Kirtipur

Het laatste item van de kerstcadeautjes is klaar. Dus gaan we naar het tehuis zodat ik ook het laatste pakketje in kan pakken. Joehoe.... dat is eindelijk klaar. Best jammer dat ik straks niet kan zien hoe ze reageren.

We brengen de laatste tassen met meegebrachte kleren in het tehuis. Iedereen weer blij. De meegebrachte pakken cakemeel geef ik aan Subekchya. Ik heb er in het engels opgezet hoe ze deze moet gebruiken en leg het haar ook nog eens duidelijk uit. Oke didi, maar wanneer gaan we dan bakken? Eh... ik vlieg zondag naar huis en morgen ga ik met wat kids op stap. Je moet het zelf doen meisje. De teleurstelling druipt van haar gezicht. Nou weet je, ik kom wel een half uur eerder morgenochtend dan gaan wij eerst wel bakken. Subekchya helemaal blij. 

Om 11 uur komt de klas van Saroj ontbijten zodat we die nog eventjes spreken. Dan is het tijd om afscheid te gaan nemen van een aantal staff-leden die er morgen niet zijn. Kanchhi, Bimala, Mira en Amar ga ik niet meer zien. Ajuus, het ga jullie goed. Gelukkig laten nepalezen hun emoties niet zo zien, dat maakt het afscheid nemen een stuk gemakkelijker.

We nemen in een taxi naar Kirtipur. Ik heb van verschillende toeristen gehoord dat dat een mooi, soort van openluchtmuseum-achtig stadje moet zijn. Dat valt dus vies tegen, wij vinden er niks aan. Geen mooie uitzichten, geen bijzondere tempels of zo. Gewoon een nepalees stadje. We moeten nog goed zoeken om ergens een bakkie te kunnen doen. Gelukkig hebben we de taxi laten wachten en na de koffie gaan we maar weer terug. Geen aanrader dit stadje.

We laten ons afzetten bij Bhat Bhateni, het grote warenhuis. Daar koop ik ballen, badmintonsets en tafeltennissetjes. Dat geef ik morgenavond aan de kids als afscheidscadeautje. Ik weet dat ze dat fantastisch vinden. Onderweg naar huis gaan we nog even wat drinken bij Parvatti. Dit is de laatste keer, zondag vliegen we naar huis. Parvatti hangt ons een kata om for good luck, wij wensen haar heel veel succes, een innige omhelzing en weer van iemand afscheid genomen.

Bij het klooster zit Richard een biertje te doen met wat nepalezen. Zullen we vanavond bij Ramsterdam gaan eten vraagt hij. Ja leuk, wij halen jou om half 7 op. Ik was nog niet eerder bij Ramsterdam geweest omdat ik hoorde dat het eten niet zo lekker was. Maar elke vrijdagavond is er live-muziek, het tentje is bijzonder ingericht én het eten is best wél lekker. We hebben een heel gezellige avond met Richard. Ook voor hem zit het er bijna op. Hij vliegt over 2 weken naar huis na 4 maanden in het klooster gewerkt te hebben. Bye, bye Ries, leuk je ontmoet te hebben, het ga je goed. And who knows, maybe we'll meet again someday.