Jaipur, de roze stad

Vandaag staat ons weer een lange reisdag naar Jaipur te wachten. Gelukkig krijgen we Rana zover dat we op tijd vertrekken en om half 8 rijden we weg uit Udaipur. Als we gaan lunchen blijkt er een band leeg te lopen. Rana rijdt naar de buren om deze te laten plakken. Na onze (slechte en dure) lunch is het werk nog niet geklaard. Dus wachten we nog even. Maar na een half uurtje ligt de band er weer onder en kunnen we verder.

Onderweg verteld Rana dat er vannacht een groepsverkrachting heeft plaatsgevonden in Jaipur. Een japanse toeriste is te grazen genomen door 7 mannen. Dit soort dingen gebeuren regelmatig in India. Heel erg akelig. Dit maakt India niet echt een veilig land om als vrouw alleen te reizen.

We moeten tanken en als we weer weg willen rijden blijkt dat de band weer leeg is. Dan toch maar de reserveband eronder. Rana wil de lekke band onderweg laten repareren. Wij zien liever dat hij dat in Jaipur doet. Anders duurt een toch al lange reisdag nog langer. Voor je het weet ben je weer een uur verder. Gelukkig komen we in Jaipur aan zonder onderweg een bandenplakker tegen te zijn gekomen.

Jaipur vormt samen met Delhi en Agra de "Gouden Driehoek" van India. De roze stad (het hart van Jaipur) is omgeven door muren en prachtige poorten en bestaat uit bazaars, opdringerige verkopers en druk verkeer. Binnen de poorten vind je geen hotels of restaurantjes, deze bevinden zich buiten de poorten en je hebt vanuit je hotel vervoer nodig om de roze stad te bereiken. De roze kleur van de stad was bedoeld om de slechte kwaliteit van de gebouwen te camoufleren. Dat is niet helemaal goed gelukt.

Shahpura House, ons prachtige hotel, is een grote verrassing. Mooie, grote kamers, heerlijke, frisse bedden en een fantastische douche mét warm water. Jongens, dit is genieten!!

We nemen een tuktuk richting de roze stad om daar in de buurt naar een restaurantje te zoeken. We vinden er eentje waar we voor een habbekrats heerlijk kunnen eten. Hindoeïsten zijn vegetariërs en dus zijn heel veel restaurantjes in India vegetarische restaurantjes.Will heeft er wel wat moeite mee, hij mist zijn stukje vlees. Als je hier al vlees kan vinden is het kip (wat hier niet echt als vlees wordt beschouwd) of schaap, meestal verwerkt in een curry. Toch is het eten hier erg gevarieerd en bijzonder smaakvol. Ik hou er wel van.

Hoewel we nog een nacht in Jaipur blijven moeten we van hotel verkassen. Alvorens uit te checken staan we 's morgens nog een keer onder die heerlijke, warme douche. Dat is zo lekker na al die douches met lauw of koud en een zeikerig straaltje water. Genieten hoor.

Komende nacht blijven we in het luxe hotel Nahargarh Haveli. Er blijkt echter een probleem met de boeking, er is maar 1 kamer beschikbaar. Of we even plaats willen nemen. Nou ja, vooruit dan maar. Terwijl we wachten maken we wat grapjes en als Pim een grapje maakt over een navel moet Cindy zo hard lachen dat ze er van moet kotsen. Helaas moeten we nu het hotel verlaten want er kan geen extra kamer gerealiseerd worden. Zal toch niet door Cindy komen???

Op jacht naar een ander hotel dan maar. Nr 1 zit vol, nr. 2 zit vol, nr. 3 zit vol, en ja hoor, ook nr. 4 zit vol. Druk hier. En je raadt het vast al, nr. 5 zit ook vol. Bij nr. 6, hotel Jal Mahal Haveli, zijn er wel 2 kamers beschikbaar. Dat begrijp ik.... wat een sch...hotel is dit zeg. Lakens vol met vieze vlekken, bloed op mijn kussensloop, zeggen warm water te hebben maar helaas. We krijgen nieuwe lakens die minstens zo smerig zijn maar in ieder geval nu een kussensloop zonder bloedvlekken. Normaal vinden we dit soort dingen niet echt een probleem maar als je gezien hebt waar je eigenlijk voor betaald hebt is dit toch echt minder leuk. Gelukkig heb ik een eigen kussensloop en lakenzak mee. En verder moeten we het er maar mee doen. Het is niet anders.

Vandaag gaan we met een gids op pad. Eerst bezoeken we het Amberfort wat hoog op een smalle rotsrichel gelegen is. We gaan op de rug van een olifant naar boven. Daarvoor moeten we eerst in een lange rij staan. In de rij wordt je constant lastig gevallen door allerlei verkopers. Achter me staat een man en als een verkoper "look, look" tegen hem zegt antwoordt hij "if you pay me 10 roepies, then I will look" Daar moet ik wel om lachen.

Eindelijk zijn we aan de beurt en stappen we op de olifant. Het is een beetje filerijden in een enorme, constante stroom olifanten die met menselijke vracht omhoog lopen en leeg weer naar beneden. Het is niet erg spectaculair. Bovendien begint de driver al ruim voordat we aankomen te zeuren over fooi. Als we hem 20 roepies geven wil hij dat niet aannemen. Hij vind het te weinig en hoewel wij ons niet vaak laten overdonderen doen we dat nu wel. We geven hem 100 roepies waar hij ook niet echt blij mee is. Cindy en Pim geven hun driver niets als hij hun fooi niet aan wil pakken. En gelijk hebben ze.

In het fort aangekomen, wat eigenlijk een paleizencomplex is, krijgen we wat uitleg van onze gids. Eigenlijk houden we niet zo van gidsen maar deze bevalt ons wel. Hij verteld kort wat er te zien is en daarna kunnen we lekker zelf rondstruinen. Het is mooi en leuk om te zien, maar vooral het uitzicht is fantastisch, met name het uitzicht op fort Jaigarh dat hoog op de heuvels achter het paleis staat is errug mooi.

Vervolgens gaan we naar Jantar Mantar, een enorme met gras begroeide ruimte waar 18 gigantische stenen astronomische meetinstrumenten staan. Wauw, indrukwekkend en buitengewoon interessant. Zo staat er bijv. een 27 meter hoge zonnewijzer die de tijd tot op 2 sec. nauwkeurig kan bepalen. Ook staat er voor elk sterrenbeeld een bouwsel. De meeste hindoeïsten sluiten nog steeds gearrangeerde huwelijken. Om te bepalen of een huwelijk kans van slagen heeft wordt een astroloog ingehuurd die met behulp van de instrumenten in Jantar Mantar een astrologisch puntensysteem berekend. Hoe meer punten de bruid en bruidegom samen behalen hoe beter, maar als het aantal punten onder de 30 uitkomt is het kansloos en wordt er niet getrouwd.

Als laatste bekijken we vandaag het Hawa Mahal, het Paleis der Winden, in de roze stad. Het paleis is gebouwd om de koninginnen (een maharadja (opperkoning) of radja (onderkoning) had een harem vol vrouwen) straatprocessies te laten kijken terwijl ze in afzondering bleven. Ook dit paleis is erg mooi met zijn vele roze vensters en balkonnen. Jaipur is een stad die echt de moeite waard is om te bekijken.