Monteverde, Costa Rica

Ontbijt om 7 uur vandaag, de bus vertrekt om 8 uur. Op weg naar Monteverde. Een rit van een uur of 4.

We rijden om het Lago Arenal, het grootste meer van Costa Rica. Vroeger was dit meer een stuk kleiner maar toen Costa Rica zich bezig ging houden het millieu en eco-systemen hebben ze hier een stuwmeer van gemaakt. Om die reden hebben ze ook het dorp Arenal onder water laten lopen. Het verhaal gaat dat bij laag water nog steeds de torenspits te zien is. De mensen uit het dorp zijn kilometers verderop ondergebracht in een nieuw gesticht dorp, Nuevo Arenal.

We hebben het eerste deel van de rit nog zicht op vulkaan Arenal, die nog steeds met zijn top in de wolken zit. We rijden door de prachtige groene natuur langs het meer. Geweldig uitzicht. Plots breekt de top van de Arenal uit de wolken. Stop Rolando (onze chauffeur), we willen een foto. Er kan niet zomaar gestopt worden op de drukke weg en als er een plekje gevonden is om stil te gaan staan is de top alweer in de wolken verdwenen. Wat gaat dat snel zeg. Jammer hoor.

We rijden door naar een koffietentje (Cafè & Macadamia) waar de koffie goed is en ze heerlijke macadamia cakejes hebben. Bovendien hebben we hier een mooi uitzicht over het meer én we voelen ons een beetje thuis, er lopen koeien😂

En verder gaat de rit weer tot we aankomen in Santa Elena, bij het nevelwoud Monteverde. We checken in in Hotel Claro de Luna en daarna gaan we het dorp verkennen.

We lunchen in een gezellig tentje, Will kipnuggets, ik burrito pollo con frijoles molidos (burrito met kip en bonenpuree), heerlijk.

We lopen nog een rondje door het kleine dorp, kijken wat souvenirwinkeltjes, scoren een kerststalletje en zien op een terras stoelen en tafeltjes staan die geheel van autobanden zijn gemaakt. Heel gaaf.

Terug bij het hotel bekijken we de mooie tuin en dan is het tijd voor een siësta. Ik was vannacht al om 1 uur wakker en kon niet meer in slaap komen.

We gaan eten in een soda, een traditioneel costaricaans restaurant. Ik eet weer een overheerlijke casado. Man wat is dat lekker zeg.

We gaan met een gids het oerwoud in voor een nachtwandeling. Het waait enorm, zeg maar gerust storm, maar het is wel droog. Wat is die wandeling gaaf zeg. We spotten heel veel dieren. Lang leve de gids, want we zouden er zelf geen één van gevonden hebben. 

Na anderhalf uur lopen hebben we o.a. gezien: side-striped-palm-pit-vipers (gifgroene slangen die ook behoorlijk giftig zijn), allerlei insecten groot en klein, allerlei vogels, vleermuizen, een gordeldier, een wasbeer, een olingo. Superleuk en zeer de moeite waard.