Naar Italië met de honden

Om 4 uur ’s morgens rijden we het erf af…. op weg naar Italië. Dat wordt weer een nieuwe ervaring. Behalve in Rome nog nooit daar op vakantie geweest. Mede omdat we vaak gelezen hebben dat Italië niet zo’n hondvriendelijk land is. Nu gaan we het toch proberen. Het was in ieder geval totaal geen probleem om een appartement te vinden waar we met onze 3 honden in mogen. Ook een hotelovernachting op de heenweg is zo gevonden. We gaan het beleven.

In Duitsland stoppen we voor een ontbijtje en in Zwitserland voor de lunch. Oei…. Die lunch in Zwitserland is wel ernstig duur zeg, €20,-- per persoon voor een bordje rauwkost en een fruitsapje. Gelukkig is het wel lekker haha. Hondjes even uitlaten en verder gaat de reis weer. 

Rond half 5 komen aan in Lavena Ponte Tresa, een klein plaatsje in Italië dat door de douane en een brug over de Tresa gescheiden van het zwitserse plaatsje Ponte Tresa. We checken in bij hotel Grotto Bagat, een leuk hotel, mooie grote kamer met een giga prive dakterras. Uitzicht op Lago di Lugano en bergen. Super mooi. 

Nu eerst een lekkere wandeling met de honden, die zich als gewoonlijk weer voorbeeldig gedragen hebben tijdens de 13 uur durende reis. In de auto gaan ze gewoon liggen slapen en hoor je ze niet. Tophondjes. Dus een wandeling hebben ze nu wel dubbel en dwars verdiend.

We lopen langs het meer naar de grens en terug. Lavena Ponte Tresa is een heel leuk, klein dorpje. We lopen over een wandelboulevard langs het water met een klein haventje en gezellige terrasjes. Het is mooi weer, de zon schijnt volop, we nemen een drankje en het vakantiegevoel is al helemaal aanwezig. Dit is genieten.

Eten doen we in de tuin van het hotel waar ook een restaurant gevestigd is. Jammie… heerlijk italiaans eten, ik een pizza proscuito y funghi en Will zijn favoriete italiaanse prakkie…. Spaghetti carbonara. Smullen.

Nog even de hondjes laten plassen en dan vroeg onze mandjes in. We slapen als roosjes en ik word pas om half 8 wakker. Ik ga eerst de honden uitlaten. Jans is loops en draagt binnenshuis een broekje. Helaas vergeten uit te doen dus die plast ze onder. Als ik terug kom was ik het broekje uit en dan wordt Will ook wakker. We genieten van een prima ontbijtbuffet en daarna checken we uit.

Het is weer prachtig zonnig weer en omdat we nog maar een uur of 4 hoeven te rijden besluiten we om de ochtend nog in dit dorpje door te brengen. We laten eerst de honden zwemmen in het meer tegenover het hotel. Een Italiaanse visser komt een praatje maken maar hij spreekt geen engels. Dus hij in het italiaans en ik in het spaans en zo komen we een heel eind. Grappig dat ik nu profijt heb van mijn spaanse lessen. Hij vind onze honden zo leuk, vooral de pastores detesco (duitse herders). Hij heeft er zelf een gehad en laat foto’s zien. Dan glijdt Will uit op de gladde rotsen als hij Jans het water in wil sturen en haalt een natte voet en kont, haha. Als we uitgelachen zijn nemen we afscheid van de visser en lopen richting het dorp.

We maken een mooie wandeling langs het meer, bezoeken een agrarisch prive-museumpje, de oude italiaanse eigenaar geeft uitleg in het italiaans. Snappen we niks van maar is toch erg leuk. We lopen verder en zitten een poosje gezellig langs de oever in het zonnetje over het meer uit te kijken. Er krijgen mensen kano-les en dat is erg leuk om te zien. Er valt er nog wel eens eentje uit de boot en zie er dan maar weer in te komen. Haha, grappig om te zien.

Op weg terug naar de auto drinken we nog een lekker bakkie op een terrasje en dan gaan we de auto weer in. Op naar Montedivalli. We rijden  via Zwitserland over kronkelweggetjes langs het meer, heel mooi.

Bij de 17 km. lange Gotthardtunnel lopen we een vertraging op van 1 uur. Daar hebben we eigenlijk geluk mee want dit is het grootste vakantieknelpunt van de Europese snelwegen met in het hoogseizoen vertragingen tot wel 6 uur. Toch jammer want de rest van de reis verloopt heel voorspoedig en na 5 uur onderweg geweest te zijn bereiken we via een vervallen industrieterrein en daarna een eng, smal en steil bergweggetje ons appartementje in Montedivalli. Hoewel…. Het appartement blijkt in Podenzana te staan, maar we hebben het soepeltjes gevonden.

Waar zijn nu eigenlijk de bossen waar je direct vanuit dit stekkie met de honden kan wandelen? Bossen zien we wel op de berghellingen maar hoe komen we daar? We worden heel hartelijk ontvangen door Francesca die ons een beetje wegwijs maakt. Zij vertelt dat we alleen langs de weg kunnen wandelen met de honden. Je kan de bossen wel in maar daar leven veel wilde zwijnen en die zijn erg agressief dus dat is niet aan te raden. Jammer hoor. Gelukkig hebben we een afgesloten tuintje waar de honden niet uit kunnen dus dat is prima. Het appartement is best groot en schoon. Helemaal prima.

Helaas blijkt ook Cinque Terre, waar het ons om te doen is, niet op 15 minuten maar op een uur rijden te liggen. Ook een beetje jammer, maar daar komen we wel overheen.

Francesca reserveert een tafeltje bij een restaurant aan het enge weggetje waar we met de honden welkom zijn. Het blijkt een visrestaurant te zijn. Joepie, ons favoriete eten (NOT) en we hebben keus uit wel 4 gerechten die ons alle 4 niet echt aanspreken. Bovendien zijn ze niet erg vriendelijk hier. Dit is niet voor herhaling vatbaar, hier komen we niet meer terug.