 4 kinderen. Ik mag in de woonkamer die ook slaapkamer is van haar 2 zonen en haar 2 dochters. Er staan 2 stapelbedden en dat zijn tevens de zitplaatsen van het huis. Meer past er ook niet in de kamer. Er is nog 1 andere kamer. Daar staat een eenpersoonsbed waar Kanchhi met haar man slaapt. Achter het bed is een plank aan de muur bevestigd. Je kan net tussen het bed en de plank lopen. Er staat een kookstel op de plank, deze slaapkamer is ook hun keuken. Afwassen en kleding wassen gebeurt buiten op een klein terrasje dat beide kamers verbindt. Daar is binnen geen ruimte voor. Douche en toilet hebben ze niet. Buiten is een hokje om een gat in de grond gebouwd dat als toilet dienst doet én dat ze moeten delen met zo'n 8 andere woningen. Ik heb geen foto's gemaakt, dat vond ik niet zo netjes. Maar het was best schokkend om te zien hoe de mensen hier leven. En dan zijn dit nog niet eens de aller-armste mensen.

Gerda, de rechterhand van Lies, is gearriveerd en zij gaat om half 5 naar huis. Ga mee, zegt ze. Gaan we eerst een kopje koffie drinken in mijn favoriete koffietentje en zullen we dan samen uit eten gaan? Ik eet eigenlijk altijd mee in het tehuis. Gerda houdt niet zo van dal bhat dus dat doet ze niet. Ik stop dan maar vroeg vandaag. We gaan eten bij "The Garden Kitchen" bij de stupa. We eten chicken tikka masala, jammie, smullen. Kan ik gelijk nog wat geld wisselen. Het is een gezellige avond. Ik stuur Saroj nog een berichtje dat ik vroeg weg was, ik heb hem vandaag helemaal niet gesproken.